ปาฏิหาริย์
Sorry to post many topics today! I just have got a chance to do so :)
>เมื่อได้ยินคุณพ่อคุณแม่คุยกันเรื่องแอนดรูว์น้องชาย เทสส์ในวัย 8
>ขวบที่ดูฉลาดเกินอายุก็รับรู้ว่าแอนดรูว์กำลังป่วยมาก
>และทั้งพ่อแม่ก็ไม่มีเงินเหลือติดตัว
>เลยแถมเดือนหน้ายังจะต้องโดนย้ายไปอยู่อพาร์ทเม้นท์เพราะพ่อหมดปัญญาที่จะหาเงิน
>มาจ่ายค่าหมอและค่าเช่าบ้านนี้;
>
>หนทางเดียวที่จะช่วยชีวิตแอนดรูว์ได้ก็คือการผ่าตัดซึ่งต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูงมาก
>และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครจะมาหยิบยื่นอะไรให้แก่ครอบครัวนี้เลย
>แต่เทสส์ก็แอบได้ยินพ่อกระซิบกับแม่ที่มีน้ำตานองว่า
> "ในตอนนี้...คงมีเพียงปาฏิหาริย์เท่านั้นที่จะช่วยแอนดรูว์ได้"
>เทสส์จึงตรงไปยังห้องนอนของเธอและหยิบขวดโหลเจลลี่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้;แล้วแม่หน
>ูก็เทเศษสตางค์ทั้งหมดลงบนพื้นห้อง ค่อยๆ นับ...ถึง 3 ครั้ง
>ก็ได้จำนวนเท่าเดิมแล้วบรรจงเก็บใส่ขวดโหลและปิดฝาตามเดิม
>เธอผลุบผลันวิ่งไปไกลถึง 6 บล็อกเพื่อไปยังร้านยาที่มีสัญลักษณ์
>รูปหัวหน้าอินเดียนแดงติดอยู่บนประตูทางเข้า เทสส์นั่งรอเภสัชกรอย่างอดทน
>แต่เขาช่างดูยุ่งเสียเหลือเกิน
>
>เธอจึงขยี้เท้าไปมาแต่เสียงนั้นก็ไม่ช่วยอะไร เธอเลย ลองกระแอมดู
>แต่ก็ไร้ผลเช่นเคย ในที่สุดเธอก็เอาเหรียญ 25
>เซนต์ออกมาจากขวดโหลแล้วเคาะกับเคาน์เตอร์กระจก...
>ได้การล่ะ..
>เภสัชกรหันมาถามด้วยเสียงรำคาญๆ ว่า"หนูจะเอาอะไรเหรอ
>ฉันกำลังคุยกับน้องชายที่เพิ่งมาจากชิคาโก เราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว"
>เขาพูดต่อโดยมิทันที่จะรอคำตอบจากหนูน้อย
>
>"ค่ะ..หนูอยากจะคุยเรื่องน้องชายของหนู"เทสส์ตอบด้วยเสียงเนือย พอกัน
>"เขาป่วยหนักมาก หนูเลยอยากจะมาขอซื้อปาฏิหาริย์"
>"อะไรนะ" เภสัชกรถามขึ้น
>"เขาชื่อแอนดรูว์ค่ะ หนูรู้แต่ว่าเขามีอะไรก็ไม่รู้อยู่ในหัวใจ
>ได้ยินพ่อพูดว่ามีเพียงปฏิหาริย์เท่านั้นที่จะช่วยชีวิตเขาได้
>เจ้าปาฏิหาริย์นี้ราคาเท่าไรค่ะ"
>"หนู ..เราไม่ได้ขายปาฏิหาริย์หรอก ขอโทษนะฉันช่วยเธอไม่ได้หรอก"
>เภสัชกรคนเดิมตอบเสียงนุ่มขึ้น
>"แต่หนูมีเงินจ่ายนะคะ ถึงมันจะไม่พอ แต่หนูจะเอาที่เหลือมาให้อีก
>เพียงแต่ช่วยบอกหนูหน่อยเถอะว่ า ราคาเท่าไร"
>
>น้องชายของเภสัชกรผู้แต่งตัวภูมิฐานที่นั่งฟังมาโดยตลอดก้มลงถามแม่หนูว่า
>"น้องชายของหนูอยากได้ปาฏิหาริย์แบบไหนเหรอ"
>หนูไม่ทราบค่ะ"
>ถึงตอนนี้น้ำตาเธอเริ่มเอ่อแล้ว"หนูรู้แต่ว่า เขาป่วย หนักมาก
>แม่บอกว่าเขาต้องได้รับการผ่าตัด
>แต่พ่อไม่มีเงินจ่ายค่าหมอ หนูก็เลยอยากใช้เงินของหนูเองค่ะ"
>"แล้วหนูมีอยู่เท่าไรล่ะ" ชายจากชิคาโกถามต่อ
>"1 ดอลลาร์ กับ 11 เซนต์ค่ะ" เทสส์ตอบอย่างไม่เต็มเสียง "มันเป็น
>เงินเก็บทั้งหมดที่หนูมีอยู่..แต่หนูจะหามาอีกถ้าเกิดจะต้องใช้มากกว่านั้น"
>
>"อืมม.. ช่างบังเอิญแท้ๆ"ชายผู้นั้นยิ้ม "1 ดอลลาร์ 11เซนต์
>ช่างพอเหมาะพอเจาะกับราคาของปาฏิหาริย์เสียจริง "เขากำเงินจำนวนนั้นในมือหนึ่ง
>อีก
>มือหนึ่งฉวยถุงมือของแม่หนูพร้อมกับบอกว่า "เอาละ พาฉันไปที่บ้านหน่อย
>ฉันอยากพบพ่อแม่ของหนู เราจะมาดูกันว่า ฉันจะมีปาฏิหาริย์ อย่างที่หนู
>ต้องการห รือเปล่า"
>
>ที่แท้ชายภูมิฐานผู้นั้นคือ คุณหมอคาร์ลตัน
>อาร์มสตรองศัลย-ประสาทแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
>การผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์โดยไม่ได้ใช้เงินเลย
>สักแดงแอนดรูว์สามารถกลับบ้านได้ภายในเวลาไม่นานนัก
>ทั้งยังมีสุขภาพแข็งแรงดีพ่อกับแม่ดูมีความสุขมากที่ได้คุยถึงเหตุการณ์ที่เกิดข
>ึ้นในครั้งนี้
>"การผ่าตัดนี้..เป็นเหมือนดังปาฏิหาริย์
>ฉันสงสัยจังว่ามันน่าจะต้องใช้เงินสักเท่าไรนะ" แม่พูดกับตัวเอง
>เทสส์ยิ้มเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าปาฏิหาริย์นี้มีมูลค่าเท่าไร.. 1
>ดอลลาร์ 11 เซนต์..บวกกับความศรัทธา ของเด็กน้อยคนหนึ่ง
>
>ปาฏิหาริย์มิใช่สิ่งที่เกิดขึ้นภายใต้กฎธรรมชาติ หากอยู่เหนือกฎธรรมช าติ
>
>ผู้เขียน :เขียนจากเรื่องจริงโดยผู้เขียนนิรนาม
>ผู้แปล : แบ่งปัน โดยคุณ :
เขาว่าฯ - [8:48:14 1 พ.ค. 2544] |
