กระดานความรู้สึก


@@@<<<<< เรื่องประกวดชิงรางวัลรูปดารายอดนิยม เรื่องที่ 10 >>>>>@@@
เรื่องที่ 10
ผู้แต่ง : ใครซักคนนั่นแหล่ะ....อย่าถามเลย

เฉลียง..หน้าบ้าน มีลมพัดอ่อนๆ นอนเล่นเอกเขนกแสนจะสบาย แต่เสียอย่างเดียว แผ่นไม้กระดานหายไป 1 แผ่น ถึงจะเป็นแผ่นเล็กๆก็เถอะมันก็ดูขัดตาอยู่ดี
"ไม้มันเก่าแล้ว ก็ผุพังไปบ้าง ลายไม้แบบนี้หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ ปล่อยไว้แบบนี้แหละ"
"อีกอย่างมันก็อยู่ขอบๆ ไม่มีใครเดินไปตกร่องหรอก" พ่อให้เหตุผลนี้ เมื่อหนูน้อยเอ่ยถามถึงร่องไม้นั่น ก็จริงอยู่ที่ไม่มีใครพลาดไปตกร่องเข้า แต่หนูน้อยก็อยากให้เฉลียงดูสวยงาม..

…หญิงชราท่าทางใจดี…นั่งบนเก้าอี้โยก..แล้วก็..กินกล้วย..ใช่..กล้วยไข่…

หนูน้อย ย้ำคิด ย้ำฝัน กับภาพเดิมๆที่ผุดขึ้นมา เป็นภาพที่เกิดในฝันหลายครั้งหลายคราว ใครกันหนอ ยายแก่ๆนั่งกินกล้วย หนูน้อยอยากรู้เป็นที่สุด
เช้าวันนี้ฝนตกแต่เช้าเชียวตกหนักเสียด้วย แม่ใช้ให้หนูน้อยไปหาถังน้ำในห้องเก็บของ…ห้องนั่นอีกแล้วทั้งมืดทั้งเหม็นอับหนูน้อยไม่ชอบเอามากๆ ไม่จำเป็นจะไม่เหยียบเลย…มือหนึ่งก็ถือไฟฉาย อีกมือควานหาถังน้ำ พลันตาซ้ายเหลือบไปเห็นกล่องไม้สี่เหลี่ยมใบเล็ก ฝาด้านบนสลักลายดอกไม้ดูสวยงาม แต่ทว่า ดูเก่าไปสักหน่อย
…เปรี้ยง!!!…เสียงฟ้าคำรามจนบ้านสะเทือนพร้อมๆกับมือของหนูน้อยที่เปิดแง้มฝากล่องใบนั้นออก ทันใดนั้น! ราวกับหิ่งห้อยสักพันตัวเปล่งแสงพวยพุ่ง เจิดจ้า จนหนูน้อยต้องหลับตาปี๋ รู้สึกว่าตัวเองหมุนติ้ว ลมพัดหวีดหวิวผ่านหู แล้วทุกอย่าก็หยุดนิ่ง..หนูน้อยค่อยๆลืมตา..ยังอยู่ที่เดิมในห้องเก็บของนั่นแหละ ข้างนอกฝนยังตกอยู่ หนูน้อยใจเต้นแรงเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่..หนูน้อยคว้าถังน้ำแล้ววิ่งแจ้นออกไป กะว่าจะเล่าให้แม่ฟัง แต่ว่าที่เฉลียง…

ยาย..ยายแก่ๆ..แล้วนั่น..เก้าอี้โยก..ยายคนนั้นนี่นา กินกล้วยอยู่ด้วย..ใช่..ใช่แน่ๆ

"สารภี..มาหายายซิ" เสียงหญิงชราเรียกหนูน้อย..หนูน้อยได้แต่ยืนนิ่ง งง ตะลึงงัน นี่คือฝันหรือเรื่องจริง
"สารภี มานี่สิ ยายจะเล่าอะไรให้ฟัง" หญิงชราเรียกอีก หนูน้อยก้าวเท้าช้าๆออกไปที่เฉลียง ยกมือไหว้หญิงชราแล้วนั่งลงกับพื้น หญิงชรายิ้มให้ หนูน้อยสารภีมองหน้าหญิงชรา..อ้าปากค้าง
"เด็กๆแถวนี้เรียกยายว่า คุณยายกายสิทธิ์ เพราะยายชอบเล่านิทานและก็มีของเล่นมาแจกเด็กๆเรื่อย แต่ความจริงน่ะยายชื่อ วรนาท" หญิงชราแนะนำตัว

