วันนี้ฉันได้เจอคนอยู่คนนึง... เราขึ้นรถไฟฟ้าไปพร้อมกัน
ฉันนั่งแอบมองเธอเพียงแว๊บ ๆ ดูเธอไม่ค่อยสนใจใครนักหรอก
ดูท่าจะอินไปกับเพลงที่เสียบหูเธอไว้มากกว่า
ฉันได้ยินเสียงเพลงออกมาจากหูฟังซาวน์เบาท์ของเธอด้วย แม้ว่าเราจะนั่งอยู่ตรงข้ามกัน
เปิดเสียงดังเผื่อแผ่ชาวบ้าน ใจกว้างซะจริงแม่คนนี้ ฉันคิด

สถานีต่อไป สยาม Next station SIAM...ท่านผู้โดยสาร.........

ฉันเดินต่อไปยังที่ทำงาน ไม่เห็นเธอคนนั้นแล้ว ตั้งแต่ลุกออกจากที่นั่งสีเหลืองนั้นมา
วิถีชีวิตเดิม ๆ ก็เริ่มขี้น จนเมื่อฉันถูกเรียกไปกินข้าว เพื่อจะเป็นโอกาสพูดคุยอะไรสักอย่างกับใครสักคน

มาอีกแล้ว... คำถามที่ฉันไม่เคยตอบให้กับตัวเองและคนอื่นได้เลย ในชีวิต
"จะทำอะไร? จะเอายังไง? ....แกจะทำยังไงกับชีวิต!!
ฉันทำลายและปล่อยโอกาส ที่ใครต่อใครรอไขว่คว้าไปแล้ว มันเป็นของคนอื่นแล้ว
งาน .... เงิน.... กรรมสิทธ์ มันเคยรอให้ฉันเป็นเจ้าของ เพียงลงมือทำมัน
แต่ฉันกลับวางมันอยู่เฉย ๆ ไม่แตะต้อง ไม่ครอบครอง
ใคร ๆ ก็มองฉันเป็นหมาหวงก้าง ที่โง่มาก ๆ ตัวหนึ่ง
ตอนนี้มันกลายเป็นกระดูกแสนอร่อยของคนอื่นไปแล้ว

แล้วคำถามที่ว่า หมาอย่างฉันจะเอาอะไรกินก็ตามมา
จะไปหากินแถวไหน จะหาใครเป็นเจ้านาย จะใส่ปลอกคออะไร...ยกขาหน้าสวัสดีได้ไหม?
จะเป็นหมาอะไรต่อล่ะทีนี้ เขาจะตัดหางปล่อยวัดแล้ว ถ้ามันยังเอาแต่นอน ไม่ทำอะไรสักอย่าง!!!

ฉันเหนื่อย และน่าสมเพชเหลือเกิน...กับการค้นหาตัวเอง
ระหว่างการเดินทางไปที่ทำงานอีกที่ โทรศัพท์สาธารณะที่สถานีรถไฟฟ้าทองหล่อ หลังจากที่วางหูให้เหรียญบาทหล่นกราวลงไป
ฉันต้องเอาเสื้อเช็ดน้ำตาที่หูโทรศัพท์ เพื่อคนข้างหลังจะได้ไม่รังเกียจมันนักเวลาใช้ต่อ
เพื่อนรักของฉันสัญญาว่า จะรอคุยกันอีกที หลังจากฉันกลับบ้านในเวลาดึกดื่นนั่นแล้ว

สิ่งต่าง ๆ ดำเนินผ่านเข้ามาต่อไป พร้อม ๆ กับใจฉันที่สงบขึ้น
ได้พาตัวเองไปเดินมองเรื่องราวจากหลาย ๆ มุม
เอาใจตัวเองแสดงเป็นใจคนอื่น แล้วคิด...

กลับบ้านมาด้วยคำถามที่ไร้คำตอบเหมือนเดิม
โทร.บอกเพื่อนคนดีให้เก็บความห่วงใยไว้ก่อน
ขอบคุณ ที่อยู่เคียงกันเสมอ...

