ขอบคุณพี่ๆเฉลียง&ทุกๆคน...และ...อำลา
ในวันหนึ่งที่สับสน......
แค่รู้ว่าใครสักคนคอยเคียงข้าง
วันที่ฉันเหนื่อยล้าและอ้างว้าง
หวังเพียงว่าใครสักคนจะเห็นใจ.
ตั้งแต่มาพักที่แห่งนี้
ความอบอุ่นมากมายที่มีให้
ช่วยละลายความอ้างว้างในหัวใจ
ไม่อยากจากไป......ใจอาวรณ์
เกิดมาเป็นคนมีหน้าที่
ภาระมากมีที่แบกไว้
ทำให้ต้องเดินก้าวต่อไป
จากลานเฉลียงไป....ฝืนเต็มทน
จะกอบเก็บความอบอุ่นซ่อนเอาไว้
ไว้ในซอกหัวใจที่เหน็บหนาว
ให้บรรเทาความคิดถึงชั่วครั้งคราว
เป็นพลังให้ก้าวเดิน....ให้ก้าวไป
ขอบคุณ...ทุกผู้คนในเฉลียง
ขอบคุณ...ทุกเสียงที่อ่อนหวาน
ขอบคุณ...พี่ๆที่สร้างตำนาน
ขอบคุณที่สร้างเวปเฉลียงแห่งนี้ขึ้นมา
ขอบคุณ....ทุกแรงที่แข็งขัน
ขอบคุณ..ที่แบ่งปันความรักให้
ขอให้รักแห่งนี้ยังอยู่ตลอดไป
ขอให้ความอบอุ่นนี้จงยั่งยืน.....
วันนึงที่อ่อนล้าจะกลับมา
ขอแรงใจจากที่นี่ไปสู้ใหม่
จากเพื่อนๆ จากพี่ๆ จากใครๆ
ที่รู้ว่าจริงใจ....แม้ไม่เคยเจอ
ลาเอย....มิใช่ลาก่อน
จะกลับมาแน่นอนในวันหนึ่ง
หวังให้ที่นี่จะยังผูกพันลึกซึ้ง
หวังว่าพี่ๆ จะยังไม่ทอดทิ้งเราไป
อยากให้พี่ๆรู้ว่า....
สิ่งที่พี่ทำนั้นยิ่งใหญ่
เป็นเฉลียงรวมคนที่จริงใจ
เป็นโอเอซิส...ในทะเลทรายสังคมไทย
วันนี้จะขอซึ้ง.........
แข่งกะคุณชมพูพันธ์ทิพย์สักหน่อย
ก่อนที่ตัวเราจะหายจ้อย
หายไปทำหน้าที่......แห่งตน
คงคิดถึงพี่เกี๊ยงที่อ่อนหวาน
คิดถึงหัวหน้าอันธพาลไม่ใช่เล่น
ยังจะมุขพี่เจี๊ยบกะพี่แต๋งที่โดดเด่น
และพี่จิกผู้ใจดี
อีกทั้งพี่นกพี่เล็กและพี่จุ๊ย
ที่ไม่เห็นมาคุยกะน้องๆ
ว่าจะดักรอดูพี่ๆก่อน
เห็นจะอดคงต้องไปก่อนพี่มา
ที่หายไปนี่...ไม่ใช่ตาย
ไม่ได้เป็นโรคร้าย...อะไรหรอก
แค่อารมณ์ซึ้งๆ อยากจะบอก
ให้รับรู้...ก่อนหายไป...(สักเดือน 2 เดือนเอง)
ไปล่ะค่ะ...ถ้ายังอยู่คงจะไปได้อีกยาว วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร แค่ตัดสินใจจะไม่เข้ามาจนกว่าจะสอบผ่าน ให้ตัวเองมีแรงฮึดน่ะ แล้วเจอกันค่ะ จะรีบสอบให้ผ่าน จะรีบกลับมา หวังว่าจะยังรัีกกันเหมือนเดิมนะคะ ชื่นชมทุกคนค่ะ กลอนเนี้ย ให้พี่ๆ และทุกคนเลย จริงใจไม่จิงโจ้ แต่งลื่นมากเลยนะเนี่ย โดยคุณ :
s - [17:31:07 26 ม.ค. 2544] |
