คิดยังไงกับคนที่ไม่สบายใจโทรหาจิตแพทย์ ตอนนี้ผมก็มีบ้างแต่ยังไม่ได้โทร อยากโทรไปหาคยคุยด้วยเผื่อจะได้ สบายใจขึ้น มีกำลังใจมากขึ้น เพราะตอนนี้มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย ไม่กำลังใจด้วย

คิดเป็นเรื่องปกติ เพราะจะว่าไปการได้คุยกับจิตแพทย์ก็คง
เหมือนการได้คุยกับพระ คุยกับพ่อแม่ คุยกับเพื่อนที่เราไว้ใจ
แต่มีข้อดีกว่าคือจิตแพทย์มีความช่ำชองในการฟังปัญหาของเรา
และเรารู้สึกไว้ใจที่จะเล่าเรื่องบางเรื่องให้ฟัง
ด้วยค่อนข้างมั่นใจกับคำว่า จรรยาบรรณแพทย์
แต่...มีข้อไม่ดีนิดนึง คือว่า เงิน เงิน เงิน.....

เวลาไม่สบายใจ ลองหยิบหนังสือดีๆซักเล่มมาอ่านดูมั๊ย
เวลาไม่สบายใจ ลองเปิดเฉลียงฟังอีกทีหรือยัง ลองอีกครั้งสิ
เวลาไม่สบายใจ ลองหันมองคนที่โอกาสด้อยน้อยกว่าเรา
  ลองมองเขาสักครั้งหรือยัง

ลองสมมติ ถ้าปัญหานี้เป็นปัญหาของคนอื่น เราจะรู้สึกเช่นไร

กำลังใจจากใครๆ ก็ไม่ยืนยงเหมือนกำลังใจที่สร้างด้วยใจตัว

ไม่เปลกหรอกค่ะ ที่จะไปคุยกับจิตแพทย์ เพียงแต่ว่าด้วยสังคม
คนไทยอาจจะยังไม่ชินกับการคุยกับจิตแพทย์เท่าไรนัก
เราอย่าไปใส่ใจกับสายตาที่เค้ามองมาเลยค่ะ เพราะก้อเคยคุยกับ
จิตแพทย์เหมือนกัน เพียงแต่อยากจะบอกว่า จิตแพทย์เค้าคงไม่
สามารถมาแก้ปัญหาให้เราได้ เพียงแต่เค้าอาจจะแนะวิธีการที่จะ
ให้เรารับกับปัญหาอย่างไร หรืออาจจะทำอย่างที่คุณความคิดเห็น
ข้างบนแนะนำก้อได้นะคะ คือว่าให้เราลองมองปัญหานี้เป็นปัญหา
ของคนอื่นหรือเพื่อนก้อได้ค่ะ ที่เค้ามาขอคำปรึกษาจากเรา เรา
จะมีวิธีแนะนำเค้าอย่างไร เพียงแต่ว่า คำตอบที่เราได้มานั้น....
อย่าคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปนะคะ...
   บางทีเราอาจจะเจอกับทางออกที่ดีที่สุดก้อได้ค่ะ  เป็นกำลังใจ
ให้นะคะ......ทุกเหตุการณ์ย่อมมีทางออกของมันอยู่นะคะ....

โดยคุณ :

อยากให้ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ

มีพระอยู่องค์หนึ่งท่านอยู่ที่วัดแร้นแค้นมากๆๆ ท่านต้องสร้างวัดเอง จึงเริ่มก่อกำแพง ทั้งๆ ที่ท่านมะเคยทำเลยในชีวิต การก่อกำแพงที่คุณมองว่า แค่เอาอิฐวางเอาปูนใส่นั้นแท้จริงแล้วมันยากนะ เพราะว่าจะทำยังไงให้มันตรง เท่ากันหมด พอพระท่านก่อกำแพงเสร็จ ท่านเห็นว่า ตรงกลางของกำแพง มีอิฐอยู่ 2 ก้อนที่มันมะตรง มันนูนออกมาจากอิฐก้อนอื่น ครั้นจะรื้อก้อมะได้ เพราะค่าใช้จ่ายมันแพง ทุกครั้งที่ญาติโยมมาที่วัด อาตมาจะรู้สึกอับอายมากเวลามีคนจ้องไปที่อิฐสองก้อนนั้น

จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายแก่คนนึงมาที่วัด แล้วมองไป ที่กำแพงอันนี้ ชายแก่พูดว่า..กำแพงนี้สวยดี อาตมาถามเค้าด้วยความตกใจว่า ลืมใส่แว่นมาเปล่า...คุณไม่เห็นหรอว่ามันมีอิฐสองก้อนที่วางไม่ดีจนกำแพงนี้ ดูไม่ดี คำพูดที่ชายแก่ตอบอาตมามานั้น ได้เปลี่ยนแปลง ทัศนคติทั้งหมดของอาตมาชายแก่บอกว่า...ใช่..ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อนนั้น แต่ผมก้อเห็นด้วยว่ามีอิฐอีก 998 ก้อนก่อไว้ได้อย่างสวยงาม เป็นระเบียบ