ฉันเงยหน้าแล้วสบตากับเธอคนนั้นอีกครั้ง
ยังหวังไว้ว่าสักวัน... จะมีคำตอบให้เธอได้ แม้ว่าจะใช้เวลาทั้งชีวิต ค้นหา
ฉันขอเพียง...ให้มันเป็นคำตอบที่ตรงกับหัวใจของฉันก็แล้วกันนะ
เข้มแข็งไว้... เธอคนนั้น บอกฉันด้วยสายตา.

พี่จิกเขาเขียนไว้ในคอลัมน์คุยกับประภาส เอามาฝาก เผื่อจะคิดอะไรออก

"หลายคนอาจจะเหนื่อย ความท้อแท้อาจแวะเวียนเข้ามานั่งในเรือนใจจนอยากยอมแพ้ และอีกหลายคนยังสองจิตสองใจที่จะตัดสินเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่างรุนแรงก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ เงื่อนไขแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน ไม่ว่าจะเรื่องค่าครองชีพ สังคมรอบตัว ความอดทนหรือแม้แต่พรสวรรค์ ไม่มีใครตอบปัญหานี้ได้เด็ดขาดว่าอย่างไหนดีกว่าอย่างไหน"

ส่วนอันนี้เป็นจดหมายที่คนอ่านเขียนมาคุยกับพี่จิก อ่านดูละกัน

สวัสดีค่ะพี่ประภาส

เพิ่งอ่านคอลัมน์คุยกับประภาสจบน่ะค่ะ เลยคันไม้คันมืออยากเขียนมาคุยบ้าง เห็นด้วยจังเลยค่ะที่ว่าเราควรรักในงานที่เราทำ เคยอ่านจากที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะว่าเคล็ดลับในการที่จะมีความสุขในชีวิตไม่ได้อยู่ที่การทำในสิ่งที่รัก แต่อยู่ที่การรักในสิ่งที่ได้ทำ ตอนแรกคิดว่าฟังดูไม่ค่อยเข้าท่านะคะที่จะบอกให้คนปลงตก ฟังดูห่อเหี่ยวชะมัด แต่ลองคิดดูสิคะมันเป็นความจริงที่สุดเลย จะมีใครบ้างคะที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักตลอด มีแต่คงน้อยมาก พวกเค้าโชคดีจริงๆ ค่ะ แต่คนส่วนใหญ่อย่างพวกเราจะไปนั่งจ๋อยทำไมล่ะคะ เราก็รักในสิ่งที่เรา(จำเป็น) ต้องทำไปก่อน แล้วก็ทำมันให้ดีที่สุด งานจะได้ออกมาดี อีกอย่างก็จะได้หาเลี้ยงตัวเองให้รอดได้ด้วย ส่วนเรื่องที่เรารักอยากจะทำจริงๆ เราก็ค่อยๆ มองหาลู่ทางกันต่อไป ไม่ได้ทิ้งซักกะหน่อย ถ้าเป็นเรื่องที่เราอยากทำจริงๆ มันต้องไม่หายไปจากความตั้งใจเราหรอกค่ะ คิดง่ายๆ สิคะว่าคนไม่มีตังค์อยากไปทัวร์ยุโรปก็อาจจะได้ไปก็ได้สักครั้งในชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าไม่ใช่จะได้ไปวันนี้พรุ่งนี้หรือแม้แต่ปีนี้ก็เท่านั้นเอง

คือว่าตอนนี้บังเอิญได้ทำงานที่ไม่ค่อยจะได้ตั้งใจไว้เท่าไหร่น่ะค่ะ งานอะไรก็ไม่รู้หนักสุดๆ วันๆ มีเวลาเป็นของตัวเองแค่ 7-8 ชั่วโมงเท่านั้น ยิ่งช่วงนี้ทำอาทิตย์ละ 6 วันเป็นอย่างต่ำด้วยแน่ะ แต่ไม่มีทางเลือกเลยก้มหน้าก้มตาทำไปให้เต็มที่