"ตอนเดินทางมารู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ" ยายยิงคำถาม
"รู้..รู้สึก..รู้สึกสบายดี ค่ะ" สารภี ตื่นเต้นจนไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
"อยากรู้ไหมทำไมเราสองคนถึงได้เจอกัน…ทุกครั้งที่เกิดปรากฏการณ์ฝน แล้วเราสองคนเปิดฝากล่องนี้พร้อมกัน กล่องนี้ยายเจอในห้องเก็บของตอนเด็กๆ แล้วยายก็เดินทางข้ามกาลเวลาเหมือนหลานไง" ยายพูดพร้อมกับชี้ที่กล่องไม้ใบนั้นที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่น่าเชื่อ! นั้นมันใบเดียวกันนี่นา สารภีอุทานในใจ
"แล้วที่ยายเรียกว่าปรากฏการณ์ฝนก็เพราะว่า มันมีทั้งฝนตก ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฟ้าแลบ เลยเรียกรวมๆว่าอย่างนั้น" ยายพูดออกมาอย่างกับเดาใจสารภีถูกว่าเธออยากรู้อะไร…

กลิ่นหอม ตลบอบอวล ชวนดม ของดอกมะลิ ดอกแก้ว ดอกปีบ และไม้ดอกอื่นๆอีกมากมาย โชยมาจากสวนหน้าบ้าน

"ทำไมคุณยายถึงชอบเลี้ยงตะขาบ..เอ๊ย..ทำไมถึงชอบกินกล้วยไข่คะ"สารภีถามไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
"เพราะมันไม่มีกระดูก จ๊ะ" ยายตอบพร้อมกัดกล้วยหนึ่งคำเคี้ยวงั่ม งั่มอย่างอร่อย
สารภีนั่งมองคุณยาย..น้ำลายไหล "หนูหิว" สารภีพลั้งปากออกไป
"เอ้อ เอ้อ ยายลืมไป มา มา เข้าครัวกันยายหาข้าวหาปลาให้กิน"

แค่เพียงน้ำมันวางลงบนเตารอไฟให้ร้อน เหลือง ไข่เหลือง และหอมกรุ่น ฟูๆดูน่ากิน

อาหารมื้อนี้อร่อยที่สุด แม้จะเป็นเพียงไข่เจียวแต่เป็นไข่เจียวสูตรพิเศษ..ยายเล่าว่า
"สมัยเรียนครูให้แข่งกันทำอาหารยายกับเพื่อนก็แบกบาลช่วยกันคิดสูตรอาหารที่คิดว่าอร่อยเลิศที่สุด แปลกใหม่ที่สุด ฮะ..ฮะ..แต่ดันมาจบที่ไข่เจียวจนได้ เพราะไอ้ที่คิดน่ะคิดได้ แต่ทำไม่ได้ ทั้งกลุ่มก็ทำเป็นอย่างเดียว ไข่เจียวนี่แหละ" ยายว่า แล้วก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

