ในหลายๆ ความเชื่อเกี่ยวกับความรัก และคู่ชีวิต ..มีความเชื่ออันนึงที่เชื่อว่า..

คู่ชีวิตที่แท้จริงจะมีด้ายสีแดงผูกที่นิ้วก้อยข้างซ้าย เชื่อมกันไว้

รอจนวันนึง..ด้ายสีแดงนี้จะนำให้เขาทั้งสองมาพบกัน และรักกันในที่สุด..

.....หลายๆ คนอาจจะเชื่อ แต่คงไม่เชื่อมากเท่าผมแน่ๆ.. เพราะผมเห็น...

เห็นด้ายสีแดงที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของผม..ด้ายที่ผูกติดตัวมาตั้งแต่จำความได้..

ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าปลายอีกข้างนึงของมัน
จะผูกติดกับใคร

นั่นแหละคือสาเหตุที่ผมเดินทางหาปลายอีกด้านนึงของมัน..

.....เด็กหนุ่มคนนึงที่ต้องการตามหาสิ่งที่ท้าทายที่สุดในชีวิตของเขา..

ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เค้าตามหาจะอยู่ไกลขนาดไหน..และไม่รู้ว่าจะมีหรือไม่..

แต่เค้าก็เริ่มเดินทาง..การเดินทางไปตามด้ายสีแดงตรงปลายนิ้วก้อย

..การเดินทางที่รู้ทางเดิน..แต่ไม่รู้จุดหมาย..

.....ผมเดินทางไปตามเมืองต่างๆ ที่ด้ายสีแดงของผมพาดผ่าน.. ได้พบ

ได้เห็นอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่มีทางจะได้เจอในเมืองของผม

ใจนึงก็คิดว่าเป็นการเรียนรู้ที่ดี.. แต่มันก็ไม่ใช่
เป้าหมายที่แท้จริง..

เป้าหมายของผมคือ.. ปลายด้ายสีแดง........
และแล้วผมก็ได้เพื่อนร่วมเดินทาง..

เมื่อวันนึงผมพบกันผู้หญิงที่ตามหาปลายอีกด้านนึงของด้ายแดงเหมือนกัน..

แต่เธอคงไม่ใช่ปลายด้ายแดงของผมหรอก..
เพราะด้ายแดงของผมยังไปอีกไกล...

.....เราพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ และก็ไม่ได้เป็นการพบกันที่ทำให้ผมพอใจมากนัก..

บอกตรงๆ เธอไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคของผมเลย..

แถมเราทะเลาะกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรก
แต่เราก็ร่วมเดินทางด้วยกัน

เพราะด้ายสีแดงของเธอกับของผมมันไปทาง
เดียวกันน่ะสิ..

.....ก็ยังดีนะ ที่ผมไม่ได้เดินทางคนเดียว
อย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมทาง

ที่เห็นและตามหาปลายอีกข้างนึงของด้ายแดงเหมือนกัน..

....การเดินทางร่วมกันของเราทำให้ ผมเห็นตัวจริงของผู้หญิงคนนี้มากขึ้น..

เป็นตัวจริงที่น่าเคารพ น่าให้เกียรติในฐานะผู้หญิงคนนึง..จะว่าไปเธอก็นิสัยดีนะ

ตอนที่ทะเลาะกันครั้งแรกคงเป็นการเข้าใจผิด
ซะมากกว่า

ความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเริ่มดีมากขึ้นเรื่อยๆ..

มีอยู่ครั้งนึงที่ผมคิดว่าถ้าปลายด้ายแดงอีกข้างนึงของผม

ไปหยุดอยู่ที่นิ้วก้อยของเธอก็คงจะดี..
มันก็ไม่แน่นะ..

ถ้าเป็นจริงผมก็คงมีความสุข.. แต่ถ้าไม่ใช่ ..

ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นผู้หญิงที่วิเศษกว่าเธอคนนี้แน่ๆ ..

ยิ่งผมได้รู้ว่าเพื่อนร่วมเดินทางของผมเป็นผู้หญิง
ที่วิเศษเพียงใด

ผมก็ยิ่งอยากให้ผมเจอปลายด้ายแดงของผมไวๆ ..

ผู้หญิงที่ดีกว่าผู้หญิงคนนี้ ...ผู้หญิงที่เป็นเนื้อคู่ของผมจะเป็นยังไงนะ..

.....นานขนาดไหนก็ไม่รู้ที่เราร่วมเดินทาง
ด้วยกัน..

ผมยอมรับว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมเดินทางที่ดีที่สุด..เราช่วยเหลือกันมาตลอด..

แต่มันก็คงจะสิ้นสุดแล้วล่ะ.. เพราะด้ายแดงของผม กับเธอ มันแยกกัน..

