เช้าวันที่สองธันวา พยายามตื่นแต่เช้าเพื่อจะไปจองบัตรเฉลียง ดวยความคาดหวังว่าฝูงชนนับพันต้องเบียดเสียดยัดเยียดแย่งกันซื้อบัตรชม เก้าโมงเช้าไปถึงที่กาดสวนแก้ว เพื่อความแน่ใจถึงสถานที่ขายบัตร สอบถามจากจุดจ่ายบัตรฝากรถของกาดสวนแก้ว รปภ.สาวหน้าตาแบสาวเนื้อทำหน้าเหลอหลา เอ๊ะคอนเสริต์อะไรกัน เขามีจองบัตรกันด้วยเหรอ ทำให้เรานึกสงสัยเป็นยิ่งนัก นัยตาของรปภ.สาวยังแสดงท่าทีอีกว่า เอ๊ะ เฉลียง ชื่อคุ้นๆ ในใจคงอยากถามเรากลับว่า ที่ร้องเพลงรองเท้าหน้าห้องหรือเปล่า????? ผมยังเก็บความคาดหวังพร้อมกับความสงสัยไว้ในใจ ......เชื่อหรือไม่ครับ ว่าผมเป็นคนแรกที่ซื้อบัตรที่กาดสวนแก้ว (ไม่รวมบัตรจองผ่านสมาชิกของกาด) แล้วผู้คนล้นหลามไปไหน????
วันที่เก้าธันวา ผมทำงานอยู่ที่เขื่อนภูมิพล มาเชียงใหม่เพื่อมาดูคอนเสริต์ของศิลปินที่ผมชื่นชม ที่ทั้งสอนและให้กำลังใจผมมาตลอดผ่านบทเพลงที่เป็นความตั้งใจของผู้เขียนเนื้อร้อง ทำนองและผู้บรรเลง ก่อนถึงสถานที่แสดง หน้าโรงพยาบาลเชียงใหม่ราม รถผมถูกชนท้ายเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ สิ่งที่ผมกังวลใจมากกว่าคือกลัวจะพลาดเสี้ยวเวลาแห่งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่มีบทเพลงเป็นสื่อ ผมเลือกที่จะชมคอนเสริต์ เลือกศิลปิน แม้จะต้องไปชมเพียงลำพัง ประกันมาถึงหกโมงครึ่งกว่าจะเสร็จธุระก็อีกสิบนาทีจะหนึ่งทุ่ม ผมชอบที่จะปรอมากกว่าที่ให้ใครต้องมารอผม เพราะเราทุกคนต่างก็รู้รสชาดของการรอคอย สำหรับเฉลียง ณ เชียงใหม่ เป็นการรอคอยที่ไม่น่าผิดหวัง เฉลียงยังคงเป็นเฉลียง พวกพี่เฉลียงทุกคนมีความฝัน และมีวิถีทางของตนเอง คนส่วนใหญ่ยังอยากให้เฉลียงเป็นเฉลียงที่เหนียวแน่น แต่สำหรับผม แม้เฉลียงจะไม่มีการรวมตัว แต่บทเพลงที่ถ่ายทอดยังอยู่ให้เราเก็บเกี่ยวคุณค่าและความสุขอยู่ตลอด ทุกครั้งที่เราได้ฟังเพลงเฉลียงเราก็ยังนึกถึงสิ่งเล่านั้นอยู่ตลอดเวลาซึ่งผมคิดว่ามันทรงคุณค่ากว่าหลายเท่า เสน่ห์ของคอนเสริต์เฉลียงไม่ได้มีแค่บทเพลงที่ไพเราะ ทุกครั้งที่มีคอนเสริต์สิ่งที่ผมรอคอยที่จะฟังพวกพี่ๆ คือ การเรียบเรียงเสียงประสาน ตลอดจนความใสใจในเครื่องดนตรีอย่างมีศิลปะ รวมไปถึงการ Entertain ผู้ชมอย่างเยี่ยมยอด ยิ่งเขียนยิ่นชื่นชม.... ขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่พลาดชม นี่จะเป็นอีกครั้งหนึ่งที่จะทำให้ผมและผู้ชมจะอมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อหยิบเพลงของเฉลียงมาฟังในครั้งต่อไป....
กดก
0.24 น. เขียนที่บ้านพักที่ลำพูน

น่าเสียดายจังที่ได้ลายเซ็นมาแค่สี่
ขาดพี่นกกับพี่จุ้ย...