ปรากฏว่าได้เรื่องค่ะ ผลงานน่าภูมิใจดีเหมือนกัน เลยรู้สึกชอบขึ้นมาเล็กๆ แล้วค่ะ

ปั๊น

เป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ ^_^

ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป
การตัดสินใจแต่ละครั้ง ต้องเกิดผลดีและผลเสีย

แต่การไม่ตัดสินใจ คือ การไม่ทำอะไรเลย
ก็ยังคงมีผลดีและผลเสีย เช่นกันครับ

พิจารณาว่าอย่างไหนจะดีกว่า
พิจารณาอย่างรอบคอบ ตัดสินใจแล้วก็ลงมือทำเลยครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ที่ตรงนี้พร้อมรับฟังเสมอ
เรื่องของเธอ เรื่องของฉัน เรื่องไหนๆ
แม้จะทุกข์ขื่นขมสักปานใด
เพียงเธอได้ระบายมันออกมา

ที่ตรงนี้มีกำลังใจรออยู่
ขอให้รู้ว่าทุกคนพร้อมเสมอ
รังอุ่นนี้ปัดกวาดไว้ให้พบเจอ
เพื่อให้เธอคนนี้ได้พักใจ

ขอให้พี่ผ่านเวลาระทมนี้
ไปได้ด้วยดีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ (^-^)

เข้มแข็งไว้นะคะ
แล้วมันจะผ่านไปค่ะ ขอเพียงมีสติให้คงมั่น
และทำในสิ่งที่ควรทำต่อไป

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^____^

อีกหนึ่งกำลังใจ...มีให้เธอมากมาย

Take Care naja

แด่ใครคนหนึ่งซึ่งรักมาก

พ่อฉันเคยสอนฉันอยู่เสมอว่า
'จงชอบในสิ่งที่ทำ เพื่อรอเวลา
ทำในสิ่งที่รัก'
ฉันเห็นว่าเป็นคำสอนที่สามารถ
นำมาใช้ได้ในทุกย่างก้าวของชีวิต
เพราะกว่าที่คนเราจะเดินทางไปได้
จนถึงจุดหมายที่หวังไว้
คงจะต้องผ่านสิ่งต่างๆมากมายในชีวิต
มีบางเรื่องราว บางสิ่งบางอย่าง
ที่เราคงไม่อยากจะทำ
แต่จำเป็นต้องกระทำไม่ว่าจะเป็นเพื่ออะไรก็ตามที
และเราก็ควรต้องทำตรงนั้นให้ดีที่สุด
เพื่อให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
จนถึงเวลาที่เราสามารถที่จะทำในสิ่งที่เรารักจะทำได้

*จากไปให้ถึงซึ่งหวังไว้
------------------------------------------------------------
ฉันอ่านข้อความเหล่านี้จบลง ด้วยความรู้สึกคิดถึงคนๆนึงอย่างมากมาย
มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นยามคิดถึง เป็นความรู้สึกเป็นสุข
เวลานึกถึงช่วงคืนวันที่เราสองคนช่วยกันประคับประคองฟันฝ่ากันมา
เค้าสอนฉันอยู่เสมอว่า
ไม่สำคัญว่าตอนนี้เราได้ทำในสิ่งที่ใจเรารักหรือไม่
แต่สำคัญอยู่ที่ว่า เราได้ทำวันเวลาตรงนี้ให้ดีที่สุดแล้วหรือยัง

ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำเหล่านี้
ทำให้ฉันอดทนต่อทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตฉัน
ไม่ว่าจะโดนใช้กำลัง
โดนใส่ร้ายป้ายสี
โดนทำให้อาย
สิ่งเหล่านี้กลายเป็นอาภรณ์ที่ฉันสวมใส่อย่างคุ้นเคย
ประสบการณ์ในวันเวลาเหล่านั้น
เป็นขุมพลังอันแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวของฉัน
ที่ทำให้มีกำลังแบกรับความทุกข์ยากนานัปการ
ได้อย่างไม่อนาทรร้อนใจ
และหล่อหลอมให้ฉันเป็นคนเข้มแข็ง
พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างภาคภูมิใจ

