ดูรายงานข่าวที่นักเรียนไปจ้างแม่ค้าให้มาเป็นแม่ในงานวันแม่แล้วสลดใจ...

ฉันไม่ชอบการจัดงานวันแม่ที่โรงเรียนเลย มันเหมือนดาบสองคม ที่จะมีด้านหนึ่งบาดหัวใจดวงน้อย ของเด็กหลายต่อหลายคน

ยังจำได้ดีเมื่อสมัย ม.๑ ที่โรงเรียนมีจัดงานวันแม่ใหญ่โตยิ่งกว่างานชั้นประถม และที่สำคัญเป็นการบังคับให้ต้องมีผู้ปกครองมาให้ได้ด้วย....
ให้นักเรียนพาผู้ปกครองมาเข้าหอประชุมให้นั่งเป็นแถวคู่ แม่-ลูก แล้วก้มกราบแม่พร้อมกัน
เพื่อนรักของฉันนั่งก้มหน้าร้องไห้ ทั้งอายทั้งเจ็บปวดที่ไม่มีแม่มาให้กราบเหมือนใครเขา พ่อกับแม่แยกทางกัน
เพื่อนของฉันอยู่กับอาตั้งแต่เด็ก
วันนั้นมีพี่สาวที่อายุห่างกันไม่เท่าไหร่มาเป็นแม่ให้ แต่รอเท่าไหร่ก็ไม่มา เพื่อนฉันเริ่มร้องไห้ ฉันกับเพื่อนอีกคนก็ไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวสักที
สิ่งที่เราทำได้คือ ฝากเพื่อนไว้กับแม่เรา แล้วลงว่ิงตามหาพี่คนนั้นทั่วโรงเรียน เราหาคนที่หน้าตาคล้าย ๆ เพื่อนเรา
ตลอดทางที่วิ่งหา มีคำถามเกิดกับฉัน มีหลายความรู้สึกเกิดขึ้นกับฉัน
ขบถตัวน้อยเกิดทันทีในหัวใจ ....

แล้วเราก็เจอพี่สาวคนดียืนทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าหอประชุม
เรากลับขึ้นไปพร้อมกัน... เหงื่อโทรมกาย มองภาพในหอประชุมที่อยู่ตรงหน้า

วันนั้น...ฉันจำได้ว่าเรามีแม่หลายคน เรามีพี่น้องหลายคน
เราแบ่งปันความรักให้กัน แม่ฉันเป็นแม่เธอ... เราไม่ได้ไหว้แม่ของเราเพียงคนเดียว เรากอดกันทั้งหมดที่มีอยู่... เรารับรู้ความรู้สึกตรงนั้นร่วมกัน

การแสดงความรัก มันเจ็บปวดหากเราไม่มี....เพียงแค่ว่าเราไม่มีคนที่เรารักอยู่ด้วยตรงนั้น...

: อยากจะเขียนอะไรที่มันซึ้ง แต่ใครหลายคนคงทำได้ดีกว่า
ขอเป็นหน่วยมองโลกในแง่ร้าย ทำให้เห็นสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่กับเรามีความหมายขึ้นค่ะ...

ซึ้งค่ะ

ซึ้งล่ะ

@^o^@

ขอเป็นแนวร้วม ด้วยอีกคน ในสังคมก็ต้องมีคนอย่านี้รวมอยู่ด้วย เพื่อโลกจะได้น่าอยู่ขึ้น(^-^)

เขียนได้ดีมากเลย ขอชมเชยๆ

เพิ่งคุยกับพี่ที่ทำงานเรื่องนี้เมื่อวันก่อนนี่เอง
พี่เขาต้องลางานไปร่วมกิจกรรมไหว้แม่ที่โรงเรียนลูก
(ของเขามีตั้ง 4 แม่แน่ะ รวมพระแม่มาเรียด้วย)

เราว่า เราโชคดีที่สุด ที่เราไม่เคยอยู่ในโรงเรียนที่มีกิจกรรมแบบนั้นเลย
มีแต่กิจกรรมเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าฯ เท่านั้น

เคยมีใครคิดในมุมมองว่า ผู้ปกครองเขาต้องทำงานทำการกันบ้างไหม
ยิ่งที่เขา "หาเช้ากินค่ำ" เนี่ย เขาก็ต้องขาดรายได้ อย่างมากเลยน่ะสิ

