++++เรื่องมันเศร้า++++
....................................................
ความตั้งใจแรกของตอนเย็นเมื่อวันพุธที่ผ่านมา คือ
ดุกดุ๋ยจะไปตีแบดกับเพื่อนที่ทำงานคนหนึ่ง ซึ่งเธอเคยมาชวนอยู่หลายครั้ง
ดุกดุ๋ยก็ทำท่าว่าจะไปอยู่รอมร่อ ถ้าไม่มีเรื่องราวดังต่อไปนี้เกิดขึ้น
เขา ที่เป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งของดุกดุ๋ย โทรมาชวนไปดูหนังผีในตอนเย็นวันเดียวกัน อันว่าดุกดุ๋ยไม่นิยมชมชอบในหนังสยองขวัญเท่าไรนัก แต่เมื่อ เขา คนนั้น โทรมาชวน ตัวเองจึงอยู่ภาวะสองจิตสองใจ
ไม่อยากจะดูเท่าไหร่
แต่เหมือนมีอะไรมาดลใจซักอย่าง
ดุกดุ๋ยทำท่าคิดอยู่ประมาณสองสามนาที จึงตอบตกลง และถามว่าเราจะดูเรื่องอะไรกัน
..เฮี้ยนมั้ย... เขาตอบ
ใครว่าดุ๋ยเฮี้ยน...ดุ๋ยไม่เฮี้ยน ดุกดุ๋ยนึกว่าเขาถามซะอีก ก่อนจะได้รับคำตอบในนาทีถัดมา
จ้ะ...จ้ะ เธอไม่เฮี้ยนหรอก แต่หนังที่จะไปดูน่ะ มันชื่อเฮี้ยน
อ๋อ ดุกดุ๋ยถึงบางอ้อ
เย็นวันพุธ ดุกดุ๋ยนัดเจอเขาที่โรงหนังแถวอาร์ซีเอ
แถวนั้นมีแต่คนหน้าตาดีมากันเป็นหมู่คณะ จนทำให้ตัวเองสูญเสียความมั่นใจทีละนิด และเมื่อเขาปรากฏตัว ก็ยิ่งทำให้ความมั่นใจของดุกดุ๋ย..ลดระดับลงมาอีกอย่างไม่น่าเชื่อ
เขามาในชุดกางเกงเล เสื้อยืดสีดำ รองเท้าแตะ โดยเจอหน้ากัน ก็ทำหน้าเหมือนจะตำหนิดุกดุ๋ย
มาที่นี่ เขาต้องใส่สายเดี่ยวนะเธอ โห... นี่อะไรอ่ะ มิดชิดเชียว มาถึงก็วิจารณ์กันเลย
..แล้วก็อ้วนขึ้นด้วยนะ.. แต่ละประโยคบาดลึกเข้ามาในจิตใจ นอกจากจะไม่สร้างสรรค์แล้ว ยังถือวิสาสะ เอามือมาจิ้มพุงดุกดุ๋ย อย่างถือดี
ดุกดุ๋ยหรี่ตามองอย่างสุดเซ็ง ก่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพื่อสำรวจตัวเองว่า อ้วนอย่างที่ตานี่พูดหรือเปล่า
เขาไปซื้อตั๋วหนังมาให้เรียบร้อย ในขณะที่ดุกดุ๋ยเดินออกจากห้องน้ำ
..น่ากลัวไหมอ่ะ.. ตอนนั่งรอหน้าโรง ดุกดุ๋ยถามเสียงเบา ๆ
ใคร เธอน่ะเหรอ เขาตอบยิ้ม ๆ
ไม่หรอก น่ารัก เขาลากเสียงเหมือนประชด เลยโดนดุกดุ๋ยใช้หมัดซ้ายต่อยเบา ๆ ที่ปลายคาง และที่ไม่น่าเชื่อคือทำเอาเขาเซไปประมาณสองเมตร
เล่นแรงอ่ะ เขาเอามือกุมปลายคาง ทำเสียงหงอย ๆ ดุกดุ๋ยทำหน้าสะใจในที
..ได้เวลาหนังฉาย...
ในโรงมืดสนิท ดุกดุ๋ยเดินนำเขาเข้าไป โดยที่มีมือใหญ่ ๆ ของเขาคอยดึงกระเป๋าของดุกดุ๋ยเป็นระยะ
จูงหน่อยไม่ได้เหรอ เขากระซิบ
..ไม่ได้.. ดุกดุ๋ยตอบ
..งั้นเราจูงเธอนะ.. เขาเปลี่ยนโอกาสเป็นวิกฤตอีกแล้ว ก่อนรีบหุบมือตัวเอง ทันทีที่เห็นดุกดุ๋ยเริ่มจะขยับหมัดขวา
กลัวไหม หนังยังไม่ทันจะฉาย เขาก็ทำท่าเป็นลูกผู้ชาย แสดงความกล้าหาญออกมาให้เห็น
ไม่กลัวนะ เขาหันมาบอกอีก
แรกๆ ดุกดุ๋ยก็ออกอาการหน้าแดงและขวยเขินเป็นระยะ แต่พอได้ยินบ่อยเข้า จากความเคยชิน เลยเริ่มกลายเป็นความหนักใจ
ถ้ากลัว ปิดตาก่อนก็ได้นะ เขายังคงประกาศเจตนารมย์
จังหวะที่ดุกดุ๋ยจะหันไปตอบ ว่าพอแล้ว จะดูหนัง จะดูหนัง
โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่นขึ้น (ไม่ได้เปิดเสียง...เป็นเด็กดีมาก ขอชม....) ดุกดุ๋ยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา ก่ะว่าเดี๋ยวพอหนังเลิก แล้วค่อยโทรกลับไป
...จนกระทั่งหนังเลิก...
