นอกชาน
เพลงนอกอัลบั้ม

        จาก 'ตะไคร่น้ำสุดขอบฟ้า' เฉลียงก็ไม่มีผลงานเพลงออกมาใหม่อีกเลย จนกระทั่งเมื่อจะทำคอนเสิร์ตแก้คิดถึงฉลองครบสิบกว่าปีเฉลียง จึงคิดว่าควรจะมีเพลงใหม่สักหนึ่งเพลง เพื่อมอบให้แก่แฟนๆ ที่มาชมคอนเสิร์ต
        นิติพงษ์ ห่อนาค รับงานเขียนเนื้อร้องไป และเขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับเพลง 'ไม่รักแต่คิดถึง'
"(พวกเฉลียง) ถ้าจะถามว่ารักกันไหม ก็ไม่ถึงขั้นจะรักกันนะ ไม่ได้โทรศัพท์หากันบ่อยๆ ไม่ต้องคอยส่งการ์ดปีใหม่ แต่เออคิดถึงกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน เจอกันก็นานๆ ที เอ็งก็อยู่ของเอ็งไป ข้าก็อยู่ของข้าไป มีอะไรจะให้ช่วยหรือข้าจะให้เอ็งช่วยก็โทร.มา ก็ว่ากันไป จบแล้วก็จบกัน นึกอะไรออกถึงกันก็ว่ามา ไม่ได้มีอะไรที่ต้องรักกันขนาดนั้น แต่คิดดีๆ ต่อกัน เห็นใครทำอะไรดีๆ ก็ชื่อชม เออ..ดีนะ ถ้ามันไปทำแล้วเจ๊งก็สมน้ำหน้ามัน…ไปทำทำมั้ย…ก็อย่างเนียะ เพื่อนฝูงกัน"

ไม่รักแต่คิดถึง

ชีวิตบางช่วงที่เกี่ยวกัน เราได้แลกเปลี่ยนซึ่งความฝัน
หลายครั้งหลายหนหัวใจไม่ตรงกัน แต่รู้กัน ต่างคนมีน้ำใจ
เธอไม่ต้องนวลดั่งดวงจันทร์ และฉันไม่ใช่ดวงตะวันฉาย
เราเพียงเป็นคนคบกันตามสบาย เมื่อร้างไกลห่วงใยก็แล้วกัน
ไม่สำคัญว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน
ไม่สนใจเมื่อเธอสุขสันต์ ขอรู้เพียงวันที่เธอไม่มีใคร
ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหว
ขอรู้ขอเห็นว่าเธอเดินเองได้ จะขอมองดูไกลไกลอย่างชื่นชม
ไม่สำคัญว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน
ไม่สนใจเมื่อเธอสุขสันต์ ขอรู้เพียงวันที่เธอไม่มีใคร
ไม่สำคัญว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน
ต่างหนทางของต่างเรานั้น ถึงแม้ว่าเราจะไกลสักเพียงไหน
ไม่รักแต่คิดถึง

         ห่างหายไปถึง 5 ปีเต็มหลังแก้คิดถึงฯ เฉลียงเกือบครบวงก็กลับมารวมกันอีกครั้งบนเวที 'รวมมิตรให้มัน' การแสดงที่พี่เก่าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จัดขึ้นเพื่อหารายได้ให้กับรุ่นน้องและกิจการคณะ ที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ เมื่อต้นปี 2543
         นิติพงษ์ วัชระ เกียรติศักดิ์ และภูษิต ขึ้นเวทีเป็น 'เฉลียง' ให้ภาพเกือบเหมือนเดิมเมื่อสิบกว่าปีก่อน ขาดก็แต่ศุที่ติดภารกิจไม่อาจรับเชิญมาร่วมแจมได้ จึงไปดึงเอา 'แว่น' จักราวุธ แสวงผล รุ่นน้องไม่ห่างนักจากสถาปัตย์ที่มีฝีมือทางดนตรี และปัจจุบันทำงานอยู่ในทีมแต่เพลงของนิติพงษ์ขึ้นเวทีด้วยกัน 'ให้คนมันครบๆ'
          และประภาส ชลศรานนท์ก็ได้แต่งเพลง 'อิฐก้อนหนึ่ง' ให้พวกเขาร้องและเล่นบนเวที ซึ่งเพลงนี้ก็ได้ใช้เป็นเพลงประจำการแสดง (theme song) ให้เฉลียงและพี่น้องชาวสถาปัตย์ได้ร่วมร้องในตอนจบของการแสดง