เพียงถ้าคิดทำได้
.
ผมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นอย่างอ่อนแรง
เอนหลังลงบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ แดดยามเย็น
ส่องผ่านเข้ามารำไร
พอหลับตาลงได้สักพัก
ก็เหลือบไปมองโหลปลาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ
อืมม์
..
ปลาทองตัวน้อยว่ายอยู่ในโหลแก้วใบกลม
ที่ประดับไปด้วยหินกรวดสีสวยงาม
มันวายกระดิกหาง วนเวียนไปมา
ว่ายไปทางซ้ายที
ว่ายไปทางขวาที
ผมเคยนึก อยากเป็นเหมือนปลาทอง
ได้ว่ายน้ำเล่นไปมาในโหลแก้วใบสวย
ถึงจะไม่กว้างใหญ่เหมือนแม่น้ำ หรือทะเล
แต่ชีวิตก็ดูจะมีความสุข
ใครคนนึงเคยบอกผมว่า ปลาทองมันขี้ลืม
พอว่ายไปทางไหน มันก็จะนึกว่าเป็นที่ๆใหม่
แปลกตาเสมอ มันเลยไม่รู้สึกเบื่อ เหนื่อย หรือเหงา
อืมม์
..
นั่นสินะ
เพียงแค่ผมพยายามลืมอะไรๆ
ได้ง่ายเหมือนปลาทอง ผมก็จะน่าจะมีความสุข
และกล้าที่จะมองออกไปข้างหน้า
เพื่อที่จะได้พบเจอกับสิ่งใหม่ๆ
เพียงถ้าคิดทำได้
ผมหยิบขวดใส่อาหารปลามาวางบนโต๊ะ
หมุนเปิดฝาออกอย่างช้า
หยิบอาหารใส่ลงในโหลทีละน้อย
ก้มหน้ามองดูปลาทองตัวน้อย
ว่ายขึ้นมากินอาหารอย่างตั้งใจ
ว่าแต่
ถ้าผมเป็นปลาทองได้อย่างที่นึก
ใครล่ะ
จะคอยเอาอาหารปลามาให้ผม
คอยดูแล เปลี่ยนน้ำในโหลแก้วใบสวย
อืมม์
นั่นสินะ
ใครล่ะ???
ผมนึกขำ
พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
แดดยามบ่ายจางหายไปจากท้องฟ้า
ปลาทองตัวน้อยยังคงขยัน ว่ายวนไปมา
สงสัยผมคงต้องหาใครสักคน
มาคอยดูแลก่อน แล้วค่อยมาดูว่า
ยังอยากเป็นปลาทองรึเปล่าดีกว่า
ว่าแต่คุณเหอะ
มาฟังอะไรผมบ่นอยู่ได้
เดี๋ยวตีตายเลย
วู้ยยยยยยยยยย
.
โดยคุณ :
พี่เฮฮา - [0:58:28 27 มี.ค. 2544] |