ไปดูมาเหมือนกันค่ะ เป็นแฟนเฉลียงแบบเหนียวแน่นมานานนับสิบปี เสร้าเล็กน้อยพอคิดว่าเป็นครั้งสุดท้าย ไม่อยากจะเชื่อ และยังมีความหวังอยู่นะคะที่จะได้ร่วมบรรยากาศแบบนี้อีก (สิบเอ็ดปีที่แล้วก็ได้ดูconcertของพวกพี่ๆเป็นครั้งแรกที่โรงภาพยนต์ฟ้าธานี เรายังแอบไปดักพวกพี่ทางประตูด้านข้างเพื่อขอลายเซ็น แล้วก็ปลื้มมากที่ได้เจอนะคะ จะเก็บความทรงจำเหล่านี้ไว้ตลอดไป

เอมใจดีมั้ยคะ
กลับบ้านแล้ว...คงนอนหลับฝันดี
เหมือนเราๆท่านๆ..เมื่ออาทิตย์ที่แล้วแน่เลย

ชอบมาก ๆ ถึงวันนี้จะมีการลืมเนื้อร้องไปบ้าง ทั้งคนดูและคนเล่น แต่ก็สนุกจริง ๆ และหวังว่าพี่ๆ คงจะดีใจที่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขจริง ๆ เพราะไม่ได้เห็นน้ำตาจริง ๆ อย่างที่ขอไว้ (ทั้งๆที่เกือบร้องเหมือนกัน)
รักวงเฉลียงมากเลย

เคยได้ดูconcertที่โรงหนังฟ้าธานี ครั้งนั้นไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ดูconcertของวงดนตรีดังๆ แต่พอเฉลียงมาแสดงก็ดีใจมาก แล้วก็ไม่ผิดหวัง พี่จุ้ยจะถูกแซวตลอดโดยเฉพาะเรื่องที่มา ม.ช.บ่อยๆ ไม่นึกว่าจะได้ดูอีก แม้กระทั่งมีข่าวว่าจะรวมตัวกันแสดงที่ ก.ท.ม. แต่ก็บัตรหมด พอทราบว่ามาแสดงที่ ช.ม. ก็ไม่รีรอไปซื้อบัตรทันที ประทับใจตั้งแต่เริ่มคือ การยืนของเฉลียงทุกคนยังเรียงในตำแหน่งเดิมทุกคน "เฉลียงคือที่พักใจของทุกคน"

ประทับใจมากครับ แม้ครั้งแรกจะรู้สึกเสียใจพอสมควรที่ไม่ได้ไปดูที่กรุงเทพ จนน้องมาบอกว่าเฉลียงจะมาเล่นที่เชียงใหม่ วันรุ่งขึ้นผมก็รีบไปจองทันที ก็โชคดีที่ยังมีที่นั่งดีๆเหลืออยู่ แล้วจนถึงวันแสดง ก็รู้สึกว่าไม่ผิดหวัง กลับการรอคอย สิ่งที่ขาดวันนี้ คงจะเป็นลายเซ็นของศุ บุญเลี้ยง ที่ไม่ได้มีเก็บไว้ในหนังสือ เรื่องราวของแผ่นไม้

ถึงจะไม่ได้รูปกะลายเซ็นของพี่ๆครบทุกคน แต่ก้อได้ความประทับ+ความสุขใจ เมื่อนึกถึงเฉลียงค่ะ

ไปดูเฉลียงทิ้งทวนมาเหมือนกันค่ะ
ไม่คิดว่าจะได้ดู เพราะเล่นที่กรุงเทพ
พอรู้ว่าจะมาเชียงใหม่ดีใจมากเลย
พี่ ๆ ทุกคนน่ารักมากค่ะ เสียดาย
ได้ลายเซ็นต์ไม่ครบ

วันนี้มีความสุขและประทับใจมาก แต่ว่านิทานพี่เจี๊ยบยาวไปนิด ทำให้ได้ฟังเพลงน้อยกว่าที่กำหนด แล้วพี่จุ้ยนะพี่จุ้ย ว่าคนเชียงใหม่จัง ทั้งๆที่ตัวอยากจะมาอยู่เชียงใหม่เนี่ยนะคะ

I hate when you said goodbye...

ดีใจที่ได้ไปดู

ประทับใจและสุขใจมากเลยค่ะ เป็นแฟนเพลงของ พี่ ๆ เค้ามาตั้งนานแล้ว กลับบ้านก็นอนหลับฝันดีเลยค่ะ

นี่เป็นครั้งแรกที่หนีลูกไปดูคอนเสิร์ต "เฉลียง" สนุกมาก อยากจะให้มีอีกใน4-5 ข้างหน้า คิดซะว่า รวมตัวกันเพื่อความสุขของคนฟังเพลง "เฉลียง"

ประทับใจจริงๆค่ะ ไม่รู้จะบรรยายยังไง ไม่เคยดูคอนเสิร์ตที่ไหนที่สนุกเท่านี้เลย พี่ๆทุกคนน่ารักมากค่ะ ไม่สียวเที่ยวจริงๆที่ได้ไปชม อยากให้มีคอนเสิร์ตดีๆอย่างนี้อีกค่ะ จะรอคะ

จะเก็บความทรงจำที่น่าประทับใจนี้ไว้ตลอดไป

เฉลียงคือจุดเริ่มต้นของความฝันที่ไม่มีวันจบ อิ่มเอมใจในการทำงานตั้งแต่ไปดูเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว happyสุดๆ

