กระดานความรู้สึก


ครั้งหนึ่ง...ในชีวิต
ในชีวิตของคนเรา จะมีสักกี่ครั้งที่ทำให้เราต้องพบกับคำว่า "เสียใจ"

ในชีวิตฉัน อย่างน้อยก็มีแล้วครั้งนึง
"ถ้าไม่ชอบเค้า ก็อย่าฝืนใจเลย บอกเค้าไปเถอะ"
ใช่…เธอพูดถูก แล้วฉันก็ทำตามนั้น ถ้าไม่รักจริง จะไปดึงเค้าไว้ทำไม

ในวันนั้น ฉันมองเค้า คนที่ฉันเคยสนใจ…ใส่ใจ
เค้าน้ำตาคลอ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ให้ฉันเห็น
ฉันรู้ว่าเค้าเสียใจ แต่ด้วยความดื้อรั้นของฉัน จึงทำให้มันต้องจบลงเช่นนี้
บางที…ฉันอาจจะยังรักเค้าไม่พอ
หรือบางที…ฉันอาจจะไม่เหมาะที่จะรักใคร หรือเป็นคนรักของใคร…

แล้วในวันหนึ่ง "ถ้าเราบอกว่า เราชอบเธอล่ะ"
ฉันหัวเราะ แล้วมองหน้าเธอ "ถ้าเธอไม่ชอบฉัน เธอจะยอมเป็นเพื่อนกับฉันเหรอ"
เธอยิ้ม "เราพูดจริงๆนะ"
"แล้วน้องคนนั้นล่ะ เค้าชอบเธอไม่ใช่เหรอ" ฉันพยายามหลีกเลี่ยง
"ทำไมเธอไม่รับเค้าไว้ล่ะ จะได้เลิกบ่นว่าอยากมีแฟนซะที"
เธอนิ่งไปพักใหญ่ "กลับบ้านกันเถอะ"

ฉันรู้…รู้ว่าเธอพูดจริง แต่มันจะมีประโยชน์อะไร
สักวันข้างหน้า ฉันอาจจะเลิกสนใจเธอ เหมือนที่เลิกสนใจเค้าคนนั้น
แล้วถ้ารอให้ถึงวันนั้น เธอคงต้องเสียใจมากกว่านี้……

อีกไม่กี่อาทิตย์ต่อมา "เราคุยกับน้องเค้าแล้ว"
"ต่อไปเราคงไม่ได้กลับบ้านพร้อมเธอแล้วล่ะ เราต้องไปส่งน้องเค้าน่ะ"

เวลาผ่านไป เราค่อยๆห่างกัน ฉันไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่
อาจเป็นตอนที่น้องคนนั้นของเธอเข้ามา
พอรู้ตัวอีกที เธอก็มีชีวิตของเธอ ฉันก็ใช้ชีวิตในส่วนของฉัน

แล้ววันหนึ่ง………..กริ๊ง………..กริ๊ง
ฉันรับโทรศัพท์ แล้วอึ้งไปพักใหญ่
ฉันไม่รู้ว่า จะพูดอะไร……คิดอะไร……หรือแม้กระทั่งรู้สึกอย่างไร
ในหัวของฉันมีแต่คำว่า รถคว่ำ……เสียชีวิตทันที
หลังจากนั้น ฉันได้ข่าวว่า ในวันนั้น วันที่เกิดอุบัติเหตุ
เธอมีปัญหากับน้องคนนั้น ก่อนที่จะขับรถออกไป

บางครั้ง ฉันรู้สึกผิด เสียใจ ที่ผลักไสเธอไปให้เค้า
บางที ถ้าฉันจริงใจกับความรู้สึกของตัวเองมากกว่านี้
ถ้าฉันไม่กลัวมากเกินไป เหตุการณ์แบบนี้อาจไม่เกิดขึ้น
ตอนนี้ ฉันแค่อยากให้เธอรู้ว่า ฉันรับรู้ความรู้สึกของเธอ
และฉันก็รู้สึกเช่นเดียวกับเธอ ไม่ว่าจะในวันนั้น วันนี้ หรือวันข้างหน้า
มันจะคงอยู่ตลอดไป ฉันแน่ใจ…..มันจะคงอยู่…ตลอดไป

คนเรา ควรจะซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตนเอง
ไม่ควรกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด ด้วยความกล้าหาญ
แล้วไม่ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เราก็จะไม่มีคำว่า "เสียใจ"
โดยคุณ : Futari - [15:20:15  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 1
ก้าวต่อไปค่ะ ตอนนี้เค้าคนนั้นคงรู้แล้ว อย่างน้อยเขาคงดีใจ ที่คุณก็มีใจให้เขาเหมือนกัน และคงมองคุณอยู่จากที่แห่งหนึ่ง เป็นกำลังใจให้คุณ...นะ
โดยคุณ :s - [15:30:58  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 2
แวะมาให้กำลังใจค่ะ อย่าเศร้าไปเลยนะคะ
โดยคุณ :วันยี่เป็ง - [15:45:21  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 3
:~(
โดยคุณ :ปลายฟ้า - [15:45:59  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 4
หายเศร้าไวไวนะคะ
โดยคุณ :้เฌอ - [16:42:50  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 5
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดยคุณ :พุดซา - [18:22:00  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 6
life goes on...
โดยคุณ :เป็ดขาว - [22:05:02  9 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 7
ทำใจดีๆไว้คับ... หายใจลึกๆ...
โดยคุณ :พี่เฮฮา - [10:26:10  10 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 8
ูมาให้กำลังใจค่ะ
โดยคุณ :ปุ๊กปั๊กปุ้ยป้าย - [11:49:32  10 มี.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 9
ไม่เป็นไรนะคะ...คนดี
โดยคุณ :news - [23:32:59  10 มี.ค. 2544]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....