ดูกร กุมาร กุมารีทั้งหลาย
เจ้าขึ้นต้นจดหมายกราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ที่เคารพอย่างสูง
มากี่หนกี่คราว มีสักหนหนึ่งหรือไม่ในชีวิต
ที่คิดจะก้มลงกราบแนบแทบเท้าผู้มีพระคุณดังว่า

ช้าก่อน ชะร่อนไร การกราบเท้าบิดรมารดานั้น
แม้ว่าจะไม่ยุ่งยากสลับซับซ้อนอันใด
แต่บัดเดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นขัดเขินเอียงอายสำหรับ
หญิงชายยุคใหม่ ด้วยในฤดูกาลแห่งชีวิตไม่เคยคิด
กราบไหว้ให้คุ้นชินเป็นกิจวัตร

วันดีคืนดีนึกอยากจะกราบให้สาใจ ก็คงไม่กล้าละล้าละลัง
ดังเช่นที่เคยเกิดอาการหวั่นวิตกในหัวอกของผมมาก่อน
จึงทั้งเข้าใจและเวทนา  อยากเรียงร่ายกุศโลบาย
กลเม็ดเด็ดพรายลูกไม้ไทย ๆ พอสังเขป
เผื่อว่าใครที่คิดใคร่ก้มกราบแทบเท้าให้เป็นศิริมงคล
แก่ชีวิตเบื้องหน้า ทั้งเป็นการถนอมรักษาสมดุลยภาพ
แห่งสรรพชีวิตอันยิ่งใหญ่

เริ่มที่ใจมุ่งมั่นเสียก่อน คิดไตร่ตรองด้วยเหตุด้วยผลดีแล้ว
ตระหนักแน่วแน่ว่าคุณบิดรมารดาผู้ให้กำเนิด
ดูแลให้ดูดนมอมข้าวนั้น ยากจะหาสิ่งใดในแผ่นพื้นพสุธา
มาทดแทนมิรู้หมด นอกจากเป็นคนดี กตัญญู กตเวทิตา
ซึ่งเด็กสมัยนี้สมัยหน้า อาจลืมไปแล้วว่า กตัญญูนั้นไม่ใช่
ชื่อดาราเช่น ศรันยู ย่อมไม่คุ้นเคยหนิดหนม

ชิชะ อย่ารีบร้อน  การอ่านบทความเสร็จสรรพ จะวิ่งโผ
ไปกราบเท้าโดยไม่มีกาละเทศะ ไม่มีกาละโอกาส
บิดรมารดาอาจตกใจ ยันเท้าโครมเข้าให้
ฤทัยจะรวดร้าวเสียปลี้เปล่า

แม่ไม้สำคัญ คือการรอวาระ
ไม่ใช่วันดีคืนดี แม่ทำกับข้าว ลูกก้มลงไปกราบข้างเตาแก๊ส
แม่อาจนึกว่าลูกเป็นลม..  ไม่สมควร

เอาอย่างนี้ดีกว่า กุมารกุมารี
สูเจ้าลองหาโอกาสพอเหมาะ อุณหภูมิพอดี
อาทิช่วงสงกรานต์ เข้าพรรษา หรือว่าวันแม่
มีการรดน้ำดำหัวผู้หลักผู้ใหญ่ ในช่วงจังหวะที่บิดรมารดา
นั่งสบาย วางเท้าสนิทพื้น บรรยากาศเข้าที่ นาทีนั้นลอง
สักครั้ง ก้มลงไปให้ต่ำที่สุดเท่าที่ศีรษะเจ้าจะก้มต่ำได้
โน้มคารวะทั้งกายและใจให้ใสสงบ แน่นิ่งแอบอยู่แนบ
สองเท้าเนิ่นนาน ท่านจะพบโลกแห่งความปริ่มสุขระคนชื่น
เกินภาษาพรรณาได้ จะหลั่งน้ำตาหรือไม่ ขึ้นอยู่กับ
อุณหภูมิและความชื้นส่วนตัว  ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
แต่หากมารดาท่านหลั่งน้ำตา ก็อย่าไปหาว่าท่านโอเวอร์
เพราะมันคงชื่นในหัวอกผู้เป็นแม่อย่างจริงแท้เทียว

