กระดานความรู้สึก


อาภรณ์ประดับใจ
"คนส่วนใหญ่มุ่งมองความมั่งคั่ง หรือตำแหน่ง ทางการงานสูงว่าเป็นความสำเร็จในชีวิตเอาสิ่งนี้
มาเป็นมาตรฐานวัด
มนุษย์ในสังคมของเราวิ่งวุ่นแสวงหาเงิน เกียรติและตำแหน่งหน้าที่ ซึ่งสังคมสมมุติให้ว่าเป็นเคื่องเชิดชู แล้วเป็นอย่างไรบ้าง? โลกเรา สังคมของเรา สงบสุขดีอยู่หรือ ค่านิยมทางสังคมของเราเห็นจะผิดเสียแล้ว แต่เพราะความมืดในจิตใจ จึงไม่อาจมาองเห็นคุณค่าอันแท้จริงของชีวิตได้ มันไขว่คว้าหาสิ่งอันนำความวุ่นวายมาให้เรื่อยไป เดินสวนทางกับความสงบสุขเหมือนคนเดินหันหลังให้แสงสว่างมุ่งหน้าไปสู่ความมืด เหมือนคนแบกก้อนหินใหญ่เดินไปบนถนนแห่งชีวิต ปากก็ร้องว่า "หนัก หนัก" มีผู้หวังดีร้องบอกไปว่า "วางก้อนหินลงเสียแล้วเดินไป" เขาหันมามองผู้เตือนนิดหนึ่งอย่างลังเล แล้วแบกก้อนหินใหญ่เดินต่อไปพร้อมกับพร่ำว่า หนัก หนัก"
ความสำเร็จในชีวิตคนนั้นมีหลายด้าน ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน เราไม่จำเป็นต้องมีความสำเร็จในชีวิตทางเดียวกับคนอื่น ไม่ควรแสวงหาความสำเร็จทางวัตถุเพียงด้านเดียว ทางที่ถูกควงแสวงหาความสำเร็จทางจิตใจให้มากกว่าทางด้านวัตถุ คือ จิตใจสะอาดและสงบ
ความสำเร็จทางด้านวัตถุเป็นของร้อนเจือด้วยความทุกข์และความกังวล ส่วนความสำเร็จทางจิตใจเป็นความสงบเย็น จริงอยู่เราต้องมีวัตถุเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงร่างกาย แต่เราไม่ควงลืมแสวงหาและสะสมเครื่องหล่อเลี้ยงดวงใจของเราคือ คุณความดีต่างๆ
ผู้หญิงส่วนมากใช้เวลาในการแต่งกาย แสวงหาเสื้อผ้า แพรพรรณมาห่อหุ้มร่างอวดกันว่าใครจะแต่งได้สวยกว่าใคร คนอื่นจะอย่างไรก็ช่างเถิด แต่รวมพรลูกแม่น่าจะใช้เวลาในการแต่งใจ แสวงหาวิชาความรู้และเสริมสร้างคุณความดี เป็นเครื่องห่อหุ้มดวงใจหรือวิญญาณให้มาก เพราะร่างกายนั้นถึงจะแต่งอย่างไรก็ไม่วายที่มีสิ่งปฎิกูลและมีกลิ่นเหม็นทุกวัน เสื้อผ้าอาภรณ์จะสะอาดสวยงามราคาแพงปานใดก็ตาม พอเอามาห่อหุ้มกายนี้ก็กลายเป็นโสโครก มีกลิ่นเหม็นไปด้วย เป็นการบอกอย่างชัดแจ้งว่าไม่มีทางเอาชนะความปฎิกูลของร่างกายได้
ส่วนดวงใจหรือวิญญาณนั้น เมื่อชำระให้สะอาดจริงไเสียครั้งหนึ่งแล้วก็เป็นอันเสร็จภาระกันไปเลย ยิ่งใจสะอาดสว่างและสงบมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งได้พบกับความสุขและคุณค่าอันแท้จริงของชีวิตมากเท่านั้น
ทางโลกสอนคนแต่ในเรื่องศิลปะแห่งการแสวงหาแก่งแย่งแข่งดีกันว่าใครจะหาได้มากกว่าใคร ไม่เคยสอนให้ดับความต้องการในสิ่งที่ไม่จำเป็นกันเสียบ้าง เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเท่าไรจึงจะพอ เมื่อไรจะพ้นบ่วงแห่งความดิ้นรนอย่างได้อันไม่มีขอบเขต"
จากหนังสือ: "อาภรณ์ประดับใจ เล่ม ๒"
ผู้แต่ง: วสิน อินทสระ
คิดลอกมา: อุกฤษฎ์ ตั้งสืบกุล
*ป.ล. หากมีเรื่องราวดีๆ นำมาแลกเปลี่ยนกันได้ที่นี่ หรือถ้าจะกรุณานำไป post ไว้ใน webboard ของผมใน http://go.to/mr-mint จักขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง อยากสะสมสิ่งที่มีคุณค่าทางจิตใจเช่นนี้ครับ
โดยคุณ : Mr.Mint - [18:33:33  20 ส.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 1
@^-^@
โดยคุณ :akejung - [14:28:51  21 ส.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 2
Thanks ka.. ^_^
How are you?
(I can't use Thai right now. ^_^)
โดยคุณ :ปุ๊กปั๊กปุ้ยป้าย - [0:26:22  22 ส.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 3
จะไปซื้อหนังสือเล่มนี้ไว้อ่านอยู่พอดีเลยค่ะ  เนื้อหาน่าจะดีมาก ๆ
ขอบคุณผู้แต่งที่เอื้อเฟื้อสิ่งดี ๆ ให้กับผู้ร่วมโลกด้วยกัน
โดยคุณ :นิตยา - [10:19:44  11 ธ.ค. 2548]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....