อาตมาถึงกับอึ้งทีเดียว นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆ ปี ที่อาตมามองเห๊นอิฐก้อนอื่นๆ บนกำแพงนอกเหนือจาก สองก้อนที่เป็นปัญหา ตาของอาตมามืดบอดต่อสิ่งอื่นทั้งหมด เด๋วนี้เมื่ออาตมามองเห็นอิฐดีๆ แล้ว กำแพงนี้สำหรับอาตมาก้อไม่น่าเกลียดอีกต่อไป

คนเราซักกี่คนที่ตัดสัมพันธ์กะเพื่อน พี่ น้อง เพียงเพราะเขาเพ่งมองแต่..อิฐที่ไม่ดีสองก้อนนั้น ที่อยู่ในตัวคนอื่น ทั้งๆๆที่ในความเป็นจริง มีทั้งอิฐที่ดี และอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ เพียงแต่เรามองไม่เห็นมันเท่านั้น แทนที่จะเห็นสิ่งดีๆๆที่มีอยู่ สายตาของเรากลับเพ่งมอง จดจ่อเฉพาะสิ่งที่ผิดพลาด มันน่าเศร้าจริงๆ ที่หลายครั้ง หลายหนเราได้ลงมือทำลาย กำแพงที่ดีลงไปจริงๆ

บางทีที่เราไม่สบายใจ อาจเป็นเพราะเราเหมือนหลวงพ่อก็ได้
ลองมองปัญหานั้นในมุมอื่นๆดู เราอาจเห็นทางออกนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
(ที่มา www.ohozaa.com)

โดยคุณ :

คุยเลยค่ะ..
แต่ว่าจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาไม่ใช่ผู้แก้ปัญหาค่ะ
การคุยมันจะทำให้สบายใจขึ้น แต่ปัญหามันไม่ได้หมดไป
คนที่จะคิดทางเลือกในการแก้ปัญหา และแก้ปัญหาคือตัวคุณเองค่ะ

จริงๆ ถ้ารู้สึกว่าไม่สบายใจนิดหน่อยอาจจะหาคนที่สนิทๆมานั่งฟังที่เราพูดก็ได้เหมือนกัน
เพียงแต่บอกเค้าไว้ก่อนว่าเราเพียงอยากเล่าให้ฟัง..และให้เค้ารับฟัง

สู้ๆนะคะ

ปล. ยิ้มเยอะๆ ช่วยได้ค่ะ

โดยคุณ :

ขอตอบแบบคนที่เคยไปคุยกับจิตแพทย์มาแล้วนะคะ

ว่า การไปคุยช่วยได้ ถ้าเราเปิดใจค่ะ

จิตแพทย์ที่ไปคุยช่วยชี้แง่มุมใหม่ๆให้มองค่ะ

ทำให้ได้สติขึ้นมาก

เอาใจช่วยค่ะ

โดยคุณ :

ถ้าคุยแล้วสบายใจคุยไปเถอะครับ ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว

ผมมีคาถา คาถานึง ไม่รู้จะช่วยได้รึเปล่านะครับ

คาถามันอยู่ว่า "ช่างมัน!"

โดยคุณ :

ถ้ามีเพื่อนสนิทที่คิดว่ารับรู้เรื่องที่ไม่สบายใจได้ก็คุยกับเพื่อนคนนั้น

แต่บางทีเพื่อนสนิทยังไม่ใช่คนที่เข้าใจเรา เลยต้องหาคนไม่สนิท เพื่อจะได้คุยได้อย่างสบายใจ

อย่างงนะคะ..เอาใจช่วยค่ะ

ที่จริงปัญหาอยู่ตรงไหน แก้ตรงนั้น ก้อจบ..
แต่ถ้ามันง่ายอย่างนั้นก้อไม่ใช่ปัญหาซิเนาะ..
..คนไม่สบายใจเลยมีกันอยู่เต็มบ้านเต็มเมืองงัย

โดยคุณ :

เป็นเรื่องธรรมดามากครับ สบายใจเข้าไว้เถอะ  ผมเองยังอยากไปนอนเล่าเรื่องอะไรให้หมอฟังเลย  เวลาเห็นฉากนี้ในหนังฝรั่งแล้ว มันเท่ชะมัด อยากไปบ้าง (ถ้าไม่ติดเรื่องกระเป๋าสตางค์อะนะ -_-" )

โดยคุณ :

เราก็ไปคุยมาแล้วเหมือนกัน ตอนนี้หมอก็นัดอยู่ด้วย  เค้าบอกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า  แต่ก็ดีนะ คุยแล้วก็สบายใจดี  เราทำงานด้านการให้คำปรึกษาเหมือนกัน  แต่อย่างที่เค้าบอกว่า  ผงเข้าตาตัวเองแล้วเขี่ยไม่ออกนะ มันจริงนะ    

ถ้าไม่สบายใจหรือเครียด อย่าเก็บไว้คนเดียว    เป็นกำลังใจให้นะคะ
คิดอะไรให้คิดยาว ๆ  อย่าคิดสั้น ๆ ให้คิดถึงคนที่คุณรักและคนที่รักคุณเข้าไว้
โชคดีนะคะ

โดยคุณ :

ไปคุยเถอะคะ ถ้าได้ระบายเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ออกไปบ้าง จะสบายใจขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ บางครั้งก็ใช้คาถาของคุณตะไคร่น้ำบนบกเหมือนกันก็จะดีขึ้น

โดยคุณ :