ได้อ่านจากหนังสือเล่มหนึ่งค่ะ เลยเอามาฝากกัน

ห่างหนึ่งก้าว...รักเราเท่าเดิม

    ในความเป็นไปของชีวิต  คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด  เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้  
    เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลาย เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาก็จะล่มสลาย
    ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?
   ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?
    แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น...  
    คนเราทุกคนมีโลกกลม ๆ คนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้างตามความพอใจ ในโลกกลม ๆ ใบนั้น เราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความคิด ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว โลกกลม ๆ ของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
    แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่ แล้วไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขามาอยู่ในโลกของเราด้วย
    วิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิมก็คือ "การยูเนี่ยน" (UNION) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน
    มันเป็นวิธีง่าย ๆ ตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้ ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น เราเรียกว่า "อินเตอร์เซคชั่น" (INTERSECTION) ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน
    ในขณะที่ส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคชั่นนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน
    เหมือนความรัก....
    โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ฟังเพลงด้วยกัน ห่มผ้าผืนเดียวกัน มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา
    แต่ถ้ารู้สึกว่า ยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้ ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้าในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา
    เพราะฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก
    นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง จนซ้อนกันมากขึ้น ๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด
    แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงวงกลมของปู่กับย่า, ตากับยาย. แล้วก็พ่อกับแม่ของฉัน ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรักจะลดน้อยลงไปได้เลย........

   

โดยคุณ :

อืม...ดีจริง ๆ

โดยคุณ :

ซึ้ง......อยากเจอวงกลม

โดยคุณ :

ชอบจังค่ะ ^---^
อ่านแล้วอยากเจอวงกลมอีกวงมั่งจัง
เพราะความคิดของตัวเองที่เคยคิดไว้ ก็คิดประมาณนี้เหมือนกัน
แต่บทความนี้ กินใจจริงๆ ชอบ ชอบค่ะ

ซึ้งค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี อยากจะมีวงกลมอย่างนี้บ้างไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอนะคะ

โดยคุณ :

อยากเจอวงกลมอีกวงหนึ่งที่อินเตอร์เซคชั่น" (INTERSECTION) และสามารถยูเนี่ยนกันได้บ้างจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง คนเขียนเก่งนะค่ะ ใช้คำนิยามทางคณิตศาสตร์ มาอธิบายอะไรๆ ได้ดีขนาดเนี๊ย

โดยคุณ :

น่ารักมากครับ

โดยคุณ :

แล้วทำมัยต้องมีแค่ 2 วง
คนโสดเค้าไม่ได้มีวงเดียวไม่ยอมมี 2 วง ก้อได้นะ เค้ามี 3 วง 4 วง หลายวง เยอะเกิน ความรักล้นโลกก้อโดนเรียกว่าโสดเหมือนกัน
จริงๆ แล้ว โลกไม่ได้มีของเราใบเดียว แล้วก้อไม่ได้มีของเราแค่ 2 ใบด้วย อยากให้ความรักกว้างกว่าแค่โลกของเขา/ โลกของเรา/ โลกของใคร... ได้ไหม

โดยคุณ :

ดี..ดี..รู้สึกดี..เมื่อได้อ่าน..เก่งจังคิดได้ไง

โดยคุณ :