…ข้างนอกฝนยังตกอยู่ แต่ซาๆลงบ้างแล้ว…ยายหลานนั่งคุยกันต่อที่เฉลียงหน้าบ้านนั่น

"เฮ้อ! ฝนตกนี่ก็ดีอย่างนะมันเย็นดี แต่มันก็ชื้น..ตะไคร่น้ำนี้ขึ้นตามกำแพงปูนซะเขียวไปหมด เมื่อก่อนแข็งแรงก็ขยันไปขัดออกอยู่หรอกแต่เดี๋ยวนี้สิ แรงไม่ค่อยมีก็ปล่อยให้มันเป็นตะไคร่น้ำสุดขอบฟ้าไปซะ ฮะ..ฮะ..ก็มันลามไปตามรอยปูนที่แตกจนจะถึงหลังคาอยู่แล้ว มันสูงยายเลยเรียกอย่างนั้น" ยายบ่นปนหัวเราะ สารภีก็ขำในศัพท์สำนวนของยาย
"รอเดี๋ยวนะ..เดี๋ยวยายมา นั่งเล่นไปก่อน"
สารภี เพิ่งสังเกตเห็นว่านอกจากบ้านหลังนี้จะเหมือนบ้านของเธอไปทุกส่วนแล้ว ยังมีอีกจุดหนึ่งที่ดูขัดตา นั่นคือ พื้นเฉลียงที่เธอนั่งอยู่นี้ตรงขอบๆ..มัน..เป็นร่อง..เพราะแผ่นไม้หายไปแผ่นหนึ่ง
"อ่ะ มาแล้ว มาแล้ว" ยายกลับมาพร้อมกับห่อกระดาษแบนๆ ห่อหนึ่ง
"ยายฝากเอาไว้กับหลานนะที่ยายบอกว่าฝากน่ะเพราะในวันนึงข้างหน้าจะมีเด็กมาตามหาของในห่อกระดาษนี้กับหลาน ถึงวันนั้นหลานจะเข้าใจและเอาให้เค้าไป เหมือนที่ยายรักษามันไว้ให้หลานไง" ยายพูดพร้อมกับยื่นห่อหระดาษนั้นให้ สารภียกมือไหว้และรับห่อนั้นมา
"ถึงเวลาที่หลานต้องกลับแล้วนะ" ยายบอก
"ไม่กลับได้ไหมคะ หนูอยากอยู่ที่บ้านนี้กับคุณยาย หนูมีความรู้สึกผูกพันธ์กับคุณยายและที่นี่ค่ะ"
"ไม่มีงานเลี้ยงไหน ไม่มีวันเลิกรา วันนี้หลานสนุกมานานแล้วนะถึงเวลาต้องกลับบ้านได้แล้ว อย่าลืมสิว่าหลานมาจากที่อื่นถึงแม้ว่าที่บ้านนี้จะดูเหมือนบ้านหลาน แต่มันไม่ใช่นะมันต่างกันมากทีเดียว ต่างกันที่เวลาจ้ะ…ไปได้แล้วล่ะ…" ยายพูด ยิ้มน้อยๆ
"แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมคะ" หนูน้อยยังยื้อเวลาต่อ
"แล้วแต่ปรากฎการณ์ฝนและประตูกาลเวลา จ้ะ ถ้าด้านนึงเปิดแต่อีกด้านไม่เปิดก็เดินทางไม่ได้"
หนูน้อยสารภีพยักหน้ายอมรับ "ค่ะ หนูเข้าใจค่ะ".."หนูขอกราบลาคุณยายวรนาท ค่ะ"สารภีก้มกราบที่เท้าคุณยาย
"เดินทางปลอดภัยนะหลาน" คุณยายให้พร
สารภีเดินจากเฉลียง…หยุดหันหลังกลับ…พร้อมกับที่คุณยายหันมา ทั้งสองสบตาพลันพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า… "ไม่รัก..แต่คิดถึง" แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน
หนูน้อยกอดห่อกระดาษไว้แน่นแล้วเดินทางผ่านมิติกาลเวลา…ในห้องเก็บของ…ข้างนอกฝนหยุดตกแล้ว…สารภีลืมตาขึ้น คว้าถังน้ำออกมาและไม่ลืมที่จะถือห่อกระดาษนั้นออกมาด้วย…
ที่เฉลียงหน้าบ้านตอนนี้ไม่มีร่องโหว่ให้ขัดตา..ก็ของในห่อนั่นก็คือแผ่นไม้ที่หายไป แต่เรียกว่าเป็นการขอยืมใช้ก่อนเพราะวันหนึ่งสารภีต้องมอบแผ่นไม้แผ่นนี้และถ่ายทอดเรื่องราวบนแผ่นไม้ ดังเช่นที่คุณยายวรนาทได้มอบให้เธอ…สารภี…
โดยคุณ : หลวงมะลิฯ ข้าราชการตัวอย่าง - [8:16:58  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 1
โห เหมือนอ่านเรื่องเจาะเวลาหาอดีต เอ๊ย ไม่ใช่ ทวิภพ อะไรประมาณนั้น ^_^
โดยคุณ :ปุ๊กปั๊กปุ้ยป้าย - [8:37:01  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 2
เยี่ยมครับ ... หรือว่านี่คือตำนานแห่งนิทานหิ่งห้อย
โดยคุณ :นายกอกิ้ม - [8:55:09  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 3
คิดเหมือน ๔ ป เลยค่ะ ^_^ ชื่นชม ชื่นชม
โดยคุณ :เฌอ - [9:13:47  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 4
@^-^@
โดยคุณ :akejung - [11:27:48  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 5
ชอบตอนหลังนะครับที่มีเรื่องราวบนแผ่นไม้นะครับ
โดยคุณ :ป.ล. - [12:50:49  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 6
@^0^@
โดยคุณ :เป็ด - [14:12:47  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 7
อืม..คุณยายวรนาท..
โดยคุณ :ว่าน - [17:08:34  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 8
..หนูหิว..(^-^)
โดยคุณ :kookkai - [22:42:42  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 9
ใครว่าละครหลังข่าว เป็นละครน้ำเน่า...
เปลี่ยนจากตะขาบออกปาก
เป็นกล้วยไข่เข้าปากได้ขนาดนี้
นับถือนัก.
โดยคุณ :หมีสมองฯ - [23:56:11  19 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 10
อยากกินกล้วยด้วยคน
โดยคุณ :news - [0:14:06  20 มิ.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 11
อ่านแล้วขนลุกเลย

@^o^@
โดยคุณ :นายละเมอ เพ้อพก - [12:32:19  20 มิ.ย. 2544]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....