จดหมายจากภูเรือ จ.เลย
สวัสดีทุกคน
เพิ่งกลับมาจากภูเรือ หนีไปสัมผัสลมหนาวที่ขึ้นชื่อว่าหนาวที่สุดในสยามมาเสีย 4 วัน ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วหนาวที่ว่าเป็นยังไงกัน
เราไปนอนเกือบๆยอดภูเรือ (อีก 2 กม.กว่าๆก็จะถึุงยอดภูเรือแล้ว) ที่นี่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 1,300 เมตร อากาศหนาวมาก เราไปถึงที่นั่นประมาณบ่ายยังอุณหภูมิ 14 องศาอยู่เลย ยืนสั่นกลางแดดเปรี้ยงเลยทีเดียว
วันแรก...
ออกไปเดินตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติกัน ระยะทางก็ 10 กว่ากิโล ผ่านน้ำตก 3 แห่ง กว่าจะกลับมาที่จุดกางเต๊นท์ได้ก็ทำเอาเหนื่อยกันทีเดียวหล่ะ แต่ได้เห็นน้ำตกห้วยไผ่ที่อยู่ในสุดแล้วก็คลายเหนื่อยไปได้เหมือนกัน สวยดีครับ แต่เล่นน้ำไม่ได้ น้ำลึกมากๆ
จุดกางเต๊นท์ที่นี่หันหน้าเข้าทิศตะวันตก เย็นๆก็จะได้ดูพระอาิทิตย์ตกดินกัน แต่ว่าพวกเราเดินกันไปที่ลานหินพาลีหน่ะ ที่นั่นเป็นลานหินกว้างพอสมควร ชมพระอาทิตย์ตกดินได้งามนักแล
วันนี้แต่ละคนกลับมาก็นอนกันแต่หัวค่ำ เหลือเรากะเพื่อนอีกคนนั่งผิงไฟกัน นอนไม่หลับครับ อากาศหนาวมากๆ ประมาณ 7-8 องศาได้
วันที่สอง...
ตีห้า ว่าจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้น แต่เพื่อนๆยังไม่ยอมตื่นกัน เราลุกขึ้นมาจุดไฟเตาถ่าน นั่งผิงไออุ่น(ผสมขี้เถ้า)กันต่อ
จุดกางเต๊นท์นี้เช้าๆอากาศจะเย็นมากครับ เพราะว่าแสงอาทิตย์ตอนเช้าจะโดนบังหมด ทำให้ไอเย็นไม่หายไปไหน ก็ได้แต่ชงไมโลดื่มกันร้อนๆพอคลายหนาวไปได้บ้าง
วันนี้เดินไปยอดภูเรือกัน บนนี้อากาศไม่หนาวอย่างที่คิด(แต่ก็ยังเย็นอยู่) เดินผ่านป่าดิบแล้งอากาศเย็นยะเยือกเลย มีเสื้อหนาวอยูเลยรอดไป ป้ายข้างทางบอกว่าต้นไม้ในป่าดิบแล้งจะแข่งกันโตจนปิดแสงอาทิตย์ อากาศข้างล่างจึงเย็นชื้นมาก เดินไปสักพักเจอรอยต่อของป่าเบญจพรรณกับป่าดิบแล้ง ตรงนี้แดดส่องถึง อากาศร้อนมาก แต่ลมเย็น
กลับมาที่เต๊นท์พักสักครู่ ไปเดินป่ากันต่อ เจอดงปราบพราน ทำเอาเสียกระบวนไปเลยเพราะมันสมชื่อจริงๆ เดินผ่านป้ายไปสักระยะก็หาทางไปต่อไม่เจอแล้ว 7 พรานเมืองกรุงก็เลยตัดสินใจหันหลังกลับไปนั่งเล่นริมธารน้ำที่เพิ่งเดินผ่านมาแทน มุดเข้าไปอีกนิดก็เจอน้ำตกเล็กๆ นอนพักกันไปคนละงีบค่อยกลับที่พัก
คืนนี้ต้มมันน้ำขิงกินกัน ช่วยคลายหนาวไปได้เยอะ
วันที่สาม...
วันนี้ลองสระผมแบบสั่นๆเป็นวันแรก น้ำเย็นมากๆ ไม่ต้องกินไอติมก็มีสิทธิ์เย็นขึ้นสมองได้ ทรมานมาก แต่ก็สนุกดี ค่อยสดชื่นหน่อยเพราะไม่ได้อาบน้ำมาสองวันแล้ว
ตอนสายๆย้ายเต๊นท์ลงไปนอนข้างล่างตรงจุดปักเต๊นท์ที่ 1 (สูงประมาณ 800 กว่าเมตรจากระดับน้ำทะเล) ขนของพะรุงพะรังเดินผ่านป่าทางลัดลงมาชั่วโมงนึง ทางลงทุกลักทุเล ค่อยๆเดินจนมาถึงจุดกางเต๊นท์ คนเยอะมาก เต๊นท์ข้างซ้ายเป็นนักศึกษากินเหล้าเล่นกีตาร์กันเสียงลั่นป่า ข้างหน้าเจอทัวร์อาม่าคุยกันเสียงดังป่าแตก ข้างหลังมีงานเลี้ยงเหล้าเสียงล้งเล้ง จุดนี้หาความสงบได้ยากพอๆกับหาห้องน้ำว่างๆครับ
บ่ายๆเดินไปจุดชมวิวกัน แต่หาไม่เจอ จุดชมวิวอยู่ไหนไม่รู้ มีแต่ป้ายบอกกะป่าไ่ผ่ แต่ไม่มีทางเดินเข้า ระหว่างทางเจอตะขาบตัวใหญ่ๆสองตัว คุณยายวรนารถคงมาปักเต๊นท์แถวๆนี้เหมือนกัน
อาหารเย็นมื้อนี้เป็นมื้อพิเศษ พิเศษที่ว่าคือเยอะเป็นพิเศษ เพราะเป็นมื้อสุดท้ายที่ภูเรือแล้ว ต้องกินให้หมด จะได้ไม่ต้องแบกของกินกลับ
เมนูประจำวัน
มาม่า ปลากระป๋อง กุนเชียง วุ้นเส้น
ปลากระป๋อง กุนเชียง วุ้นเส้น มาม่า
กุนเชียง วุ้นเส้น มาม่า ปลากระป๋อง
วุ้นเส้น มาม่า ปลากระป๋อง กุนเชียง
.............
.......
...
น้ำเสาวรสที่นี่อร่อยดี แต่ต้องเลือกที่มีฟองน้อยๆ คุณจะได้น้ำเสาวรสที่้หวานพอดีกิน ไม่งั้นคุณจะได้ไวน์เสาวรสแทน รสชาติจะใกล้เคียงกับเหล้าสาโทมาก >_<
คืนนี้ไม่มีอะไรมาก กินแล้วก็นอน อากาศคืนนี้อากาศร้อน นอนกับแบบไม่ต้องพึ่งถุงนอนเลย
วันที่สี่...
กลับบ้านแล้ว นั่งรถบัสปรับอากาศกลับ 10 โมงเช้า ถึงกรุงเทพตอน 1 ทุ่มครึ่ง กรุงเทพฯยังวุ่นวายเหมือนเดิมแฮะ...
วันที่ห้า...
...............
...........
.......
.....
..
. โดยคุณ :
ไก่น้อยแช่แข็ง - [8:49:32 26 พ.ย. 2544] |
