+_+โลกนี้ยังมีเรือนเหย้าแห่งมิตรภาพ+_+
ฉันอยากเขียนถึงเพื่อนใหม่ของฉัน
แหม่ม
เราเจอกันครั้งแรก ในงานไรเตอร์ปาร์ตี้ ที่ ม.เกษตร
ไม่ใช่สิ... ต้องบอกว่าระหว่างเดินไปงานถึงจะถูก รู้จักกันที่ประตูทางเข้า
เป็นครั้งแรกที่เรามาที่นี้ จึงใช้ปากเป็นแผนที่ ถามผู้คนเขาไปเรื่อย
ฉันไปกับเพื่อนอีกคน ส่วนแหม่มมาคนเดียว
ฉันกับเพื่อนตั้งใจมาดู แหม่มตั่งใจมาดูแทนเพื่อน
เพื่อนเธอเกิดอุบัติเหตุมาไม่ได้ เธออาสามาอัดเทปไปให้ เพื่อนเธอชอบ ศุ บุญเลี้ยงมาก
แต่เธอแทบจะไม่รุ้จักอะไรด้วยซ้ำ
เราไม่ละเลยที่จะทำความรู้จักกัน ขณะเดินไป
หยิบยื่นดอกไม้มิตรภาพ ทางไกลก็ดูเหมือนใกล้
มาถึงแล้ว อาคาร สำนักพิพิธภัณฑ์และวัฒนธรรมการเกษตร
แต่เข้างานไม่ได้ เพราะไม่มีบัตร - -ทำได้เพียงสำรองชื่อ
อีกชั่วโมงครึ่งเป็นอย่างน้อย สต๊าฟให้ความหวังเรา
แหม่ม จบธรรมศาสตร์ ทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์
อย่างหนึ่งที่น่าทึ่ง เธอรักงาน สนุกกับมัน พอใจในงานที่ทำ หายากเหมือนกันคนแบบนี้
สักพักเธอได้บัตร จากพี่ที่รู้จักมา 1 ใบ
แต่ไม่ยอมเข้า เพราะรู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนกัน มาด้วยกัน เข้าไปคนเดียวก็น่าเกลียดแย่
ฉันต้องบอกว่ามาอัดเทปให้เพื่อนไม่ใช่เหรอ จึงยอม
สักพัก กลับมาอีกพร้อมบัตรอีกใบ อยากให้คนใดคนหนึ่งเข้าไปด้วย
พอเราปฎิเสธ เธอก็พร้อมสละบัตรทั้งสองให้ฉันกับเพื่อน
เธอว่าเต็มใจรอ ว่าเราตั้งใจมา แต่เธอไม่
สุดท้าย เราทั้งสามได้เข้างานพร้อมกัน ด้วยความเห็นใจของสต๊าฟหน้าประตู
อยากบอกว่า ฉันซึ้งใจในความอารีของเธอ
เพื่อนใหม่ที่หัวใจดี แม้ตอนงานเลิก เธอจะขอให้ ศุ บุญเลี้ยง โทรหาเพื่อนเธอที่ป่วยไม่ได้
แต่ฉันว่า เธอเอาชนะใจเพื่อนเธอได้ แถมพ่วงชนะใจฉันได้อีกคน
ฉัน รัก โลก นี้
เพราะ โลกนี้มีเรือนเหย้าแห่งมิตรภาพ
ให้ค้นหา
...
.....
.......
โดยคุณ :
ข้าวแฟ - [13:34:30 28 ม.ค. 2544] |