วันนี้ฉันได้มายืนอยู่ ณ จุดที่ความฝันของฉันเป็นจริงขึ้นมาแล้ว
ความฝันที่ครั้งหนึ่งฉันเคยทรุดตัวลงร้องไห้ ด้วยคิดว่าชั่วชีวิตนี้
ฉันคงทำให้มันเป็นความจริงขึ้นมาไม่ได้


ค้นหาตัวเองนี่มันยากกว่าอะไรทั้งหมด
คนบางคนจนชั่วชีวิตก็ไม่อาจหาตัวเองเจอ

กลับไปพักสักครู่ แล้วเอามือแท็กเธอคนนั้น ออกมาสู้แทน

เท่าที่ได้คุยกัน....เราว่าหมีเป็นคนเก่งนะ....มีพรสวรรค์ในงานด้านนี้
เพียงว่า......หมีอยากทำอะไร.....ทำเมื่อไหร่....
แล้วให้ใครเท่านั้น
เราว่า......เค้าใช้คนไม่เป็น.....ขาดจิตวิทยาภาวะผู้นำ......ไม่สามารถใช้คนที่เก่งทำงานให้ได้
การที่หมีไม่พร้อม.....ไม่ได้หมายได้ความว่าทำไม่ได้
ถ้ามันงี่เง่านักก็ไม่ต้องไปทำให้
โอกาสนี้ผ่านไป.....โอกาสหน้ายังมี
ฝีมืออยู่กับตัวกลัวอะไร

สู้ ๆๆ เขาไว้นะค่ะพี่หมีฯ
สิ่งที่พี่หวังไม่นานคงได้มา
ถึงแม้ว่าตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
สักวันก็หาเจอจนได้

บางที.... คนแบบหนึ่งไม่ยอมรับกฎที่สังคมมีอยู่
บางที.... คนแบบหนึ่งก็ไม่เหมาะที่จะอยู่ในสังคมนั้น
บางที.... คนแบบหนึ่งก็ไม่รู้ตัวเองว่าควรอยู่ในสังคมแบบไหน
บางที.... คนแบบหนึ่งก็อยู่ในสังคมที่ดูโหดร้าย

และบางที....







การเป็นต้นอ้อ..ต้นหญ้า.. ก็อาจทำให้ใจเป็นสุขก็ได้


บางทีนะ

เรารู้ว่าเราจะได้รับอะไร ถ้าเราบอกว่า "เราไม่สบายใจ"
แต่เราไม่รู้จะบอกยังไงว่าเรา
"รู้สึกอุ่นหัวใจ" แค่ไหนกับสิ่งที่ได้รับ


เคยได้ฟังเพลงขอบคุณ ที่บอย แต่งในคอนเสิร์ตเบเกอรี่ไหม?

ขอบคุณ...ขอบคุณหนา...
ขอบคุณนะ ขอบคุณทุกคน

มาเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งคนค่ะ

อืม..อืม มานั่งเป็นเพื่อนนะ = )

สู้เค้านะคะพี่หมีฯ....
บางครั้งการหยุดพักก็อาจช่วยให้แรงกลับคืน
และพร้อมที่จะก้าวออกไปให้ไกลกว่าเดิมค่ะ...
ที่ตรงนี้มีกำลังใจให้พี่หมีตลอดเวลานะคะ..
( ^^ )

เข้ามาแวะเวียน
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่มีให้นะคะ

ใจเย็นๆ ค่อยๆคิดนะคะ
เอาใจช่วยอยู่เสมอเลยล่ะค่ะ

สวัสดีครับ คุณหมีสมอง ก็เอนหลังอยู่เป็นเพื่อนนะครับ เอาไว้มานั่งเล่นด้วยกันนะครับ

มีเรื่องรู้สึกสบายดีมาบ้างไหม หมี ?
มาแต่ละที มีแต่มาเอากำลังใจ
แนะนำคนอื่น ทำให้ได้บ้างสินะ
นะหมีฯนะ

@^____^@
ยิ้มกว้างๆ ให้กำลังใจ ..
ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ตัดสินใจต่อไปนะ ..
เราเอาใจช่วย .. q(^-^)y

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ : )