ที่มา: Forward Mail
ชายแก่วัยเลย60คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยมหลัง
>จากแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
>ชายแก่...แจ๊ค(ชื่อลูกชาย)นั่นอะไรลูกเห็นลางๆ
>แจ๊ค...อ๋อ วัวน่ะ พ่อ
>ผ่านไป 2-3 นาที
>ชายแก่...แจ๊ค นั่นอะไรลูก
>แจ๊ค...วัว ตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย
>ผ่านไปอีก 2-3 นาที
>ชายแก่...แจ๊ค นั่นอะไรอีกละลูก
>แจ๊ค...(เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว
>วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ
>เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
>ชายแก่...แจ๊ค นั่นอะไรลูก
>แจ๊ค...เอะพ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำๆซาก
>ผมจะบอกครั้งสุดท้ายแล้วนะว่าวัว
>ผ่านไปอีก 2-3 นาที
>ชายแก่...แจ๊ค นั่นอะไรลูก
>แจ๊ค...โอ๊ย ! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว
>แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด
>เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นผู้
>เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินไปตามที่ห้อง ณ ที่นั้น เขาได้พบชายแก่คนนั้น
>นั่งเหม่อลอย
>ข้างๆมีไดอะรี่เก่าๆเล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียน บันทึกในวันนี้เสร็จ
>แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน
>ความว่า...
>ครั้งหนึ่งเมื่อ 30 ปีมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมาก
>เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค
>วันในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว
>เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน
>พอดีมีวัวผ่านมา...แจ๊คถามเราว่า พ่อนั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ
>เวลาผ่านไปอีกไม่ถึง 1 นาที แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก เราก็ตอบ เช่นเดิมอีก
>เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง...
>เราไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยที่จะ ตอบคำถามเดิมๆเหล่านั้น
>เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจ
>เราอย่างไม่เบื่อหน่าย.... แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2
>คนที่เคยถามคำถามเดียวกัน
>หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม แจ๊คเป็นคนตอบ...เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเรา
>หาว่าเราเลอะเลือน
>รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป....
>

จะจำไว้ค่ะ

จริงด้วยหน่ะ กับใครๆ เราพูดดีกะเขา
ทำดีกะเขา แต่กะคนใกล้ตัวเรา เรากลับ
เห็นว่าใกล้ เลยไม่ใส่ใจ ตอนนี้กะลังพยายาม
ใส่ใจกับพ่อแม่ให้มากขึ้น เราสงสารคนแก่ที่
เดินผ่าน แต่เรากลับไม่ค่อยช่วยพ่อกะแม่ทำงานบ้านเลย รู้ว่าเป็นคนไม่ดี ยิ่งอ่านอันนี้ยิ่ง
ตอกย้ำ จะเพิ่มความตั้งใจให้มากขึ้นอีก จะไม่สัญญาแต่จะทำนะ......

จะเป็นเด็กดีของพ่อแม่ค่ะ ( แม้อายุจะเลยวัยเด็กมาแล้วก็ตาม )