เราแหงนหน้ามองดูเฉลียงตั้งแต่เริ่มวางไม้แผ่นแแรกยังไม่มีชายคา เวลามองฟ้าเห็นดวงดาวกระพริบเต็มฟากฟ้า และถึงแม้ว่าเราจะเดินทางไปแห่งหนใด เที่ยวละไมจนพบผู้คนอื่นๆอีกมากมาย เราก็ไม่เคยลืมเฉลียงของเราแห่งนี้ จากวันนั้นจนวันนี้ผ่านเรื่องราวต่างๆมา แม้จะยังมองไม่เห็นตะไคร่น้าสุดขอบฟ้า เเราได้กลับมายังชายคาเฉลียงที่เราคุ้นเคย ที่ที่เราจะนอนเอกขเนก ฟังตัวโน้ตอารมณ์ดีขับกล่อมเรื่องราวแต่หนหลัง ทิ้งความวุ่นวายแและขยะในลิ้นชักของความทรงจำ พูดคุยกับคนที่เราเคยคุ้นในความรู้สึก ดีใจ อิ่มเอมใจ ที่ได้กลับมายังเฉลียงของบ้านเราหลังเดิม