เราทั้งคู่เดินออกมาจากโรงหนัง ตอนเกือบ ๆ จะห้าทุ่ม
ดุกดุ๋ยหยิบโทรศัพท์ และโทรกลับไปหาเพื่อนที่โทรเข้ามาก่อนหน้า
ดุ๋ยเหรอ เดี๋ยวนะ ขอกรี๊ดก่อน....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เฮ้ย ดุกดุ๋ยสะดุ้งเฮือก นึกว่าเพื่อนเจอผี
วันนี้ ที่เราชวนดุ๋ยมาตีแบดไง จำได้ป่าว เนี่ยจะบอกอะไรให้ ว่าเราเจอ....เราเจอ.....
เจอใคร... ดุกดุ๋ยถามเรื่อย ๆ ไม่ได้สนใจอะไร
เจอพี่เกี๊ยงงงงงงงงงงงงงง เราเจอพี่เกี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงง
เนี่ย พอเจอปุ๊ปรีบโทรมาบอกเลยนะ ตอนโทรมาพี่เค้ายังอยู่ข้าง ๆ เลย ยังว่าจะต่อสายให้คุยกันเลย แล้วนี่ทำไมไม่รับสาย ทำไมเพิ่งโทรกลับมายะ...
เสียงนั่นระรัวเป็นชุด
ดุกดุ๋ยอึ้งไปสองวินาที แล้วอึ้งต่ออีกประมาณห้าวินาที วินาทีต่อจากนั้น ดุกดุ๋ยได้แต่เงียบ และเงียบ
เขา ที่เป็นคนชวนดุกดุ๋ยมา ยังคงทำหน้าเหมือนไม่รู้ชะตาตัวเอง ยังคงหันมายิ้ม และพูดคุยสนุกสนาน
ถ้าวันนี้เขาไม่ชวนดุกดุ๋ยมา
ดุกดุ๋ยคงได้ไปตีแบด
และถ้าดุกดุ๋ยไปตีแบด
ดุกดุ๋ยก็ต้องเจอพี่เกี๊ยง
ดุกดุ๋ยได้แต่ทำปากขมุบขมิบ นึกอยากจะกระโดดเตะ ล็อคคอ กัดหู หรือทำอะไรซักอย่างให้หายแค้น
สนุกดีเนอะ วันนี้ เขายังคงชวนคุยต่อ
หึ หึ ดุกดุ๋ยทำเสียงในลำคอตอบกลับไป
เนี่ย ถ้าเธอไปตีแบดนะ ก็ไม่หนุกอย่างนี้หรอก โชคดีจริงๆ ที่เราชวนเธอมาได้ก่อน
เขาทำเสียงภูมิอกภูมิใจเป็นนักหนา
...เป็นอะไรอ่ะ... เขาหันมาถาม เมื่อเห็นดุกดุ๋ยยังคงเงียบ
กลัวล่ะสิ...เฮ้อ บอกแล้วว่าฉากไหนน่ากลัวให้ปิดตา ไม่เชื่อเรา... แต่เราอยู่ข้าง ๆ เธอไม่ต้องกลัวหรอก น่า...นะ แต่หนังรวม ๆ แล้วดีเหมือนกันนะ ใช้ได้ ใช้ได้ เห็นฉากตอนนั้นป่าว ยิ่งฉากตอนนางเอกเจอผีนะ เอ่อ เพลงตอนจบใครร้องอ่ะ เพราะดี แล้วเราจะกลับเลยไหม ดึกเหมือนกัน แต่ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเราส่ง เอ่อ แล้วพรุ่งนี้ทำงานป่าว...แล้ว........ฯลฯ....
เสียงนั่นยังคงพูด พูด และพูด
ดุกดุ๋ยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ความรู้สึกตอนนั้น คืออยากกลับบ้านและนอนหลับมากกว่า
และถ้าจะมีใครมาถามว่าหนังผีที่ไปดูมาเป็นยังไง
ดุกดุ๋ยจะตอบไปว่า...มันไม่น่ากลัวเลย...
แต่มันน่าเศร้าและน่าเสียดายมาก...มาก
...เฮ้อออออออ...
.............................................................
โดยคุณ :
ดุกดุ๋ยคนเดิม - [12:07:18 29 พ.ค. 2546] |