เพียงอยากเห็นเธอดูสดใสกว่านี้และเป็นเด็กดีของฉัน
ใจหาย เจ้าหลานชายคนดีของฉัน ......
ชอบคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก พ่อกับแม่เค้าเลิกกัน
ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าเค้าทั้งคู่
รักลูก...
ทุกคนในบ้านเราตัดสินใจส่งเจ้าหลานชาย
คนดี ไป รพ.สำหรับบำบัด ผู้เสพยาเสพติด
เป็นห่วงก็เป็นห่วง กลัวว่าที่นั่นจะหนักเข้าไป
ใหญ่ มันรวมพลคนติดยาทั้งนั้น คนทั้ง รพ.
จะรับมือกับเด็กเหล่านี้ยังไง แต่มันดีที่สุด
แล้วเท่าที่คิดจะทำกันได้
เสื้อก็แขนยาว กางเกงยีนส์ขายาว ก็ยังบ่น
หนาวววว แต่เหงื่อเม็ด ใหญ่ ๆ ผุดขึ้นมา
เต็มไปหมด ตั้งใจหน่อยนะเจ้าแค๊ท ........
ทั้งแม่ ทั้งยาย ทั้งน้าอย่างฉัน กลั้นน้ำตา
ไว้เพื่อให้ดูเข้มแข็ง ยายแก่ ๆ อย่างแม่ฉัน
พูดได้เพียงว่า " ถ้าแค๊ทตั้งใจเลิกมันจริง
มันก็ต้องเลิกได้ "
............................................
วันที่แค๊ทโทรมาบอกฉันว่าเค้าติดยา
ฉันจำมันได้ดี แค๊ทเล่าว่า เค้ากำลังเล่น
อยู่กับเพื่อน ของวันนั้นเป็นของเพื่อน
แค๊ทเลยได้ส่วนบุญ (ส่วนกรรมมากกว่า)
จากเพื่อนมานิดหน่อย ในฐานะเจ้าของ
ขอเล่นเพียบ ๆ หน่อย ผลออกมา เป็น
การเสพเกินขนาด....เพื่อนตายตรงหน้า
เจ้าแค๊ทเกิดความกลัว แล้วก็ประสาทหลอน
แค๊ทโทรมาสารภาพ และขอให้ฉันไปรับแถว ๆ
ตึกร้างข้างถนน พัฒนาการ
หลานชายคนดีของฉันหรือนี่......
มอมแมม สกปรก ผอมโซ ปากซีดแห้งผาก
" อย่าพาแค๊ทไปหาแม่กับพ่อ พาแค๊ทไปที่ไหนก็ได้ "
" ได้ ๆ โอเค ใจเย็น ๆนะ เราจะไปหาคุณยายกันนะ
แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย "
" แค๊ทขึ้นรถเมล์คนก็ถอยหนี แค๊ทหน้าเกลียด ช่วยแค๊ทด้วย
แค๊ทอยากเป็นคน "
ฉันฟังแล้วอึ้งไปพักใหญ่และคิดไม่ออกอยู่นานว่า
จะทำอะไรก่อนหรือหลัง
วันนี้ พรุ่งนี้ และวันต่อ ๆไปคงต้องรอ ๆ ๆ
วันที่เค้าเอาชนะสิ่งโสโครกที่อยู่ใน
ร่างกายของเค้าได้สำเร็จ
เมื่อถึงตอนนั้นฉันคงไม่ต้องกลั้นน้ำตาแล้วล่ะมั้ง
มันคงทำให้ฉันสบายใจขึ้นถ้าได้บอกใครบ้างว่าฉัน
เป็นยังไงบ้างตอนนี้
โดยคุณ :
PNC - [23:27:19 18 มิ.ย. 2544] |
