หมีสมองฯ วัยเลยเบญจเพส ไปหลายปี แต่ยังไม่วาย มีเคราะห์
วันหนึ่งเธอไปเยือนบ้านพี่สาว ทักทายเจ้าหมาน้อยประจำบ้านตามปกติ
โดยหารู้ไม่ว่า นับแต่พี่สาวเธอมีหลานเล็กๆ ให้เธอนั้น เจ้าหมาก็เหมือนถูกปล่อยให้เผชิญชีวิตตามลำพัง
ทำให้มันน้อยใจ ปนแค้นใจอยู่ลึกๆ กอปรกับช่วงนี้มันกำลังติดสัตว์ (ภาษาช้างเรียกว่า ตกมัน) ทำให้ระงับอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ คอยจะพลุ่งพล่านอยู่ตลอดเวลา
หมีสมองฯ ไม่ทันสังเกต หรือเธอคงไม่คาดคิดว่าเจ้าหมาน้อยที่คบกันมานาน จะทำร้ายเธอได้
เธอลงไปนั่งข้างมัน หาหมัดให้มันอย่างที่เคยทำ แต่วันนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับไม่เหมือนเคย
เจ้าหมาน้อยรำคาญสัมผัสแห่งมือเธอ หรือจะรู้สึกจั๊กจี้ จั๊กเดียม เกินทน ก็ไม่ทราบได้
แต่สิ่งที่เกิดขึ้น คือมัน กัดหมับเข้าที่แก้มซ้ายเธอ เธอพยายามสะบัดจนหลุด แต่ก็ยังไม่ทันลุกหนีได้ เจ้าหมาน้อยก็จู่โจมเข้ามาเล่นงานอีกรอบทันที
เธอทำได้แค่เพียงยกมือขึ้นปัดป้อง เลยโดนเขี้ยวของมันฝังเข้าแขนไปอีกหลายแผ ก่อนที่จะมีใครมาช่วย

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เธอต้องเย็บที่แก้มซ้าย 8 เข็ม และฉีดยาไปอีกหลายฉึก หลังจากนอนโรงพยาบาลไป 2 คืน ขณะนี้เธอกลับมาพักฟื้นอยู่ที่บ้านได้แล้ว

ขอแรงใจเพื่อนๆ ช่วยส่งไปให้เธอหายป่วยในเร็ววัน จะได้กลับมาโลดแล่นบนเว็บอีกครั้งหนึ่ง

พี่หมีฯ น่าสงสารจัง หายป่วยเร็ว ๆ นะพี่

เขย่าขวัญจริงๆ -____-'

หายไวๆนะพี่หนิง

มี..มือ..
มือคอยแตะตัว
อยาก..จะให้เธอหายดี :)

หายวันหายคืนนะจ๊ะน้องหมีฯ

ไว้ไปเยี่ยมเจ้า ก้วยเจ๋ง บ้านพี่สิ ไม่มีกัด รับรอง

เวรกรรม ทำมัยซวย 'งี้ แต่ว่า อย่าเกลียดมันเลยนะ มันน่าสงสารออก

หายไวไวนะพี่หมีฯ q(-_-)y
เอาใจช่วยนะ

หายเร็วๆนะคะพี่หมีฯ จะเอาใจช่วย
สู้ สู้ นะคะพี่....
( ^^' )

หมาที่บ้านพันธุ์อะไรเหรอคะ หมาที่บ้านคลอดลูกออกมา ตายหมดเลยค่ะ (เอ๊ะ เกี่ยวกันไหมเนี่ย) น่าสงสารมากเลยค่ะ
ขอให้หายไวไวนะคะ

หายป่วยไวไวนะคะพี่หมีสมองฯ ^___^

โอ้ คุณพระช่วย(ไม่ได้)
ขอให้หายวัน หายคืนครับ
แล้วกลับมา สดใสกว่าเก่า

บุญรักษาๆๆๆเคราะห์ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก วันนี้ไม่เกิดวันหน้าก็เกิด เป็นเวรกรรมที่สร้างไว้แต่ชาติบางก่อน ถือว่าฝาดเคาะห์ไปก็แล้วกันนะครับ หายเร็วๆนะครับ

แย่จัง..หมีฯแพ้หมา

...สมัยยังเป็นเด็ก ...

