ตกอยู่ในอารมณ์เบลอ ๆ มาตั้งแต่หลังคอนเสิร์ตเฉลียง
..เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก..มันประทับใจ
ประทับใจบรรยากาศและอารมณ์ตรงนั้นมาก...
มากเสียจนยังอยากให้มันอยู่กับตัวไปนาน ๆ ...แปลกพิลึกล่ะ..

รู้ว่าอีกไม่กี่วัน..อาการนี้คงหายเอง
ทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอย..เป็นปกติ
แต่ก็ใจหาย..ต่อนี้ไปจะโหยหาอารมณ์
และความรู้สึกแบบนี้ได้จากที่ไหน ?

ขอบคุณเฉลียง..สำหรับความประทับใจ
ขอบคุณไทละมุง...ด้วยนะ

ขอบคุณทุกคนที่ไปช่วยสร้างบรรยากาศดีๆในงานคอนเสิร์ต ขอบคุณทุกคนที่ทำให้เกิดคอนเสิร์ตดีๆขึ้นมา ขอบคุณพี่ไทละมุงที่ช่วยเป็นภาระให้สำหรับทุกอย่าง ขอบคุณน้องทีหัวสำหรับบัตรคอนเสิร์ต ขอบคุณค่ะ