วันนี้สามีที่แยกกันอยู่หลายๆเดือนโทรมาคุยเรื่องสินสมรสที่ยังคาราคาซังกันไว้พร้อมทั้งทวงใบหย่า เมื่อก่อนหน้านี้เราก็พยายามคิดอยู่ตลอดเวลา ว่าแค่แยกกันอยู่เฉยๆ เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อสามีคิดได้แล้วเราก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ ลืมเรื่องเก่าๆมาตั้งต้นกันใหม่ ซึ่งเราเองก็ดูแล้วว่า เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงเลย แม้ขณะแยกกันอยู่เรายังโทรถามทุกข์สุขแสดงความอาทรกันอยู่เลย
แสดงว่าทั้งหมดนี่เราหลอกตัวเราเองมาตลอด เราเองคิดไปเองว่าสามียังมีใจ สุดท้ายแล้วเรา2คนเป็นได้เพียงแค่เพื่อนร่วมโลกเท่านั้น แล้วจากวันนี้จนถึงวันหย่าเราจะทำอย่างไรกับใจดี แล้ววันที่ไปหย่าล่ะ จะเป็นอย่างไร แล้วถ้าหย่าแล้วชีวิตที่เหลืออยู่จะเป็นอย่างไร จะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุขดังเดิม ภายในรั้วบ้านหลังเดิมที่เคยร่วมกันสร้าง.. เตียงเดิมที่เคยใช้ชีวิตคู่..จานชามชุดเดิมที่เคยทานข้าวร่วมกัน..เราจะผ่านชีวิตช่วงนี้ไปได้อย่างไร

เอาใจช่วยให้่ผ่านช่วงนี้ไปได้อย่างสวยงามนะคะ ลองเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมใหม่ และรักตัวเองมาก ๆ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น

ค่ะ จริงๆ แล้วเขาเป็นเพียงลูกตาสีตาสาที่ไหนก็ไม่รู้ เส้นชีวิตของเรามาบรรจบกับเขา ณ เวลาหนึ่ง ถึงเวลาก็จากกัน จะจากเป็นหรือจากตายเท่านั้นเอง ขอให้เราเป็นเรา ดำรงชีวิตด้วยตยเองแบบเดิมเถอะค่ะ อย่ายึดอย่าติดแม้แต่ตนเองเลย

คงมีอาการหดหู่อย่างมากในช่วงแรกๆ น่ะครับ แต่ที่สำคัญอย่าหลอกตัวเอง
นะครับ ถ้ารู้สึกทำใจไม่ได้ เสียใจมากๆ ก็อยากให้ร้องไห้ให้เต็มที่ หรือระบาย
กับใครสักคนที่เราคุยได้ อย่าเก็บเอาไว้นะครับ อย่างที่คุณ "ลมรำเพย" ว่าไว้
เวลาจะช่วยเยียวยาได้ จะนานเท่าไรก็ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของเราครับ

ยังมีกิจกรรมอื่นๆ ที่น่าจะสามารถช่วยทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ อาทิ ทำบุญครับ
หางานอดิเรกที่เราชอบทำ หรือท่องเที่ยวไปก็ตาม ฯลฯ

มีข้อคิดอันหนึ่งที่ได้อ่านผ่านตามาอีกที "เวลาเรามีสุข ให้มองสูงเข้าไว้
เวลาเรามีทุกข์ ให้มองต่ำเข้าไว้" ขอให้คิดว่า ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่มีแม้
โอกาสที่จะได้รักใคร
ขอให้มีจิตใจที่เข้มแข็งนะครับ

พึ่งจะครั้งแรกที่เจอแบบนี้ในบ้านหลังนี้
ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้ อย่าพึ่งท้อแท้
จากประสบการณ์ที่เคยหย่ามาเช่นกัน
เมื่อเริ่มต้นมีปัญหา เราก็แยกกันอยู่ก่อน
โดยก็มีความหวังว่า เราคงจะดีกันเหมือนเดิม
แรกๆก็ด่าทอทะเลาะกัน
แต่มีวันหนึ่ง เรากลับมาดีกันจากความห่วงใย
เราเริ่มคุยกันเหมือนเดิม
แต่วันหนึ่ง เธอก็ขอให้ไปหย่า
วันนั้นเราไปด้วยกัน ด้วยความเป็นเพื่อน
แม้แต่เจ้าหน้าที่ยังแปลกใจเลย
ขอให้ทำใจให้ปรกติที่จะเผชิญกับทุกสิ่ง