รักพี่เฉลียงทุกคนมากค่ะ
น้องเล็ก

ดีใจ ที่ได้ไปดูถึงแม้จะเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้าย ไม่ผิดหวังเลยจริงๆๆ ขนาดน้องสาวที่อายุเท่ากับวงเฉลียง ไปดูด้วย ยัง สนุกมากถึงกับบอกว่า ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงไม่มี วงดนตรืๆๆดีๆๆ อย่างนี้อีก ขอบคุณ พี่ๆๆวงเฉลียง ที่ให้ความสุขแก่พวกเรา มาตลอด แล้วคงจะตลอดไปน่ะค่ะ

^-^ ปลื้มใจ สุขใจ อุ่นใจ

เฉลียง... สร้างแรงเหวี่ยง... ให้กับความรู้สึก...
เฉลียง... ปลูกจิตสำนึก... ให้ผ่องใส...
เฉลียง... เปลี่ยนแปลงมุมมอง... ของหัวใจ...
เฉลียง... คือปรากฏการณ์อันยิ่งใหญ่... ที่จะตราติดในหัวใจ... "นิรันดร์"...

จริงๆแล้วก็โตพอที่จะได้ฟังเพลงของเฉลียงแล้วนะคะ ถึงแม้อายุจะไม่มากก็ตามแต่ก็ดป็นแฟนที่เหนียวแน่นคนนึง ตอนเปิดจองบัตรก็ทราบข่าวตอนอยู่กาดพอดี แต่ไม่สามารถลงไปจองได้ด้วยเหตุผลบางประการ ทรมานมาก เพราะเป็นคอนเสริ์ตที่อยากดูที่สุด แต่ก็ลองเสี่ยงไปจองในวันต่อมา แปลกใจมากค่ะที่ตั๋วยังไม่หมด ดีใจมากที่พวกพี่ๆมาเล่นคอนเสร์ตที่นี่ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณที่ทำให้เราได้อิ่มพร้อมกับความเจ็บปวดในใจลึกๆ

อยากบอกว่า พี่ ๆ ฉามคน ใจร้ายมากเลย ที่ไม่ยอมออกมาให้น้อง ๆ ล่าลายเซนต์ ทั้ง ๆ ที่ก็ข้ามน้ำ ข้ามทะเล ข้ามภูเขา แถมหนีแม่ หนีลูก มาดูอีกต่างหาก ใครรู้ตัว ยกมือขึ้น และมาให้พวกเราชำระความซะดี ๆ ยืน รอเหงือกแห้งตาม ๆ กัน ฮ่าาาา
แต่ก็ขอบคุณมาก สำหรับมุขเด็ด ๆ โดยเฉพาะนิทานหิ่งห้อย และการหลุดของพี่ดี้ พี่จุ้ย ประทับใจมากคะ

ตอนพี่เล่นกันที่กรุงเทพก้ออิจฉาคนกรุงเทพนะพี่ อยากได้หนังสือ+cdมากๆ คิดอยู่เหมือนกันว่าจะฝากใครซื้อดี พอพี่มาเชียงใหม่ ตอนแรกก้อกะจะไปซื้อหน้งสือแค่นั้น...ที่ร้านอิ่มอุ่น ไม่รู้ว่าร้านนี้ให้ซื้อบัตรได้ด้วย ไปตอนบ่าย3โมงกว่าๆ เค้าบอกว่าหนังสือขายหน้างาน ผิดหวังเล็กน้อย แต่ไหนๆก้อมาแล้ว ก้อเลยซื้อบัตรใบนึง(ตัวคนเดียวก็แบบนี้แหละพี่)900เลยนะ เพื่อนที่ไปส่งกระแนะกระแหนว่า"ลงทุนขนาดนี้เลยเหรอมึง" แหม...ไหนๆก้อดูแล้วนี่ มันต้องสุดๆ แม้จะต้องหมดตัวก้อยอม วันที่ไปดูนะพี่...แบบว่าถูกขนาบด้วยคู่รักหวานแหววทั้ง2ข้างเลย เราเลยกดชัตเตอร์บ่อยหน่อย แบบว่าอิจฉาน่ะ คงตื่นเต้นด้วยที่ได้เจอตัวเป็นๆของพี่ๆทั้ง 6 คน เสียดายอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกได้ลายเซ็นต์พี่ๆไม่ครบ อีกอย่างคือครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย แต่นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะที่พี่ๆมาปิดการแสดงที่นี่ เนี่ยยังไม่ได้ฟังcdทั้ง 6 แผ่นเลยค่ะ ใกล้สอบแล้ว กลัวจะติดลม อ้อ...ลืมบอกไปค่ะ ประทับใจพี่ๆทุกคนมาก ที่มีชีวิตที่น่าสนใจและประสบความสำเร็จแบบนี้ ดูมีความสุขดีค่ะ หลายคนคงรออยู่ค่ะว่าเมื่อไหร่พี่ๆจะนึกอยากร้องเพลงกันอีก

ประทับใจมากค่ะ แต่เสียดาย ได้ลายเซ็นแค่ 4 เหมือนกันเลย พี่นกกะพี่จุ้ยคะ พร้อมเซ็นเมื่อไรบอกนะคะ จะต่อแถวรอใหม่ค่ะ รอได้เสมอ อยากได้ทั้ง 6 ลายเซ็นเลยค่ะ