หากยังขาดโอกาสงาม ๆ พ้นสงกรานต์ผ่านวันแม่เสียแล้ว
ไม่อยากรอนานถึงสงกรานต์ ปีใหม่ ลองตรวจดูในวาระ
คล้ายวันเกิดของพ่อของแม่ หรือถ้าจะให้ดีก็วันเกิดของ
เรานั่นแล แทนที่จะงอแงขอของขวัญ รถยนต์ เสื้อผ้า
ลองโน้มนึกแล้วก้มลงกราบเท้าพ่อตีนแม่ พร้อมซื้อของ
ขวัญของฝากที่พ่อแม่บ่นอยากได้มานานปี
โอกาสนี้ท่านว่าเหมาะนักแล

การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์
โอกาสใดลูกยาออกเดินทาง หลังเก็บข้าวเก็บของ
ก่อนพ้นธรณีประตู จังหวะนั้นดีนักแล

หนแรกแห่งการกราบกราน ไม่ควรเอิกเกริกอึกทึกครึกโครม
หมายถึงอาจอำลากันในวงญาติ ไม่ใช่งานเลี้ยงรุ่น หรือ
ลูกเสือชาวบ้านนัดชุมนุมกลุ่มใหญ่
โอกาสสำหรับมือใหม่หัดกราบควรเลือกภาวะสงบตาม
ลำพัง
หากวาระหลังครั้งใหม่ใจคุ้นเคย จะกราบกลางตลาดเลย
ให้เป็นเยี่ยงอย่างลูกหลานบ้านข้างเคียงก็ไม่เป็นไร

การกราบคนเดียวในระยะแรกอาจประหม่าน่าเห็นใจ
ลองกราบเป็นหมู่คณะ จะคลายความเขินอาย
ทลายกำแพงห่างเหินให้ทุเลาลงได้
จิตวิทยาท่านว่า พฤติกรรมรวมหมู่ย่อมมีพลังกว่าการ
แยกย่อย
ลองนัดหมายในหมู่น้องพี่พร้อมหน้าพร้อมตา ดีนักแล

บางคนโตจนมีลูก ไม่เคยกราบเท้าพ่อแม่
แนะนำกุศโลบายแก้เขินโดยการทำเป็นสอนลูก
ให้กราบปู่ย่าตายาย แล้วทำให้ลูกดูเป็นตัวอย่างว่า
นี่ไง แม่ยังกราบเลย ทำเป็นสอนลูกสอนหลาน
แล้วก้มกราบเสียเอง พ่อแม่ก็จะไม่ตกใจว่า
เลี้ยงมาหลายสิบปี อยู่ดี ๆ มากราบเท้า
บิดรมารดาอาจสงสัยว่าอยากได้มรดกจนเพี้ยนไปหรือ

อย่าว่าแต่กราบเลย บางรายกอดยังไม่เคย
อันนี้ก็ไม่ผิดกติกา การกอดอาจอึดอัดกว่าการกราบ
ขึ้นอยู่กับแต่ละกรณี ไม่มีสูตรว่าต้องกอดแล้วค่อยกราบ
หรือกราบก่อน  ขึ้นกับลักษณะนิสัยส่วนตัวที่บ้านแต่ละท่านสั่งสมมา
ไม่มีสูตรตายตัว อย่ามัวลังเล

*****
ตำรากราบเท้า เขียนโดยท่านพี่สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก
เก็บจากมติชนรายวันฉบับที่เก่ามาก ๆ
เก่าจนวันที่-ที่หัว นสพ.ขาดวิ่น จนปัญญาจะนำมาอ้างอิง
เอามาฝากเผื่อบางคนกำลัง.....

โดยคุณ :

เคยอยากกราบเท้าพ่อแม่ แต่.. อย่างว่า
เวลาผ่านไป ได้แค่กราบเท้าพ่อ-พ่อที่ไร้ลมหายใจ

กระทู้นี้ทำให้ตั้งใจเด็ดเดี่ยว
วันแม่ปีนี้จะไปกราบตีนแม่-แม่ที่ยังมีชีวิต  ต้องไป ต้องไปให้ได้

ตอนนี้ขอกราบขอบพระคุณพี่จุ้ยก่อนแล้วกัน ขอบคุณครับพี่
และที่ลืมไม่ได้ ขอขอบคุณ จขกท.มากมายที่แบ่งปันเอามาให้อ่าน

โดยคุณ :

ดีจัง
ผ่านมาหลายปี ข้อความพี่จุ้ยก็ยังไม่เชย
ขอบคุณค่ะที่เอามาฝาก

โดยคุณ :