หลังจากมีชีวิตมืดครึมมานาน แถมท้ายด้วยโศกเศร้า น้ำตาท่วมอีกหลายๆ วันหลัง
มาวันนี้ กลับเป็นวันที่เรามีความสุขมากๆ วันหนึ่ง

เริ่มจากการที่ได้มีโอกาสไปดูคอนเสิร์ตแบบเบิร์ดเบิร์ด โดยความอนุเคราะห์ ของพี่ชายใจดี ที่หาบัตรมาให้
ที่นั่งก็ดีมากๆ อย่างคาดไม่ถึง
ขอบคุณพี่มากๆ นะคะ
คอนเสิร์ตก็สนุกเหลือเกิน ได้เห็นอะไรที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น
นัก Saxsophone ตัวอ้วนๆ เต้นเป็นเรื่องเป็นราว เป็น step อยู่ข้างหลัง
นาทีนั้น พี่เบิร์ดหลุดไปเลย โดนขโมยซีนไปอย่างจัง ลืมดูพี่เบิร์ดไปเลยทั้งเพลง
ช่างเต้นได้น่ารักที่สุด

กลับมาถึงบ้าน อย่างอารมณ์ดีจนเพื่อนแซวว่าอารมณ์ออกนอกหน้า ลอยไปถึงโคราช
ยังกลับมาเปิดโทรทัศน์เจอเทปบันทึกภาพงาน Jazz หัวหินอีก
แม้ว่าจะแค่ครึ่งชั่วโมงท้าย แต่ก็อิ่มใจไม่น้อย
(แถมตกใจที่เห็นหน้าตัวเองอีก 2 รอบ ...เอิ๊ก)

คืนนี้ คงนอนหลับฝันดีจริงๆ

สำหรับพี่ชายคนดีของน้องสาว
อย่าลืม ใส่เสื้อยืดชมรมคนสนิทฯ ที่ซื้อให้นะคะ...
และยังขอยืนยันว่า สำหรับพี่...ทำให้ได้ทุกอย่าง ขอให้บอกมาเท่านั้นค่ะ

โดยคุณ :

มาเฟิร์มว่าเสียงมันรื่นเริงออกหน้าออกตามากจริงๆ หมั่นไส้เฟ้ย

โดยคุณ :

....."อิจฉา".....

โดยคุณ :

ปิ๊กเอ๊ย ... ออกนอกหน้าไปแล้วนะหล่อน

โดยคุณ :

ในคืนเดียวกัน ณ.อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพฯ มีนางฟ้าหน้าตาดีปากกว้าง  ยืนทะเล่อทะล่าหน้ามึนอยู่ในงานศิลปะงานหนึ่ง ด้วยอารมณ์ "ชั้นมาทำอะไรที่นี่ ฉันมาทำอะไรที่นี่" ประกอบกับ "กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง" และ "กลับมาล้มตัวลงนอน กอดหมอนน้ำตาพร่างพรู อยากเป็นเหมือนคนที่เธอจูงมือ"   เป็นประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำเช่นกัลลลลล

โดยคุณ :

ก๊ากกกกกกกกกกกกกก