ปรกติเป็นคนนอนตะแคงขวา
แม่สอนว่าใช้มือขวาเขียนหนังสือ
จะทำงานเรียนเล่นเป็นขวามือ
จนยึดถือขวาเป็นหลักมาแต่ไร

จนมานั่งบนเฉลียงระเบียงเก่า
ทำให้เราอยากหันมาตะแคงซ้าย
จับปากกาเขียนกลอนร่อนไป (จริงๆจับคีย์บอร์ด)
เปิดหัวใจฝั่งจินตนาการ

เฉลียงนี้ยังคงมีเสียงเพลง
ที่บรรเลงเปิดโลกแห่งความฝัน
ให้สมองซ้ายขวาผูกสัมพันธ์
เฉลียงสานสร้างเสริมเติมแต่งใจ

วิ่งหาคนบนเฉลียงจนเหนื่อยหอบ
เกิดช้าไปสองรอบทำไงได้
ท่านหัวหน้าประกาศกล้าว่าต่อไป
เฉลียงคงไม่รวมตัวกันอีกที

มาวันนี้เฉลียงกลับมาคึกคัก
ความฝันจักเป็นจริงก็ทีนี้
ที่อิมแพคอารีน่าเมืองทองธานี
ณ วันที่สามสิบมิถุนายน

จะอย่างไรขอวอนท่านรักษาการณ์ฯ
อย่าคิดอ่านประกาศกร้าวกล่าวอีกหน
ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่หกคน
มารวมบนเวทีกล่าวคำลา

ลองคิดดูถ้าคนทั้งประเทศไทย
เดินไปไหนก็มีแต่ตะแคงขวา
ไม่มีซ้ายหงายหลังตีลังกา
บ้านเมืองเราจะน่าอยู่อย่างไร

ไม่ใช่แค่สถาปัตย์ที่ขาดแคลน
คนหลายแสนยังขาดฝันอันสดใส
รอเฉลียงเป็นกุญแจเปิดหัวใจ
ให้ความฝันบรรจบได้กับความจริง

เขียนกลอนเก่ง

ชอบวรรคสุดท้ายจัง : )

โดยคุณ :

กลอนน่ารักมาเลยค่ะ

กลอนน่ารักดีค่ะ ดีจัง เวบเราจะมีกลอนมาให้อ่านบ่อยๆ (เหมือนตอนนู้น) อีกแล้ว :)

ปล. 1 - ชาว B2S กลับถึงบ้านกันถ้วนหน้าแล้ว :)
ปล. 2 - วันนี้คุณตะแคงซ้ายกะคุณตะแคงขวาไป B2S ด้วยป่ะคะ ?

ขอบคุณค่ะ..

เมื่อวานไม่ได้ไป B2S .. ตอนนี้ยังร่อนเร่อยู่เมกาอยู่เลยค่ะ

นู๋ ม่าย ด้าย ไป อ่ะ

โดยคุณ :

อยากไปนะคะ...
แต่ไปได้ไม่ถึงค่ะ...

...โดยมหาสมุทรแปซิฟิกขวางอยู่...