ด้วยเหตุจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในขณะถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง
>"รักกันวันละนิด"
> > >เมื่อปี 2526 ครั้งนั้นวงการภาพยนตร์ ต้องสูญเสีย อโนเชาว์ ยอดบุตร
> > >
> > >พระเอกดาวรุ่งที่กำลังพุ่งแรงที่สุดในยุคนั้นไปอย่างน่าเสียดาย
> > >ไม่ได้สูญเสียด้วยการตายจาก หากสูญเสียแบบตายทั้งเป็น
> > >ตายแบบทั้งทีมีลมหายใจ
> > >
> > >17 ปีที่ผ่านไป
> > >
> > >ความสนใจในเรื่องราวของอดีตพระเอกยอดนิยมคนนี้ก็เลือนหายไปพร้อมกับกาลเวลา
> > >จากบุรุษหนุ่มที่มีผู้คนห้อมล้อม
> > >ในวันนี้เขาเหลือเพียงผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น
> > >ที่เฝ้าเพียรวนเวียนดูแลไม่ห่างกาย
> > >
> > >ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้หวังอะไรไปมากกว่าให้ผู้ชายคนนี้มีอาการดีขึ้น
> > >ไม่ต้องเท่าเดิมขอเพียงแค่ให้รู้สึกรู้สา
> > >ตอบโต้ได้บ้างแม้สักเพียงเล็กน้อยก็ยังดี
> > >
> > >บ่อยครั้งที่เธอร้องไห้ บ่อยครั้งที่เธอท้อ
> > >แต่เธอไม่เคยหมดหวัง
> > >เธอบอกว่าเธอทำทั้งหมดเพราะความรัก
> > >เป็นความรักที่ "แม่" พึงมีให้กับ "ลูก"
> > >
> > >จากความหวังที่เคยเรืองรองว่าลูกชายจะฟื้นจาก "เจ้าชายนิทรา"
> > >มาเป็นปกติ ถึงวันนี้ คุณแม่อำไพ ยอดบุตร
> > >หวังแต่เพียงให้ช่วยเหลือตัวเองได้เท่านั้น
> > >ก่อนที่เธอจะหมดลม และหมดแรงดูแลไปเสียก่อน
> > >
> > >"ใหม่ๆ หวังว่าเขาจะหาย แต่ตอนนี้ไม่แล้ว แค่ให้เขารู้สึกตัว
> > >เดิน ทานข้าวได้ก็พอแล้ว อยากให้เขาพูดได้
> > >ให้เขาช่วยเหลือตัวเองได้
> > >เขาต้องการอะไรก็ให้บอก
> > >เราจะได้ไม่ห่วงว่าเขาอยากได้อะไรเวลาแม่ไม่อยู่
> > >อยากให้เขาเรียกแม่"
> > >
> > >"เราไม่ทราบว่าเขารับรู้อะไรหรือเปล่า แต่เวลาแตะตัวเขา
> > >ห่มผ้าให้เขา หรือมีเสียงดังๆ เขาจะสะดุ้ง เขาจะหัน เขาลืมตาหลับตาได้
> > >ป้อนข้าวเขาก็อ้าปาก ก็กลืนก็อะไรได้
> > >เราก็ไม่กล้าบอกว่าเขารับรู้ได้หรือเปล่า"
> > >
> > >"หมอบอกว่า สมองเขาเสียมาก ไอ้ที่เสียก็เสียไป
> > >
> > >เพราะว่าสมองไม่เหมือนของอื่นแต่ว่าจะรอให้ส่วนที่เหลืออยู่ให้ฟื้นขึ้นมา
> > >เราก็รอมาตลอด 17 ปี รอให้สมองฟื้นขึ้นมา
> > >ต้องใช้ในส่วนที่เหลืออยู่
> > >ถ้าไม่ใช้ไม่พัฒนามันก็จะตายไป"
> > >
> > >"มันบรรยายไม่ถูก นึกถึงภาพตอนที่เขายังเด็ก นึกๆไปก็เสียดาย"
> > >คุณแม่อำไพกล่าวน้ำตาคลอเบ้า
> > >
> > >"กำลังใจก็ได้จากเพื่อน จากนักแสดงที่เคยไปเยี่ยม
> > >ใครนึกถึงก็ไปหา
> > >ช่วยกันคนละเล็กละน้อย ตอนนี้ก็มีคุณโกวิท (วัฒนกุล)
> > >คอยช่วยเหลือ คนในครอบครัวก็ช่วยกันดูแล"
> > >
> > >"ตอนนี้ดิฉันอายุ 77 แล้ว
> > >กังวลมากที่สุดก็อยู่ที่เวลาไม่มีแม่แล้วใครจะดูแลเขา
> > >กลัวแม่จะไปก่อนเขา
> > >ถ้าแม่ไปก่อนเขา เขาก็จะลำบากมากไม่มีใครดูแล
> > >ฝากพี่น้องเขาทุกวันว่าอย่าทิ้ง
> > >ถ้าเราอยู่ก็จะดูแลจนกว่าจะแยกจากกันไป แม่เคยบนไว้ว่า
> > >ถ้าเขารับรู้ได้ ทำอะไรได้ แม่จะบวชให้เขา
> > >อยากให้เขารับรู้ ให้พูดได้ ให้สื่อถึงเราได้
> > >ถ้าหายมาก็จะดีใจมาก ถ้าอธิษฐานขออะไรได้
> > >ก็อยากขอว่าให้เราเกิดมาเป็นแม่ลูกกันอีก
> > >อย่าให้เป็นแบบนี้
> > >ให้เป็นคนที่สมบูรณ์เหมือนกับคนอื่นเขา..."
> > >
> > >"...เท่านั้นแม่ก็พอใจแล้ว"
> > >
> > >--------------------------------------------------------------
> > >
> > >สามารถมอบเงินช่วยเหลือได้ทางบัญชีบริษัท เอ-ไทม์ มีเดีย จำกัด
> > >ธนาคารกสิกรไทย สาขาย่อยอโศก เลขที่ 741-2-17219-6
> > >(คืนพิเศษคนพิเศษ อโนเชาว์ ยอดบุตร)
> > >หรือโทร. (บ้าน) 510-1864
> > >
> > >-------------------------------------------------------------
> > >
> > >ถ้าเพื่อนๆ ได้อ่าน E-mail นี้
> > >แล้วคิดว่ามีคุณค่าในการส่งต่อไป
> > >ก็ขอได้โปรดกระทำ ...
> > >เผื่อบางทีความรักอันยิ่งใหญ่ของคุณแม่อำไพ ยอดบุตร
> > >จะได้รับผลตอบแทนบ้าง ซึ่งควรจะเป็นชาตินี้ ไม่ใช้ชาติหน้า

welll

โดยคุณ :