..................................

ข้างหน้าต่างบานเล็ก ๆ นั้น….

หญิงสาวคนหนึ่ง...
นั่งมองฝ่าสายฝนที่กระหน่ำตกลงมา
เหมือนฟ้าจะจงใจเปิดรอยรั่ว…

…ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด …

“..อีกแล้วหรือ..”

...ทุกครั้งที่ฝนตก…

เจ้าความรู้สึกแปลกและแหวกแนวมักจะแว่บเข้ามาในความคิดทุกที

...คล้ายคล้ายใจจะหวิวหวิว...

มือไวเท่าความคิด…

หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบยาหม่องยี่ห้อดังมาไว้ข้างตัว ก่อนจะได้สติว่า ที่รู้สึกหวิวหาใช่อยากเป็นลม หรือมึนหัวไม่...

...แล้วเป็นอะไรไปหรือ…

ความรู้สึกค่อย ๆ ทวีขึ้นเป็นลำดับ
จนรู้สึกได้ถึงความเงียบที่อยู่ภายในใจ

ความรู้สึกนึกถึงใครคนหนึ่ง
ผุดขึ้นมาในความคิดคำนึง
ภาพนั้น...ค่อย ๆ แจ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่า...
ใครสักคนนั้น...อยู่ใกล้ใกล้หัวใจแค่นี้เอง...

เธอยังคงมองไปไกล….

นิ้วค่อย ๆ ลากสายน้ำที่ซึมผ่านกระจกจนเป็นละอองฝ้า...และบรรจงเขียนคำบางคำลงไป...

.........................

..ฝนหยุดตกแล้ว...

ข้างหน้าต่าง
ยังคงปรากฎลายเส้นเป็นคำบาง ๆ
ที่เริ่มจะเลือนลาง...แต่กลับชัดเจนนักในใจ...

........................

เมฆบนฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี
แสงเริ่มส่องประกายแปลบปลาบไปทั่ว
หยดน้ำละอองเล็ก ๆ ค่อยค่อยร่วงลงมาอย่างช้า ๆ

...ข้างหน้าต่างบานเล็ก ๆ นั้น…
ใครหนึ่งคน….นั่งมองฝ่าสายฝนที่เริ่มหล่นลงมา

อาจไม่มีใครรู้ว่า….
ตัวอักษรข้างหน้าต่าง...ที่เกิดขึ้นท่ามกลางสายฝนนั้น
มีความหมายว่าอย่างไร....

…แต่หัวใจเธอรู้…

................................

เข้ากับบรรยากาศจัง.....

ถ้าเธอคนนั้นอยู่ในห้องแอร์
คงจะเขียนว่า 'มันหนาว'
แต่ถ้ายังไม่ได้ทานข้าว
ขอเดาว่า 'ฉันหิว'


ฮิฮิ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชายคนนั้นหว่า รอให้มาปิดแอร์หรือว่ารอซื้อข้าวมาให้กันแน่

ฉ่ำดีจัง

ไม่ชอบฝนตกค่ะ
เพราะมันทำให้เรายิ่งเหงา
เวลาที่เราคิดถึงใครสักคน...

ไม่เคยคิดถึงใครแล้วรู้สึกใกล้

มีแต่ยิ่งรู้สึกชัดเจนว่า ห่างกัน

เกลียดระยะทางจัง

ที่ฝนตกแล้วรู้สึกเหงาน่ะ....นะ
มีเพื่อนเล่านิทานให้ฟังว่า พื้นดินกับผืนน้ำแล้วก็ท้องฟ้าเป็นเพื่อนกันแล้วต่อมา ฟ้างอนดินกับน้ำเลยลอยสูงขึ้นไป ๆ ต่อมาดินกับน้ำนึกถึงท้องฟ้าได้เลยส่งนกบินขึ้นไปถามหา แต่ก็ไม่ได้คำตอบ ต่อมาอาทิตย์สงสารเลยอาสาพาหยดน้ำลอยไปหาฟ้า ฟ้าก็ตอบกลับมาว่าเราก็คิดถึงแต่มันสายเกินไปแล้วที่จะลงมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ก็เลยบอกว่าเมื่อไหร่ที่ฉันเหงา คิดถึงเธอทั้งสอง ฟ้าจะส่งฝนลงมาบอกแทนความคิดถึงเธอ

อยากมีโต๊ะทำงานอยู่ข้างหน้าต่าง จะได้นั่งมองสายฝน และรู้สึกอะไรแบบนี้บ้างจัง ^_^

ไม่ชอบฝนเพราะมันทำห้องผมเปียกประจำ แต่ชอบไอเย็นๆของสายฝน มันทำหัวใจผมชุ่มชื่น ^^

แล้วฝนช่วงนี้ทำให้ชมพูพันธ์ทิพย์ต้นนี้ชุ่มฉ่ำบ้างมั้ยคะ ?

เราจะพบกันที่หัวใจ ..(หวานไปไหมจ๊ะ picmee ^_^)

ขอบคุณนะ...ฝน ที่ไม่ได้มีแค่เพียงความเปียก
และความฉ่ำเย็น

ทุกครั้งที่หยุดมือทำ
หัวใจเจ้ากรรมไม่เคยหยุดคิด
คิดถึงใบหน้าคนสนิท
อยากมีเธอเคียงชิดเหมือนอย่างเคย

ฝนตกกลัวห้องเปียกเพราะเปิดหน้าต่างไว้
แต่ขอบคุณลมที่พัดหน้าต่างปิดกันไว้
ไม่ให้ฝนสาด
ห้องเราเลยไม่เปียก

จ๊ากกกกกกกกกก

=^O^=

วันนี้ที่บ้านเราก็ฝนตก ลืมว่าเอาต้นตะบองเพชรออกตากแดดไว้ ไม่รู้ว่ามันจะทนฝนได้หรือเปล่าไม่น่าเลยเราหวังดีกับมันแท้ๆ

: )