อิจฉาคนที่ได้ยืนเคียงข้างเค้า ทำไมไม่เป็นเรา ทั้งที่บอกว่าเราดีกว่าคนนั้นทำไมนะ ทำไม ช่วยทีเถิดใครที่เคยเจอแบบนี้ทำยังไงให้ใจหายป่วยเร็วๆ
อยากหลับแล้วตื่นมาอีกที่ให้เรื่องเหล่านี้ไม่อยู่ในสมอง

พอบอกว่า  อิจฉา  
อาการที่ตามมาคือ  ร้อนใจ
บางทีก็สงสัยว่าทำไม
ไม่บอกตัวเองว่าสุขใจ ... ที่เห็นเค้ามีความสุขกัน

บางที เวลามองคนที่เรารัก
อยู่กับใครสักคน ที่เค้ารัก
จะมองให้ยิ้ม ก็ยิ้มนะ
แต่จะมองให้เศร้า  มันก็เศร้าเหมือนกัน

มุมมอง ต่างวาระ
ต่างสถานะ  ต่างความรู้สึก
บางทีถ้าหากคุณมองหันหลังกลับมา
อาจเจอแววตา เอื้ออาทร ของใครสักคน

ป่วยใจหรอคนดี
หายเร็ว ๆ นะ มีคนเอาใจช่วย

โดยคุณ :

ก็คิดซะว่ายังไม่ถึงเวลาของเรา  รออีกหน่อยถ้าถึงเวลา จะมีคน(ของคุณ)มายืนข้างคุณเองล่ะค่ะ

โดยคุณ :

มองความทุกข์ให้เป็นความสุขให้ได้ค่ะ   เรื่องดีที่สุดของเรื่องนี้ คือ คุณได้รักใครสักคน ได้เรียนรู้และได้รู้จักกับมัน  มีความสุขกับมันให้ได้นะค่ะ  เอาใจช่วยค่ะ

โดยคุณ :

ทุกคนมีปัญหากันทั้งนั้น.....เราเองก็มี.......ขอให้เข้มแข็ง และผ่านมันไปได้ไวๆนะคะ

โดยคุณ :

คนที่ยืนเคียงข้างเค้า..
และเค้าที่ยืนเคียงข้างเธอ..
ต่างฝ่ายต่างยืนเคียงข้างกัน
ส่วนเรา..ยืนมองไกลๆน่ะดีแล้ว

จริงอยู่ที่ใจอาจเจ็บปวด
แต่จะมีความสุขจริงๆหรือเปล่า
ถ้าได้ยืนข้างๆเค้า
แล้วเราต้องผลักให้อีกคนออกไปยืนห่างๆแทน

ความดี..มันคนละอย่างกับความรัก
ทุกคนมีดีในตัว  แล้วแต่ว่าใครจะมองเห็นหรือเปล่า
ถ้าเค้ามองไม่เห็นความดีในตัวเรา
ก็ต้องมีสักคนที่มองเห็น
ไม่แนะนำให้เปลี่ยนความดีที่เค้ามองไม่เห็น
เพื่อให้เค้าหันกลับมามอง...

เวลาเดินไปเรื่อยๆ  
ขณะเดียวกัน เวลาก็พาให้รู้จักคนไปเรื่อยๆเช่นกัน
คงได้เจอคนที่คิดว่าใช่ในเวลาใดเวลาหนึ่งของชีวิต

สิ่งที่เจอในวันนี้..
อาจคิดว่าหนักหนาเกินกว่าที่ชีวิตหนึ่งจะทนไหว
แต่ถ้าผ่านไปได้..มันจะเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ใจเราแกร่งทน
อย่าคิดจะลืมเลยคนดี  เพราะความจริงแล้วมันทำไม่ได้หรอก
คิดว่าดีแล้วที่เจอดีกว่า..เพราะมันได้ทำให้เรามีประสบการณ์
ที่จะช่วยเติมให้วันข้างหน้า  สวยงามขึ้นทุกวัน

ขอบคุณมากค่ะ....ขอบคุณจริงๆ
แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้

ขอให้น้ำตาที่ออกมาคราวนี้ เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเสียให้เธอ
และจะไม่มีอีกแล้ว...
อยากบอกว่าเป็นน้ำตาแห่งความตื้นตัน
ที่เฉลียงบ้านแห่งนี้มีให้ฉัน แต่ก็ไม่อยากโกหกตัวเอง

ขอบคุณทุกคนที่ทำให้เรา ยิ้มทั้งน้ำตา...
ขอบคุณค่ะ

โดยคุณ :

ร้องไห้ให้มันสะใจซะ  แล้วก็พอสะที....คนดีจ๋า

น้ำตาแห้ง ก็เดินต่อไป  แค่เรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตนะคนดี

เวลาจะรักษาใจเราเอง.....

(เคยมาแล้ว..ตอนนี้ยังดีขึ้นได้เลย)

โดยคุณ :

ร้อง ออกมาให้หมด เอาน้ำตาแห่งความอิจฉาออกมา และ จาก นั้นคุณจะมีแจ่ความยิงทรนง ในตัวเอง ว่าดีแล้วที่ฉันไม่ได้ไปยืนข้างเธอ

หายเร็วๆนะ

โดยคุณ :

ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม

ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหว

ขอรู้...ขอเห็น

ว่าเธอเดินเองได้

จะขอมองดูไกล ๆ

อย่างชื่นชม....

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อ้อ..อยากบอกอีกอย่างว่า

ที่เฉลียงแห่งนี้  อุ่นเสมอ !

โดยคุณ :

เคยเป็นเหมือนกันค่ะ
เหมือนจะตาย แต่ก็ไม่ยักตาย
ต้องทำใจให้เข้มแข็งมาก ๆ นะ
แล้วก็คิดถึงพ่อกับแม่ให้มาก ๆ
จะลืมให้หมดคงไม่ได้หรอก (อิชั้นเองก็ลืมไม่ได้ ไม่งั้น อีตาวิทยา มันคงไม่มามีตัวตน วนเวียนอยู่ในเวบนี้หรอก ฮือ ฮือ)
เอาเป็นว่า เข้มแข็งไว้ ข้าวน้ำอย่าให้ขาด
อย่าเครียดจนไม่สบายก็แล้วกันจ้ะ

มาให้กำลังใจค่ะ สู้ สู้ สู้

โดยคุณ :

รักตัวเอง ถามตัวเองว่าที่ทุรนทุรายทุกวัน คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเขาจะรับรู้ไหม เขาไม่ได้ทำร้ายเรา แต่เรากำลังทำร้ายตัวเอง

อยากหายป่วยใจไวๆ ต้องรักษาด้วยตัวเอง
ต้องทำใจให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แล้วปล่อยให้ผ่านไป สิ่งใหม่ๆ ในชีวิตจะเข้ามาเอง