งานนี้มันไม่ใช่ว่า
-- ลูกชายคุณติดยา
หรือ
-- ลูกสาวคุณหนีไปอยู่กับผู้ชาย
นะ

เออ เรื่องแบบนี้ ยังไงคุณก็ต้องหยุดงานมาร่วมกันปรึกษา แก ้ปัญหาลูกคุณที่โรงเรียน

ถ้าเป็นแบบนี้ก็ว่าไปสิ

แต่ไม่ใช่ไปร่วมกิจกรรมไหว้แม่ โชว์ที่โรงเรียน
เด็กเล็กๆ ก็มีปัญหาอย่างที่ หมีสองฯ ว่าน่ะแหล่ะ

เฮ้อ..... วันนี้ฟุ้งซ่าน เขียนยาวจัง

เมื่อกี้ไปคุยกับพ่อ

พ่อเลยบอกว่าข่าวที่ออกมาคือ

นักวิชาการบอกว่า การจัดงานดังกล่าวเป็นการ
"ยั่วยุ"
ให้เด็กไปจ้างแม่ค้ามาเป็นแม่


เวรกรรม !
นักวิชาการประเทศนี้

ใช่ มันเป็นการส่งผลกระทบกับเด็กในแง่ที่ หมีสมองฯ ว่า

แต่มันไม่ถึงขั้นการยั่วยุหรอก

บ้าสิ
[/font]

ว้า...จะเล่นสีสันเสียหน่อย หลุดไปได้

picmee เอ้ย... มาโรงเรียนแบบไม่มีเรื่องน่ะ ก็ดีนะจ๊ะ
ด้านดีของงานมันก็มีแหละ บางทีพอเราโตขึ้นมาหน่อย
มันก็เขิน ๆ ที่จะได้กอดแม่ หรืออยู่ด้วยกัน 364 กว่าวันมา
ก็ห่างเหินกันเหลือเกิน บรรยกาศในงานมันอบอุ่นนะ...
ถ้าเรามีคนที่เรารักอยู่ด้วยน่ะ เราเห็นแม่ลูกรักกันเต็มไปหมด
เพียงแต่เราไม่ชอบให้มันเป็นกฎเกณฑ์บังคับน่ะ
มันเป็นความกดดัน และเป็นความถูกผิดไป
อย่างผู้ปกครองบางคนที่ไม่ได้หาเช้ากินค่ำสักหน่อย
แต่เลี้ยงลูกด้วยเงิน ไปกับลูกค้าได้ แต่ไม่เคยกินข้าวกับลูก
โดนบังคับมา ก็มาได้สำนึกกันขณะนั้นน่ะแหละ ...เห็นความรักของคนอื่นแล้วคิดได้ว่า หลงลืมอะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป

พอดีเจ้าหมีฯ มันมีแม่เป็นครูไง ที่โรงเรียนของแม่จะให้นักเรียนที่ไม่มีผู้ปกครองมา ไหว้คุณครูแทน...
ครูก็เสมือนแม่คนที่สอง เด็ก ๆ ก็ไม่กดดัน ยิ่งไหว้รวมกันเป็นกลุ่ม ยิ่งสนุก ยิ่งอบอุ่น กอดกันกลมเชียว
ไม่ได้มีแค่แม่นะ มีพี่มีน้องด้วย

บางสิ่งที่อยู่ในสังคมใหญ่ ๆ ก็ละเอียดอ่อนเกินไปจนเขามองข้าม
หรือไม่ก็ไม่เคยได้รู้ว่าสิ่งที่ตั้งใจดีนั้น อีกด้านหนึ่งได้ทำร้ายใครไป...บ้าง
ขอบคุณที่มาคุยกันนะปิ๊ก

^-^ แวะมาทัก งานเยอะจังเรา

ไม่เคยไปงานอย่างนี้มาก่อนเลยค่ะ..
ไม่ค่อยเข้าใจวัตถุประสงค์จริงๆเท่าไรนัก..
แต่คิดว่าโรงเรียนคงจะอยากส่งเสริมความสัมพันธ์อันดีในครอบครัวมากกว่า..แต่อย่างที่พี่หมีฯบอกล่ะค่ะ.. งานนี้ดูดีดีมีดาบสองคมจริงๆ

เวลามีดาบสองคม ก้อต้องดูว่าคมไหนมันคมกว่ากันงัย แม่หน่ะ เอาไว้กราบเอาไว้กอดที่ไหนก้อได้ วันไหนก้อดี ไม่จำเป็นต้องมาแสดงออกกัน publicly ที่โรงเรียนในวันแม่หรอก