I got the story below from one of my friend. I like the idea and wanan share it with all of you krub.
Mr.Mint


ผมอยู่ที่นิวยอร์กในวันหนึ่ง และกำลังนั่งแท็กซี่กับเพื่อนคนหนึ่ง เมื่อลงรถ
เพื่อนของผมหันไปบอกคนขับแท็กซี่ว่า “ ขอบคุณที่มาส่ง คุณขับรถได้เยี่ยมจริง
ๆ ”
คนขับแท็กซี่งงไปพักหนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ คุณต้องการอะไร ”
“ เปล่า เปล่า ผมไม่ได้จะหาเรื่องคุณหรอก
ผมชื่นชมที่คุณยังใจเย็นอยู่ได้ทั้งที่รถติดมากขนาดนี้ ”
“ อ้อ ” คนขับแท็กซี่พูดแล้วขับรถออกไป
“ นายทำอะไรของนายน่ะ ” ผมถาม
“ ฉันกำลังจะนำความรักคืนให้นิวยอร์ก ” เขาว่า
ฉันเชื่อว่ามันเป็นวิธีเดียวที่จะรักษาเมืองนี้ไว้ได้ ”
“ คน ๆ หนึ่งจะรักษานิวยอร์กได้อย่างไร ”
“ ไม่ใช่คนเดียวน่ะสิ ฉันเชื่อว่าวันนี้ฉันได้ทำให้คนขับแท็กซี่
คนนั้นรู้สึกดี สมมติว่าเขารับผู้โดยสาร 20 ราย เขาก็จะทำดีกับคน 20 คน
เพราะมีใครคนหนึ่งดีกับเขา
คนที่มาใช้บริการแท็กซี่เหล่านั้นก็จะอารมณ์ดีกับลูกจ้าง
คนขายของ บริกร รวมทั้งครอบครัวของเขาเอง ในที่สุดความรู้สึกที่ดีก็จะ
แผ่กระจายออกไปให้กับคนอย่างน้อย 1000 คน ไม่เลวเลยใช่ไหม ”


แต่นายจะอาศัยให้แท็กซี่คนนั้นถ่ายทอดความรู้สึกที่ดีไปให้คนอื่นอย่างนั้นหรือ
”
“ ฉันไม่ได้อาศัยเขา ” เพื่อนของผมว่า “ ฉันรู้ว่าระบบนี้ไม่ใช่จะ
ได้ผลร้อยเปอร์เซ้นต์ เพราะฉะนั้นสมมติว่าวันนี้ฉันทำดีกับคนได้สิบคน
ในสิบคนนี้ ถ้าสามคนมีความสุข ท้ายที่สุดฉันก็สามารถส่งความสุขทางอ้อม
ให้กับคนได้อย่างน้อย 3000 คน ”
“ หลักการฟังดูดี ” ผมยอมรับ “ แต่ฉันไม่แน่ใจว่ามันจะได้ผลในทางปฏิบัติ ”
“ ถ้าไม่ได้ผลก็ไม่มีอะไรเสียหาย และมันก็ไม่ได้ทำให้ฉัน
เสียเวลาเลยที่บอกกับคน ๆ หนึ่งว่าเขาทำงานดี
เขาเองก็ไม่ได้รับทิปเพิ่มขึ้นหรือ
น้อยลง ถ้าพูดไปแล้วเขาไม่ฟังก็ช่างประไร พรุ่งนี้ก็จะมีคนขับแท็กซี่คนใหม่ให้
ฉันลองทำให้เขามีความสุข ”
“ นายที่ท่าจะบ้า ” ผมพูด
“ นั่นแสดงว่านายไม่ไว้ใจมนุษย์ ฉันเคยทดลองเรื่องนี้ดูแล้ว
รู้ไหมว่าพนักงานที่ไปรษณีย์ของเราขาดอะไร ไม่ใช่เงิน แต่ไม่มีใครบอกเขาว่า
งานไปรษณีย์ที่เขาทำมันดีแค่ไหน ”
“ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำงานดีเด่นอะไร ”
“ ที่พวกเขาทำงานเฉื่อย ก็เพราะพวกเขารู้สึกว่าไม่มีใครสนใจว่า
พวกเขาจะทำหรือไม่ทำ ทำไมถึงไม่มีใครพูดให้เขารู้สึกดีขึ้นมา ”

เราเดินมาถึงตึกที่กำลังก่อสร้าง ผ่านคนงาน 5 คนที่กำลังนั่งกิน
อาหารกลางวันอยู่ เพื่อนผมหยุดเดิน
“ งานที่พวกคุณทำมันยิ่งใหญ่จริง ๆ ดูสิทั้งยากทั้งอันตราย ”
คนงานมองมาที่เพื่อนผมอย่างงุนงงสงสัย
“ ตึกนี่จะเสร็จเมื่อไหร่ครับ ”
“ เดือนมิถุนายน ” ชายคนหนึ่งพึมพำ
“ อา ช่างน่าประทับใจจริง ๆ คุณทุกคนต้องภูมิใจมากแน่ ๆ ”
แล้วเราก็เดินจากไป ผมพูดกับเพื่อนต่อว่า “ ฉันไม่เคยเห็นใครเหมือนนายเลย ”
“ คอยดูสิ เมื่อคนเหล่านั้นซึมซับคำพูดของฉัน พวกเขาจะรู้สึกดีขึ้น
แล้วเมืองนี้ก็จะได้รับผลพลอยได้จากความสุขของพวกเขา ”
“ แต่นายจะทำเรื่องนี้เพียงคนเดียวไม่ได้ ” ผมค้าน “ นายตัวคนเดียวเท่านั้น ”
“ สิ่งสำคัญที่สุดคืออย่าท้อ การทำให้คนเมืองนี้มีความสุขอีกครั้งไม่ใช่
เรื่องง่าย แต่ถ้าฉันดึงคนมาร่วมกับฉันได้ … ”
“ นายแค่ทำตากรุ้มกริ่มกับผู้หญิงที่ดูธรรมดามาก ๆ เธอก็มีความสุขแล้ว ”
ผมว่า “ ใช่ ฉันรู้ ” เขาตอบ “และถ้าเธอคนนั้นเป็นครู ห้องเรียนของเธอก็จะ
พบกับวันอันแสนมหัศจรรย์”
ที่มา : FW mail

Post ได้ดีจังครับ Mr.Mint

@^o^@

เคยมีคนถามว่า คนเราเกิดมาเพื่ออะไร ผมว่า
ก็เพื่อมอบความรัก และความปรารถนาดีให้แก่กัน
อย่างที่"พี่จิ๊ก" เคยเขียนไว้ใน คำนำ หนังสือ "ประคำลูกโอ๊ค" ขออนุญาติเอามาใช้นะครับพี่จิ๊ก

@^-^@ .. nice story