เครียด
"เออ พักนี้เอ็งเห็นคุณสุชัยที่อยู่บ้านตรงข้ามซอยเราไหม" คุณพ่อเปิดฉากการคุยในเช้าวันนี้ด้วยเรื่องของชาวบ้าน ผมปฏิเสธไปด้วยความงุนงงเล็กน้อยเพราะไม่บ่อยนักที่พ่อจะคุยเรื่องของเพื่อนบ้าน คุณพ่อเล่าต่อไปว่า...
พ่อ: วันก่อนป๊าไปส่งเมียเขาที่โรงพยาบาล......... <<พ่อผมขับแท็กซี่หน่ะครับ>>
ผม: อ้าว เขาเป็นไรหล่ะป๊า
พ่อ: เขาไปขอยาให้คุณสุชัยหน่ะ เห็นบอกว่าตั้งแต่ธุรกิจที่ทำเจ๊งไปนี่คุณสุชัยเครียดจนเป็นโรคประสาท
ผม: อ้าวเหรอ ครั้งหลังสุดยังเห็นดีๆอยู่เลยนี่
พ่อ: เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายหน่ะ พอเครียดก็อาการกำเริบ
ผม: ก็น่าเห็นใจอ่ะนะ ทำธุรกิจใหญ่โต อยู่ดีๆตกอับจนลูกเมียต้องมาขายน้ำเต้าหู้อยู่แบบนี้ก็เครียดแหล่ะ แต่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้วนะป๊า
พ่อ: คนมันยอมรับสภาพไม่ได้หน่ะ ก็เหมือนตอนที่ป๊ายังทำงานที่โรงงานเก่านั่นแหล่ะ
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะรู้ดีว่าตอนนั้นเป็นการเปลี่ยนแปลงสภาพความเป็นอยู่ของครอบครัวอย่างมากมาย เพราะว่าพ่อถูกให้ออกจากการเป็นผู้จัดการโรงงานแห่งหนึ่งอย่างกระทันหัน พ่อพยายามหาหนทางเอาตัวรอดหลายอย่างแต่ก็ไม่สำเร็จเป็นรูปร่างจนสุดท้ายจึงลงเอยด้วยการทำธุรกิจให้เช่ารถแท็กซี่ที่ทำอยู่ทุกวันนี้
พ่อ: เออ ตอนนั้นเราก็แย่นะ ป๊ากินถั่วงอกผัดเต้าหู้จนเบื่อเลย
ผม: ผมก็เบื่อ กินมันทุกวัน
จริงๆแล้วจะเรียกว่าถั่วงอกผัดเต้าหู้เป็นอาหารประจำวันของครอบครัวเราในตอนนั้นก็ถูกเลยทีเดียว ราคามันถูกมาก จนทุกวันนี้มันกลายเป็นมุขคลาสสิกประจำครอบครัวเมื่อคราวที่แม่ทำอาหารเมนูนี้ขึ้นมาเมื่อไร ...... "อ้าว......ตกลงวันนี้เราจนแล้วใช่มั๊ย มาม๊า" :D
พ่อ: ตอนนั้นป๊าอยู่บ้านไม่มีอะไรทำเลยไปเดินตลาดกับมาม๊า
ผม: อืม แล้วไงหล่ะ
พ่อ: ก็....ไปเจอเขาขายปลาทอง เลยซื้อมาสองตัว มาเลี้ยงเล่น เลี้ยงจนมันโต
ผม: อ้าว แล้วไอ้ที่เป็นร้อยๆตัวที่อยู่ในบ่อหน้าบ้านเราเมื่อก่อนหล่ะ
พ่อ: เออ ก็นั่นแหล่ะ พอเลี้ยงๆไปไอ้สองตัวนั้นมันโตเว้ย เออ ก็น่าภูมิใจดี ป๊าเลยไปซื้อมาเพิ่มอีกเป็นร้อยตัวเลย ....
ผม: อ๋อ ที่ให้อากงเขามาช่วยก่ออิฐทำบ่อหน้าบ้านอ่ะนะ
พ่อ: เออ นั่นหล่ะ .... ตอนนั้นตกงานอยู่บ้านเฉยๆมันเครียด เลยต้องหาอะไรทำสักอย่าง จะได้ไม่บ้าไปซะก่อนไง
..........
.........
พ่อ: แต่ก็ดีนะ พอเลี้ยงๆมันไป ดูมันว่ายก็สบายใจดี เพลินดี เรื่องเครียดก็ยังเครียดอยู่ แต่ก็ช่วยให้ผ่อนคลายดี แถมไอ้ปลาทองนี่มันเลี้ยงยากด้วยนะ พอหน้าหนาวปุ๊บมันตายบ่อย เลยไม่ค่อยมีเวลานั่งคิดมาก ......
เราจบการสนทนาตอนเช้าไว้กระทันหันเพราะว่าผมต้องรีบเดินทางมาทำงาน แต่ตลอดทางจากบ้านมายังที่ทำงาน ในใจผมยังคิดถึงบ่อปลานั่นอยู่ ตอนนี้ผมมีคำตอบแล้วว่าถ้าผมเครียดผมจะเลี้ยงอะไรดี!!!
โดยคุณ :
ไก่น้อย - [8:53:07 29 พ.ย. 2544] |