มีพี่คนนึงเค้าบอกว่า เวลาเดินไปไหน ถ้าเจอหมาทำท่าจะมากัดเรา หรือแค่ข่มขู่ประกาศศักดาก็เถอะ เพื่อความปลอดภัย ขอนำเสนอ สองวิธีป้องกันตัวเบื้องต้น ไว้ดังนี้

1. ให้คำรามขู่ตอบไปเลย ทำเสียงในลำคอก็ได้ ยิ่งทำเหมือนมาก หมาจะกลัวเรามากขึ้น ถ้าจะให้สมบทบาทที่สุด ก็ลงไปทำท่าสี่ขาเหมือนว่าเราเป็นพวกเดียวกัน อันนี้ขอยืนยันว่า พี่เค้าทำมาแล้ว และได้ผลชะงัดมาก คือหมาจะงงเล็กน้อย แล้วเดินเสียศูนย์จากไป

2. วิธีนี้ค่อนข้างจะรักษาภาพพจน์พอสมควร คือ ยืนนิ่ง ๆ นั่นแหละ แล้วให้คิดในใจว่า
หมาตัวนี้นิสัยดี แบบย่อ ๆ ก็เป็น หมาดี หมาดี อะไรทำนองนี้ ซึ่งมันเหมือนเป็นการ
ส่งกระแสจิตไปในทางที่ชื่นชม หมาก็จะงง ว่าเราเป็นอะไร แล้วก็จะยอมจำนน เดินจากไปอย่างมีความสุข

เอาไว้ให้อ่านหนุกหนุก
ยิ้มเยอะ ๆ นะตัว

ขอให้หมีสมองฯ หายไวไวด้วยล่ะ
:-)

ง่ะ....หายวันหายคืนนะคะพี่

ขอให้หายไวๆ ค่ะ :)

" กฎทองของหมา "
( The Dogs 10 Commandments )
โดย Fitzsimmons Army Medical Center



( 1 ) ชีวิตของฉันอย่างมากก็จะสิ้นสุดเพียงแค่ 10-15 ปีเท่านั้น การต้องแยกจากเธอไม่ว่าด้วยเหตุใดๆ นับเป็นความปวดร้าวอย่างยิ่งของฉัน
จึงโปรดสังวรให้จงหนัก..ก่อนจะรับฉันเข้ามาในชีวิต
( 2 ) ให้เวลากับฉันสักหน่อยเพื่อทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน
( 3 ) จงเชื่อมั่นในตัวฉัน เพราะเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับความเป็นอยู่ของฉัน
( 4 ) อย่าโกรธฉันให้นานนัก และอย่าลงโทษฉันด้วยการกักขัง เธอมีทั้งหน้าที่การงาน ความบันเทิงและมิตรสหาย แต่ฉันนั้น.....มีเพียงเธอ
( 5 ) พูดกับฉันบ้าง แม้ฉันจะไม่เข้าใจคำพูด
แต่ฉันก็เข้าใจเธอได้จากน้ำเสียง
( 6 ) พึงระลึกอยู่เสมอว่า...ไม่ว่าเธอจะปฏิบัติอย่างไรต่อฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนเลย
( 7 ) โปรดอย่าทุบตีฉัน เพราะแม้ฉันจะทุบตีเธอกลับไม่ได้ แต่ฉันก็สามารถกัดหรือข่วนตะกุยเธอได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากกระทำเลย
( 8 ) ก่อนจะดุด่าฉันสำหรับท่าทีที่คล้ายไม่เชื่อฟัง ดื้อดึง เกียจคร้าน ขอจงได้ถามตัวเธอเองก่อนว่า เกิดสิ่งผิดปกติกับตัวฉันหรือไม่ บางทีอาจจะมาจากเรื่องของอาหาร หรือถูกทิ้งไว้กลางแดดนานเกินไป หรือหัวใจของฉันแก่ชราและอ่อนล้าเสียแล้ว
( 9 ) ดูแลฉันเมื่อยามแก่เฒ่าด้วย เพราะวันหนึ่งเธอก็ต้องเป็นเช่นนั้น
( 10 ) อยู่กับฉันเมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตมาถึง ขออย่าได้พูดเป็นอันขาดว่า " ฉันทนดูไม่ได้ ขออย่าให้มันเกิดขึ้นต่อหน้าเลย "
เพราะเรื่องราวทั้งหมดจะง่ายขึ้นหาก...เธออยู่ด้วย

สุดท้ายที่สุด...โปรดรำลึกเสมอว่า" ฉันรักเธอ "