พูดไม่ออกค่ะ..
แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้น
ช่วงนี้ไปได้ด้วยดีแล้วกันนะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้ก้าวผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดี
ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามของคนเราหรอกค่ะ

เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ รู้ว่ามันยากมาก แต่เราก็ต้องพยายามอยู่ให้ได้ค่ะ ไปอยู่กับเพื่อนๆ แล้วก็เข้ามาคุยในนี้บ่อยๆ เล่าสู่กันฟัง ระบายอะไรออกมาก็ได้ พู่ไหมคิดว่าคนที่นี่เค้าเป็นกำลังใจให้อยู่แล้วค่ะ สู้ สู้ นะคะ

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
เข้มแข็งๆ
มันอาจจะยากในช่วงแรก
แต่เชื่อเถอะว่าคุณต้องผ่านมันไปได้

อ่านแล้วอึ้ง ไม่รู้จะปลอบยังงัยดี เข้าใจนะคะว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ผ่านไปได้แสนยากเย็นเหลือเกิน แต่ยังงัยก็จะเอาใจช่วยให้คุณผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดีนะคะ

ชีวิตที่เหลืออยู่ ต้องสู้ต่อไปครับ

@^o^@

ทำชีวิตที่เหลืออยู่ ให้มีประโยชน์ มีคุณค่านะคะ
อะไรที่มันผ่านแล้วก็ให้ผ่านเลย
อยู่ได้ค่ะ เมื่อก่อนก็อยู่คนเดียวได้ ตอนนี้ก็ต้องอยู่ได้ เพียงแต่อาจจะต้องใช้เวลาปรับตัวซักระยะ
...
ว่าง ๆ เหงา ๆ แวะมาบ้านนี้และบ้านโน้นซิคะ มีผู้คนมากมาย เป็นเพื่อนค่ะ
...
เอาเพลงนี้มาฝากค่ะ หนึ่งในหลาย คุณอังศณา ช้างเศวต ขับร้อง พี่จิกเขียนเนื้อ (แปะในกระทู้ข้างล่างแล้วครั้งหนึ่ง ^_^)

กี่พันคนที่ยังขมขื่น สิบคนยัง มีหวังไว้มาแทน
หนึ่งคนมีหัวใจสุขแสน หมื่นคนลำบากยังมี
อีกกี่คน ยอมหนีโลก สักเพียงไร ใจท้อถอยเต็มที
มากมาย คนทุกข์ยากอยากหนี หนึ่งคนคือฉันด้วยคน
ทุกคนมีอะไรในใจ สุขทุกข์กันไปแล้วแต่ สุขใจยังมีปะปน ที่ผิดหวังเราทนสู้ไป
หันมามองคนอื่น อาจทุกข์ระทมกว่าเรา
หนึ่งคนเป็นกำลังใจคนแสนหมื่นพันคน ต่อไป
ผิดทำไป เป็นร้อยหมื่น ผ่านมันเพียงเป็นฝันร้าย ลอยไป
เศร้าตรม เป็นนิยายเก็บไว้ แค่หนึ่งในคนหลายคน.
...
ก้าวต่อ นะคะ ^____^

ความ "ไม่มี"
มันมาก่อนความ "มี"
แต่เราชอบไปยึดติดกับความมีที่มันสูญหาย

มันจะผ่านพ้นไปได้ค่ะ แม้ตอนนี้ยังไม่รู้ว่ามันจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร
แต่ในที่สุดแล้ว....มันก็จะต้องผ่านไปอยู่ดี
เข้มแข็งไว้เถิด.

