###ฝากเอาไว้...ช่วยบอกสายรถเมล์แก่คนตาบอด..###
ขอเลียนแบบรูปแบบหัวข้อของคุณชบาชูช่อนะคะ
จริงๆ เรามาเริ่มวัฒนธรรม "ฝากเอาไว้" ดีไหมคะ
พวกเราจะได้มีอะไรทำยามไม่เจอกัน
.......
เมื่อค่ำๆ ของวันนี้...
เรากำลังเดินเพื่อไปขึ้นรถเมล์ที่หน้ามหาวิทยาลัย
ระหว่างที่เดินอยู่เรามองเห็นรถเมล์เป้าหมายกำลังมาแต่ไกล...
และเราก็อยู่ไกลจากป้ายรถเมล์มากเอาการ
วิ่ง...ค่ะ...วิ่งเท่านั้น
ขณะนั้นเราพุ่งจุดสนใจไปที่ประตูรถเมล์เท่านั้น
ไม่ได้สนใจสิ่งใดใดรอบข้าง
รถเมล์จอด...
เราก็จวนเจียนจะถึงอยู่แล้ว
...
ทันใดนั้นเองเราก็ได้ยินเสียงหนึ่ง
"สายอะไรครับ..."
เพราะเราสนใจกับรถเมล์มากเกินไป
แวบแรกจึงไม่สนใจเสียงใดใดที่เข้าหู
..........
แต่ผ่านไปสักหลายหลายวินาที
...เอ๊ะ
'คำถามแบบนี้มักเป็นคนตาบอดถามนะ'
...เอ๊ะ
'แล้วทำไมยังไม่มีใครตอบล่ะ'
เราก็เลยหันไปมองต้นทางของเสียงนั้น (พร้อมทั้งวิ่งอยู่นะ)
เป็นคนตาบอดจริงๆ ด้วยค่ะ ผู้ชายหนึ่งคนกับผู้หญิงหนึ่งคน
เราเลยรีบบอกเขาว่า "สายสามสิบค่ะ" (พร้อมทั้งวิ่งอยู่นะ)
"ขอบคุณครับ"
คนตาบอดเอ่ยขึ้นและยืนเฉยๆ
เขาไม่ได้ต้องการขึ้นรถคันนี้
แล้วเราก็ขึ้นรถเมล์คันนั้นมา
(ขณะก้าวขึ้นรถเมล์คุณคนตาบอดคนนั้นยังกล่าวอีกว่า "ขอบใจนะจ๊ะ" เราก็ตะโกนตอบด้วยเสียงอันดังว่า "ไม่เป็นไรค่ะ")
....
ระหว่างทางกลับบ้าน
ใจหนึ่งรู้สึก "เอมใจ"
แต่อีกใจหนึ่งก็คิดสงสัยว่า ทำไมถึงไม่มีใครเอ่ยตอบเขาสักคนก่อนหน้าที่เราจะเอ่ยตอบไป
...
จะว่าไม่มีคนก็ไม่ใช่
ที่ป้ายรถมี 7-8 คน บนรถเมล์นับไม่ถ้วน
จะว่าเสียงเบา ไม่มีใครได้ยิน ก็ไม่น่าใช่
เราอยู่ห่างจากทุกคนแถวนั้น ยังได้ยิน
......
คำตอบเดียวที่บอกได้ "จิตสำนึก" ค่ะ
หลายคนเที่ยวพร่ำบอกว่าไม่มีทุนทรัพย์มากพอที่จะเจือจานคนอื่น...ไม่ว่ากันค่ะ
แต่การให้ด้วยแรงกายแรงใจไม่ต้องรอเวลาใดใดค่ะ
...
อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวเฉลียง
ช่วยกันปลูกสร้างจิตอันงามให้กับลูก หลาน น้อง เด็กเล็กๆ ที่อยู่ข้างกาย
ช่วยกันนะคะ...
100 ชาวเฉลียง บอกต่อ 100 ลูกหลานของชาวเฉลียง
100 ลูกหลานของชาวเฉลียง บอกต่อ 100 เหลนของชาวเฉลียง
...ฯลฯ...
สักวันเราคงได้โลกที่เราฝันไว้ในมือนะคะ
โดยคุณ :
น้ำกะฟ้า - [0:06:08 10 ก.พ. 2544] |
