ถึงอาเจี๊ยบmy hero
สวัสดีคะ่อาเจี๊ยบหนูชื่อสุพัตรา จีนา "อ๊อด" เป็นแฟนดพลงเฉลียงค่ะถึงแม้จะเป็นได้ไม่นานแต่ก็บอกได้ว่าเป็นแฟนเฉลียงค่ะ
ถึงแม้วัยของหนูไม่ได้อยู่ในยุคเฟื่องฟูของเฉลียง แต่อย่างน้อยหนูก็โชคดีที่ได้ดูการรวมตัวครั้งสุดท้ายของกลุ่มคนดนตรีที่หนูรักมากที่สุดครั้งหนึ่ง หนูไม่ได้ไปดูในงานจริงๆหรอกค่ะได้ดูทางทีวีแต่ก็บอกได้คำเดียวว่าเยี่ยมที่สุด
มันคงจะจริงที่อาเจี๊ยบพูดว่าคนรู้จักอาเจี๊ยบเพราะเฉลียงหลายคนเข้ามาทักเพราะเป็นเฉลียงเพราะฉะนั้นอาเจี๊ยบควรเข้าใจว่าอาเจี๊ยบคือส่วนหนึ่งของเฉลียงเป็นเสาหรือคานก็ตามแต่อาเจี๊ยบคือเฉลียงคืออดีตปัจจุบันและอนาคต
หนูเป็นคนหนึ่งที่อยากเป็นเหมือนเฉลียงอยากร้องเพลง เขียนเพลง ทำงานเพลง มันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกแต่อาเจี๊ยบและเฉลียงจะเป็นกำลังที่คอยผลักดันให้มันเป็นจริงแม้จะเนิ่นนานเพียงใดก็ตาม
แม้เราจะไม่รู้จักกันก็จริง แต่หนูคิดว่าอาเจี๊ยบต้องเป็นผู้ใหญ่ใจดีแน่ๆถึงแม้ไม่ใช่คนคุ้นเคยก็บอกได้ใช่ไหมคะ หนูรักอาเจี๊ยบที่สุดเลย
ในวันนั้นไม่ใช่เพียงคน 6 คนที่ร้องไห้แต่มีคนอีกหลายคนที่ร่ำไห้กับการจากไปของเฉลียง
คิดถึงเฉลียงเหลือเกิน
เฉลียง
นั่งลงตรงที่เคยเหมือนเดิม เฉลียงไม้กระดานหลังเก่า ส่งเสียงคลอเป็นเพลงเบาๆ เงียบเหงาเหมือนไม่เคยเป็นมา
*เฉลียงเริ่มผุพังมานาน เหมือนคนเริ่มถอดใจร้างลา เฉลียงรอเพียงเวลาช้าๆ ให้พังทลายลงสู่ดิน
**เก็บไม้มารวบรวมเหมือนเก่า แบกเสามาต่อคานเหมือนเดิม แต่งเสริมเพิ่มองศาเพิ่มเติม เฉลียงไม่แกร่งดั่งเป็นมา
***มองหาคนช่วยมาซ่อมแซม เรียกหาไม่มีใครได้ยิน ร่ำไห้เพียงเสียน้ำตาหลั่งริน ทรุดกายนั่งลงด้วยความเหนื่อยล้า
(**/*/**/***) ไม้นี้จะผ่านไปเท่าไร เป็นซากไม้ผุพังก็ตาม แต่ยังเป็นเฉลียงงดงาม ที่คนเคยพักพิง เฉลียงจะยังแข็งแกร่งในใจ...ให้เราได้จดจำ
คิดถึง โดยคุณ :
แฟนเพลง - ICQ:
-
[12:16:01 5 มี.ค. 2544] |