ตรงทางแยกพอดี.. ทางแยกนี้มันแยกไปสู่เมืองสองเมือง ..ด้ายของผมแยกไปทางขวา..

มุ่งสู่เมืองบนยอดเขา ซึ่งผมเชื่อว่าคงเป็นปลายด้ายของผมแล้วล่ะ ..

เพราะเมืองนี้อยู่ยอดเขาพอดี.. ส่วนของเธอแยกออกไปที่เมืองข้างล่าง..

.....เรายืนคุยกันตรงทางแยกซักพักนึง เพื่อกล่าวคำอำลา

และแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน เราจะได้เจอจุดหมายของเราซักที..

ข้อตกลงสุดท้ายของเราก่อนจะแยกจากกันคือเราจะกลับมาเจอกันที่ตรงทางแยกนี้

ไม่ว่าจะเจอ หรือไม่เจอปลายด้ายแดงก็ตาม..
เราตกลงกันตามนี้..

แล้วเราก็แยกทางกัน.........ผมรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องกลับมาเดินทางคนเดียว

ทำให้ผมไม่ดีใจมากนักที่รู้ว่าปลายด้ายของผมจะไปสุดตรงที่เมืองตรงยอดเขา

ผมเดินแยกจากเธอไปช้าๆ.. ในหัวมีแต่เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นตอนที่เราเดินทางด้วยกัน..

ความประทับใจต่างๆ ที่เกิดขึ้นตลอดการเดินทาง.. ความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้กัน..

.....และแล้วผมก็หยุดเดิน .. หยุดห่างจากทางแยกไม่ไกลเท่าไหร่..

แล้วผมก็วิ่งกลับไปยังทางแยกนั้นอีกครั้ง..
ไม่มีเหตุผลที่ผมทำแบบนี้เลย..

แต่ก็ทำ.. ผมกลับไปถึงทางแยกนั้นอีกครั้ง..
ซึ่งเธอก็นั่งอยู่ที่นี่อยู่ก่อนแล้ว..

.....เรานั่งคุยกันซักพัก..ผมบอกเธอไปว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงกลับมา..

ส่วนเธอ..เธอบอกว่าเธอกลัว.. กลัวว่าจะไม่มีใครตรงปลายด้ายแดงของเธอ

แล้วเธอก็ร้องไห้..เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอร้องไห้..

.....สิ่งที่ผมภูมิใจมากกว่าติดสินใจการออกเดินทางตามหาคู่ชีวิตของผม

..คือการตัดสินใจครั้งนี้แหละ..
ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ ..

ผมตัดด้ายแดงของผม และเธอออก
แล้วผูกเข้าด้วยกัน...

ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะโกรธผมรึเปล่าที่ผมทำแบบนี้.. อยากจะถามเธออยู่หรอก

แต่เธอก็ร้องไห้ไม่หยุด.. และกำลังกอดผมอยู่...

(ซับน้ำลาย เอ้ย น้ำตากันหน่อยเพื่อนๆ)

น่ารักจังเลยจ้ะ

@^_^@ เส้นผมบังภูเขา

ตอนนี้ก็กำลังหาปลายด้ายแดงเหมือนกันค่ะ
หามาตั้งนานแล้ว ยังไม่เจอเลย

... มัด มัด มัด ...
มัดปลายด้ายแดงของปลายฟ้า ให้แล้ว กับของใครก็ไม่รู้ .. เห็นตกอยู่แถว ๆ นี้ ^_^
(ล้อเล่นน้า ... ^_*)

ใครจะเป็นผู้โชคเลือด เอ๊ย โชคดี(รึเปล่า)คนนั้นน้าาาาา อิอิ

เรื่องนี้ดีจังเลย ขอบคุณ จำอวด มากนะเอามาฝาก :~>

ครั้งหนึ่งมีใครคนหนึ่งเคยบอกเรื่องด้ายแดงผูกนิ้วก้อยกันไว้ แต่วันหนึ่งก็รู้ว่าเป็นด้ายคนล่ะปมกัน

น่ารักจังเลย
ถ้าชีวิตจริงเป็นอย่างนั้นคงวุ่นวายดีเนอะ คงมีแต่คนตามหาปลายด้ายแดงของตัวเอง

ทุกๆคนล้วนต่างมีด้ายแดงกันคนละเส้นที่มาจากเส้นเดียวกันต่อเมื่อวันนึงด้ายแดงเส้นที่1นั้นเริ่มเดินทางเส้นที่2ก้อเริ่มเดินทางเส้นที่3...4...5.....ก้อเริ่มเดินทางเพื่อหาปลายด้ายแดงของตนจะมีด้ายแดงสักกี่เส้นที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้วปลายด้ายแดงอีกเส้นไม่ได้หายไปไหนเลยเพราะสุดท้ายแล้วด้ายแต่ละเส้นก้อคือด้ายเส้นเดียวกัน

โดยคุณ :