ไม่รู้พุดไงดี ไม่เคยเจอ แต่ผมว่าคุณTA ก็พยายามดำรงชีพตามปกติ น่าจะดีนะครับ และ แบบที่พี่ๆ เพื่อนๆได้post ไปแล้วนะครับ และผมว่าโลกนี้มีอะไรให้พิสมัยอีกเยอะนะครับ ยังไงก็มานั่งนอนกลิ้งเล่นในนี้บ่อยๆ นะครับ เป็นอีกหนึ่งแรงใจครับที่ทำให้แข็งแกร่งครับ

ยังมีอีกมากมายที่รักเรา ยังมีอีกมากมายที่เรารัก
ถึงสิ่งที่ดีที่สุดหายไป แต่เรายังหายใจ

สุดท้าย อย่าลืมบอกให้เขารู้ ว่าเขาเป็นที่ดีที่สุดของคุณ หลังจากนั้น เขาเป็นความทรงจำที่ยังดีที่สุด ต่อไป

อยู่กับความจริงเถอะครับ อยู่กับมันอย่างเป็นสุข

ก็มีแค่สองตัวเลือกเองนี่นา ว่าจะสุข หรือจะไม่สุข คนเลือกก็คือคุณ ตัดสินใจเลือกสักทีแล้วกัน ร้องไห้อย่านาน

ตอนเราเกิด เราก็เกิดมาคนเดียว
ความผูกพันกับบุคคลอื่น ล้วนเป็นสิ่งชั่วคราว
เมื่อเราได้ทำดีที่สุดแล้ว แม้ความรักจะเปลี่ยนแปลงไปเป็นรูปแบบใหม่ที่ไม่คุ้นเคย ความรักก็จะยังคงเป็นความรักที่ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจเราได้เสมอ เพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบไปเท่านั้น

เมื่อวันเวลาแล้วหัวใจจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมค่ะ เข้มแข็งไว้นะคะ
ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยดีค่ะ

มีอะไรก็มาคุย มาเล่าให้คนแถว ๆ เฉลียงฟังได้นะคะ หากมีอะไรที่เราพอช่วยได้ พวกเรา (อันนี้เหมาเอาเอง ไม่รู้คนอื่นเค้าจะว่ายังงัยกัน ^_^ ) ยินดีเสมอค่ะ

จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ

อ่านแล้วจุก ไม่ทราบจะปลอบยังงัย หวังแต่ว่าบ้านและคนในบ้านหลังนี้คงพอทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง อย่างน้อยที่นี้ก้อทำให้รู้สึกได้ว่า ในโลกนี้ยังมีใครคนอื่นอีกมากมายที่มีความห่วงหาอาทรให้กัน จุกอีกแล้ว เฮ้อ....
ชีวิตยังคงอยู่ก้อต้องสู้กันต่อไป ความจริงแล้วเราก้อเกิดมาตัวคนเดียว ตายไปก้อคนเดียว ความสุขของเราเองจะไปหวังให้เกิดจากใครคนอื่นไม่ได้หรอก โลกนี้มีอะไรอีกมากมายให้เรียนรู้และมีความสุขและเศร้ากับมัน อย่าเพิ่งท้อแท้กับเรื่องตรงหน้าเลยนะ

ใครเขาลืมเรา.....ทำใจให้ลืมเขาเสียบ้าง
รักเขาชืดจาง.......รักเรามันก็จางได้เหมือนกัน

พรุ่งนี้คงเป็น เรื่องธรรมดา
เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไรก็ตามค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณ เข้มแข็งไว้นะคะ

เรื่องราว.. ความทรงจำต่างๆที่ดีๆ
เก็บเอาไว้เถอะค่ะ ไว้นึกถึงอย่างมีความสุข...

แต่อย่าลืมมีชีวิตอยู่เพื่อวันข้างหน้า

หากต้องการกำลังใจ... บ้านหลังนี้มีให้เสมอค่ะ
^o^

" กำลังใจ "

การเรียนรู้มิใช่สิ่งที่ง่าย
ความท้อแท้ต่างหากที่มีแนวโน้มว่า
จะก่อตัวขึ้นมาโดยง่ายดาย
เธออาจเจ็บปวด
เธออาจรู้สึกพ่ายแพ้
เธออาจจะอยากล้มเลิก
แล้วผละทิ้งไปเสีย
เธออาจจะอยากหลบลี้
แล้วแสร้งทำเป็นว่า
นี่มิใช่สิ่งที่มีความหมายอะไร
แต่เธอก็ไม่ทำเช่นนั้น
เพราะเธอไม่ใช่ผู้ที่ยอมจำนน
หากเธอยังเป็น
" นักสู้ "

ป.ล. ขอให้รู้ว่า ยังเป็น" กำลังใจ " ให้เสมอ
เข้มแข็งนะคะ " นักสู้ "