รักแต่พอดี
วันหนึ่ง...ฉันได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันคิดว่าชีวิตนี้จะไม่เคยได้พบ ได้รู้จัก ได้พูดคุย
เมื่อมีการเริ่มต้นพบกันมันก็ย่อมมีการพัฒนาต่อไป ซึ่งนำมาซึ่งบ่อเกิดแห่งความสัมพันธ์ที่ดี
จากนั้นความสัมพันธ์ที่ดีก็กลายเป็นบ่อเกิดของความรัก
เมื่อความรักเกิด..ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของก็เกิด และเมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ คุณย่อมจะกระวนกระวายใจ เป็นทุกข์เป็นร้อน หึงหวง มีเหตุให้ต้องคิดมาก
ก็จะทำให้คุณระแวง ไม่ไว้ใจ ในคนที่คุณรัก ซึ่งรักแบบนี้คงจะไม่ทำให้ใครมีความสุข ทั้งผู้ให้ และผู้รับ จนเมื่อวันหนึ่งคุณกำลังจะถูกแย่งของอันเป็นที่รักของคุณไป คุณก็ถึงจะเริ่มได้รู้สึกตัว
ดังนั้นผมอยากจะเตือนคุณๆ ทั้งหลายว่า ความรัก ไม่ใช่การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ความรักไม่ใช่การครอบครองใครคนใดคนหนึ่งที่เรารัก
หากแต่ว่าความรักเป็นสิ่งดีงาม เป็นสิ่งที่เราใช้มันทำให้เป็นบ่อเกิดแห่ง ความคิดถึง ความห่วงใย ความใส่ใจ ความเอื้ออาทร ให้แก่กัน
เมื่อเราทำได้อย่างนี้แล้ว ความรัก จะเป็นความรักที่ไม่มีความรู้สึก เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ เห็นแก่ความรู้สึกส่วนตน
เมื่อคุณคิดได้อย่างนี้แล้ว ความรักจะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และยังคงอยู่ยืนยาวตลอดไป
===========================
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา...สอนให้รู้ว่า...รัก..คือ..การให้แต่พอดี..ไม่มาก..ไม่น้อยเกินไปจนทำให้ใครอีกคนรู้สึกว่าขาดแคลน
***** แด่คนที่ฉันรัก และรักมากเกินไป **** โดยคุณ :
เพื่อนนางฟ้า - [23:49:03 19 มิ.ย. 2545] |