ให้อาหารหมาแล้ว ความจริงรักเป็นลูกนะ  เพราะมีไม่ใด้.....นี่เป็นกระดานไว้คุยจริงๆ จะกับตัวเองหรือใครก็ช่างเถอะ  ป้อฟังเพลงรักแบบเลี้ยนๆไม่ใด้นะจะปวดหัว  จะคิดถึงก็แต่เพลงของพวกพี่เฉลียง ฟังทุกวัน...ร้องเวลาอาบนํ้า  เวลาทํางานบ้าน....มันเป็นส่วนดีในวันเก่าๆที่คิดถึงตอนสมัยเด็ก...วัยเด็กที่มีแต่ความฝันและความหวังแต่.....ตอนนี้ความฝัน..และหวังไม่มีอีกแล้ว..เวลาไม่มีให้หวนคืนต้องจบชีวิตลงแบบนี้..ถึงจะเป็นชีวิตที่ถูกกระทําก็ตาม  6โมงแล้วได้เวลาอาบนํ้า  กินยานอนหลับแล้วรอให้หลับไปแล้วก็ถึงวันใหม่ !.ให้ตายซิใครจะสน... ป้อไม่อยากตื่นเลย มันแย่ที่ต้องเริ่มวันเก่าๆซํ้าๆๆอีก  ถ้าเป็นหนังสือมันควรจบไปได้ตั้งนานแล้ว