ความรักของเด็กสายวิทย์


" รักเราเหมือนสารกัมมันตรังสี อาจมีวันน้อยลง แต่ไม่มีวันหมด

เธอแผ่รังสีแกมม่าแห่งความรัก ทะลุทะลวงเข้าสู่ใจฉัน

ถ้าเธอเป็นนิวเคลียส ฉันจะเป็นอิเล็กตรอน

เฝ้าวนเวียนอยู่รอบเธอไม่ห่าง

ฉันเป็นประจุลบ ที่วิ่งเข้าหาสนามความงามของประจุบวกอย่างเธอ
ถ้ารังสีแคโทด บ่งบอกความรู้สึกของฉัน

ทอมป์สันคงไม่มีวันพบอิเล็กตรอน

เพราะสิ่งที่จะปรากฏบนฉากคือหัวใจที่เต็มไปด้วยรัก

ความรักฉันต่อเธอเหมือนโลหะหนัก

สะสมไปทีละน้อยจนกว่าจะมากพอแสดงอาการให้เธอเห็น

ความรักของเรา2 = (ความรักเธอ)2 + (ความรักฉัน)2

+ 2(ความรักเธอ)(ความรักฉัน) cos(ความผูกพัน)


ปฏิกิริยาฟิวชันหลอมรวมความรักของเราเอาไว้ด้วยกัน

ความรักและความเกลียดเป็นไปตามสมการ E = mc2

เมื่อเราให้ E เป็นความรัก และ m เป็นความเกลียด

ความเกลียดที่หายไปจะก่อให้เกิดความรักมากมายมหาศาล

ความผูกพันระหว่างเพื่อนเหมือนพันธะไฮโดรเจน

แข็งแรง ทำลายยาก

เพื่อนกันเชื่อมกันด้วยพันธะโลหะ ยืดหยุ่นได้ แต่ไม่แยกจากกัน

พวกเราคือกรดอะมิโน ถูกสังเคราะห์ขึ้น

แล้วรวมกันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “เพื่อน” "
-----------------------------------------

เครียดไปไหมฮะ
55+

โห
ตอนหลัง ๆ
คนฟังคงงงเนอะ

โดยคุณ :

555

I like It !!

โดยคุณ :

งงๆบ้าง
แต่ก็เจ๋งดี

โดยคุณ :

.........................................................................

สารภาพว่า  

อ่านแค่สามบรรทัดแรกก็มาตอบตรงนี้เลย

เอาน่ะสามบรรทัด  แต่ก็อ่าน  นะ

............................................................................

โดยคุณ :

สุดยอดครับ