วันใดที่เธอมีเพื่อนรุมล้อมเธอหรือยังมีใคร
เธอก็จะไม่เห็นฉันเลยคนดี.................

แม้วันใดหัวใจเธอพ่าย...จะมาแพ้ไปกับเธอ
และถ้ามีวันใดน้ำตาเธอเอ่อ...จะร้องให้เป็นเพื่อนกัน

หากเธอสมหวังในวันหนึ่ง......
ให้รู้ว่าฉัน..ยังแอบเห็นและชื่นชม

ลูกรักของแม่......
หน้าที่ของแม่คือปกป้อง...และประคองลูก
แล้ววันหนึ่งเมื่อลูกเติบโต....
และเลือกทางเดินของตนเองได้
หน้าที่ของแม่ก็คือการปกป้อง...และประคองลูก
.........แม่จะเดินเคียงข้างไปกับลูก......
แม่รู้ว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้นตลอดไป...
........
ต้องมีซักวันหนึ่งที่ลูกต้องเดินเพียงลำพัง....
หรือเดินร่วมทางกับใครอื่นอีกมากมาย...ที่ไม่ใช่แม่
..........
ทางที่มีคนนำทางไว้แล้ว
ย่อมดีกว่า...ตรงที่ลูกจะได้รู้ว่า
หนทางข้างหน้าจะได้พบกับอะไรบ้าง
......ลูกต้องรู้จักและเรียนรู้และมองไปอีกทางหนึ่ง
ทางที่ซึ่งยังไม่มีใครมองผ่าน..
อีกทางหนึ่งนั้น...ลูกจะได้เรียนรู้ด้วยตนเอง
และลูกอาจได้พบอีกหลาย ๆ สิ่ง
ที่จะนำทางให้ผู้อื่นต่อไป........
.................
แม่ไม่คาดหวังให้ลูกรักแม่ตลอดไป......
ไม่ต้องการให้ความรักกลายเป็นภาระและหน้าที่
ที่จะทำให้ชีวิตลูกต้องพันธนาการอยู่กับแม่
แม่เพียงอยากบอกลูก..ว่า "แม่รักลูก"
......ตราบชั่วชีวิตของแม่....

แก้มป่องมากเลย ^^

                            ^-^.....น้องตัวสีชมพู......^-^




เอ๋......หรือถึงช่วงวัยแฟนเฉลียงมีลูกมีเต้ากันได้แล้วนี่......

โดยคุณ :

จุ๊บๆ เจ้าตัวน้อย

โอ๊ยยย....
แก้มหรือซาลาปาวเนี่ย

โดยคุณ :

ซึ้งจังเลย  คิดถึงลูกอีกแล้วเรา  แม่หนูน่ารักจัง  จ้ำม่ำจริงๆเลย

โดยคุณ :

ซึ้งมากเลยค่ะ  อ่านแล้วนำตาจะไหล

โดยคุณ :

ขอโทษทุกๆคน นะ
อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย
เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี
(ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!!)

ซึ่งมากเลย

โดยคุณ :

ซึ่งมากเลย

โดยคุณ :