วันนี้เราไปส่งเพื่อนไปเรียนต่อที่อเมริกามาค่ะ รู้สึกใจหายแว๊บๆ แถมเสียน้ำตาไปอีกครึ่งผ้าเช็ดหน้า ทั้งที่ตอนอยู่กทม.ก้อไม่ค่อยได้เจอกัน ต่างคนต่างมีธุระแต่ก้อยังโทรหากันเรื่อยๆ พอวันนี้กลับคิดว่าเราต้องห่างกันไกลลิบ เฮ้อ! ใจหายจริงค่ะ

อันนี้เรียกเศร้าแบบยินดีนะจ๊ะ
MaaMod Noi เพราะว่าเพื่อนไปแบบได้ดี
พี่เองก็เศร้าแบบยินดีอย่างนี้มา 5 ครั้งแล้วจ๊ะ
(^___')

จากกันเพื่ออนาคตก้อน่าดีใจนี่คะ

โถ พี่นึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวพี่
เดี๋ยวก็ได้คุยกันทาง mail อยู่ดี
อย่าคิดมากวุ่นวาย เดี๋ยวหน้ากลายเป็นยักษ์ขมูขี


ทำไงดี พี่ติดลงท้าย สระอี มาจากกระทู้นิทานอันโน้นเสียนี่

ถ้าคิดถึง mail คุยกันอย่างที่ picmee แนะนำซิคะ...อย่าเศร้าไปเลย..ร้องไห้มากเดี๋ยวจะสวยน้อยลงไม่รู้ด้วยนะ..

อย่าเศร้าไปเลยนะค่ะ
เจอแล้วจาก
จากแล้วเจอ
เด๋วนั่งรอไปสักพัก
เพื่อนที่น่ารักของเรา
ก็กลับมาหาเราแล้ว :)
เอา ... ยิ้มหน่อยนะ

ทำพี่ตกใจเลยนะน้อง เป็นธรรมดาค่ะ ไปส่งเพื่อนแบบนี้ก็ต้องมีน้ำตา ต้องเศร้ากันบ้าง แต่พอเค้าไปถึงคงได้ติดต่อกัน อาจจะบ่อยกว่าเดิมนะคะ ^_^

ก็ส่งอีเมล์คุยกันสิหนูเอ๋

อิอิ ก้อเก็บตังค์ตามไปเที่ยวจิคะ
(กำลังอยู่ในแผนของเราเช่นกัน กะให้เพื่อนไปดูที่ดูทางไว้ก่อน)

ว่าไปแล้วก้อใจหายเนาะ
คล้ายๆ กับตอนเรียนจบ ม.ปลายง่ะ
ร้องไห้กันเป็นเผาเต่า
เฮ้อ....แต่ทุกคนก็ต้องมีชีวิตไปตามทางของตัวเองอ่ะค่ะ
เรามักคิดเสมอว่าถ้าทำ บุญ ทำกรรม ร่วมกันมา เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกล่ะจ้า

ของพี่นี่ส่งเพื่อนแล้ว ไปแล้วไปเลย เพราะเธอหาแฟนฝรั่งแต่งงานอยู่ที่โน่นไปเลย เสียดุลทางสมองไปแล้วสองคน

เค้าไปดีค่ะ แล้วก็ไม่ได้ไปแล้วไปลับด้วย
เดี๋ยวก็มา ไม่ต้องห่วงค่ะ
แค่ส่งใจถึงกันได้ ก็หายห่วง

แล้วจะตามไปด้วยมั้ยจะแม่มดจ๋า

ไปส่งเพื่อนตอนเลี้ยงรุ่นหลังรับปริญญาเหมือนกัน รู้สึกได้เลยว่าต่อแต่นี้ จะมีวันไหนจะได้เจอกัน กับเพื่อนที่รู้ใจ ไม่ใช่แค่เพื่อนในกลุ่มนะ ทุกๆคนในคณะ เลยสนิทกัน อือน้ำตาไหลเลยอ่ะ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีวันเสียน้ำตาให้พวกมัน ไอ้เจ้าเพื่อนหน้าตาตลกๆพวกนี้น่ะ เฮ้อพูดแล้วก้อคิดถึง

นึกแล้วก็น่าใจหายเนาะ MaaMod Noi
ถึงจะรู้ว่าเขาไปในที่ที่ดีก็เหอะ เพื่อนกันนี่
ไม่ต่อก็ติดอยู่แล้ว แต่ก็อย่างที่พี่ ๆ เขาว่าแหละค่ะ เดี๋ยวนี้การสื่อสารสะดวกจะตาย
ถึงมันจะไม่เหมือนมานั่งคุยกันอย่างนี้ก็เหอะ
ก็ยังดีนะ