ขอให้หายไวๆนะครับ อย่าไปโกรธเจ้าตูบมันเลยนะ

หายไวไวนะคะ

แม่น้องเอยก็เลี้ยงหมาไว้ตัวนึงเหมือนกัน สงสัยคงต้องให้เวลากับเค้ามากขึ้นซะแล้ว กลัวมันมาใส่อารมณ์กับน้องเอยจังเลย เหตุการณ์นี้ได้เตือนสติแม่น้องเอยอย่างมากเลย แต่ยังไงก็ขอให้คุณหมีฯหายป่วยไวไวนะคะ แล้วรีบกลับมาบ้านอันแสนอบอุ่นหลังนี้ไวไวนะคะ

ป่านนี้คงฟื้นแล้ว ทั้งคนทั้งแมค

คราวหน้าจะเกิดเรื่องอะไรอีกดี
..มาตั้งสมาคมคนซวยกันดีกว่าพี่หมีฯ -_-

หาย ไว ๆ นะพี่ เอาใจช่วย..... :)

หายไว ๆ เน้อ

--------------------
คราวหน้าจะเกิดเรื่องอะไรอีกดี
..มาตั้งสมาคมคนซวยกันดีกว่าพี่หมีฯ -_-
โดยคุณ : ทีหัว

มีแกเป็นหัวหน้าชมรมฯ ด้วยใช่ป่ะ เหอ เหอ เหอ

: เวลามองมือที่เขียว ๆ เหลือง ๆ ของตัวเอง ชอบคิดถึงมือที่จะให้คนอื่นรดน้ำศพให้ตอนตาย มันคงสีคล้ำ ๆ กว่านี้อีกนิดก็คงใช้ได้แล้วล่ะ

เวลามองหน้าที่มีรอยฟันหมาอยู่หน้ากระจก ก็ทำให้คิดระลึกไว้ ว่าเพียงปึ้บเดียว หน้าที่คุ้นเคยก็แปรเปลี่ยนกันได้ มองรอยเย็บปูด ๆ บุ๋ม ๆ ที่แขนมันสยองคนละอย่างกับตอนที่เลือดไหล...มันจุกนั่น

อะไรก็เทียบไม่ได้กับตอนที่โดนกัดใหม่ ๆ แล้วต้องล้างทะลวงแผล ความเจ็บปวดผนวกความกลัว มันทำให้ฉันแกร่งทนเวลาล้างแผลอีกในวันต่อมา
ยอมอดทน ทุรนทุรายสัก ๒๐ นาที เวลายาฆ่าเชื้อวิ่งเข้าเส้นเลือดอย่างลำบาก ดีกว่าให้เจาะเส้นเลือดใหม่ เป็นรูที่ห้า...ที่ไม่รู้ว่าจะต่อไปหก..เจ็ด...หรือเปล่า?

ที่สำคัญ ฉันได้รู้จักตัวเองว่า "กายป่วย ใจไม่ป่วย"

เวลาที่โทร.บอกใคร ๆ ว่าโดนหมากัด คนฟังจะคิดเป็นเรื่องตลก ด้วยเสียงฉันยังมีแววร่าเริงสดใส ทั้ง ๆ ที่ร่างกายยังทำหน้าที่เจ็บปวดของมันไปไม่ได้ขาดช่วงแม้แต่น้อย...
ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี ก็ให้มาเห็นสภาพ ถึงได้อ้าปากค้าง เงียบไปหลายนาที แต่ก็ถือโอกาสที่หมาในปากฉัน โดนหมางับปากมาให้สงบลงบ้าง โขกสับกันอย่างเพื่อนที่รักกัน ห่วงหาอาทร จะพึงทำ
บางคนเตรียมมุขมาปล่อย บางพวกมาคนละที ได้เจอกันในห้องผู้ป่วยที่ดูไม่ค่อยน่าสงสารนัก ก็ผนึกกำลังปล่อยหมัด ไม่ให้ฉันได้อ้าปากที่โดนเย็บด้านซ้ายมาเถียงกันทัน
เรียกว่าอยู่โรงพยาบาลไม่ได้พักผ่อนเต็มที่นักหรอก เดี๋ยวกรอกยา เดี๋ยวกรอกหู ตีหนึ่งตีสองยังลองของกันมิขาด ผีโรงพยาบาลก็ยังไม่รู้ว่าจะออกมาหลอกมันตอนไหนดี?

ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน ฉันซ่าส์เกินกว่าจะน่าสงสาร อาหารในโรงพยาบาลก็กินเกิือบจะหมดทุกมื้อ ผ่านมื้อแรกไป ต้องขอช้อนชา ช้อนโต๊ะมันใหญ่กว่าจะพาอาหารเข้าปากได้
ทำให้เวลากินข้าวช่างเนิ่นนาน แปดโมงเช้ากิน กว่าจะกินเสร็จก็ปาเข้าไปเก้าโมงกว่า กินช้า ...ๆ คำน้อย...ๆ เขามาเก็บจาน เรายังกินไม่เสร็จ เป็นที่ชื่นใจของแม่ครัวโรงพยาบาล
พี่ที่เขามาเก็บจาน ยิ้มหวานให้ทุกครั้งที่ถาดเราเบ๊า...เบา โทร.มาถามว่าชอบอะไรเป็นพิเศษไหม? ตอบไปว่าคนไข้ห้องนี้กินได้หมด ไม่ค่อยห่วงสวยกับของแสลง
หลายคนทักว่าไม่ค่อยมีใครกินอาหารในโรงพยาบาลหมดนะเฟ้ย!! แล้วนี่ปากก็เจ็บไปซะครึ่ง แก้มก็บวมไปข้างเหมือนลิงซ่อนของกินเอาไว้อยู่ในปาก คงยากที่จะผอมตอนป่วยเหมือนใครเขาหรอกเอ็ง!!!!!

คนที่เข็นน้ำเกลือตามไปให้ตอนจะเข้าห้องน้ำก็มีอันต้องด่า ต้องหมั่นไส้ ด้วยมันเดินเร็วจนสายน้ำเกลือ สายยาตึง เลือดย้อนสายแดงทุกครั้งไป

เหมือนสนุกสนานเลยเนอะ...ตอนที่เจ็บปวดน่ะไม่ค่อยมีใครได้เห็น หมายถึงตอนเจ็บปวดแบบพิเศษน่ะ อย่างตอนล้างแผล หรือให้ยา.... น้ำตาไหลพราก ระบมไปหมด
ตั้งแต่เกิดมาถูกหมากัดก็โดนหนักสุดแล้วเนี่ย ถึงจะโดนกัดจนที่บ้านชินแล้วก็เหอะ ครั้งนี้ได้นอนโรงพยาบาลตั้งสองคืน
หมออัดยาจนไข้ไม่กล้าขึ้น ทุกทีโดนงับเดียว ไข้อักเสบเป็นอาทิตย์ ต้องขอบคุณใจตัวเอง ที่แข็งแรงกว่าร่างกาย

อยากหายไว ๆ วันนี้มีคนมาเอาใจ ถามจังว่าเราอยากกินอะไร ในวันที่เรากินไม่ค่อยได้
มีคนโทร. มาถามไถ่ ทั้ง ๆ ที่ปกติ ไม่ค่อยโทร.คุยกัน....
ยังไงก็อยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม...

"เจ็บครั้งนี้เหมือนทดลองตาย"

ไอติมโคนผสม ที่ซื้อมาเพราะอยากกิน ก็กินไม่ได้ วันนั้นราวกับว่าไอติมราคา ๗ บาทจะอร่อยที่สุดในโลกถ้าได้กิน
อร่อยกว่าถ้วยละ 200 กว่าบาทตอนกินได้อีก...
แล้วก็อยากได้พบเจอพูดคุยได้ถนัดกว่านี้ อยากกินข้าวด้วยกันมากกว่ากินนมตราหมีของฝาก:)

เขียนมาได้ยืดยาวขนาดนี้ เชื่อสนิทใจได้เลยว่าหัวใจสบายดี
ส่วนร่างกายก็ค่อย ๆ ทุเลาความสาหัส เราโดนสิงโตกัดเชียวนะเธอนะ. (หมาขี้โมโห ชื่อสิงโต จ้ะ)

จันทร์ ๒๙ กรกฎ ๔๕

: กว่าจะพิมพ์เสร็จ....โอย ขอบคุณนะสำหรับความห่วงใยที่ส่งมาให้ หายดีเมื่อไหร่จะปฏิบัติการทำตัวเป็นคนสนิทต่อไปนะจ๊ะ ๆ

ขอให้คุณหมีสมองหายไว ๆ ด้วยคนนะคะ
( ช่วยบอกเคล็ดลับความเป็นคนป่วยอารมณ์ดีบ้างสิคะ เผื่อตอนตัวเองป่วยจะได้ใช้บ้าง )

@^-^@ ดีจัง ที่เห็นพี่หนิงยังคง รู้สึกสบายดี

Get well soon na ka
^o^

พี่หนิง หายเร็วๆนะฮะ

Get Well Soon

หายไวๆค่ะ