......................................................................................

พึ่งเคยได้ไปวัดไตรมิตรครับ
หลายคนคงรู้แล้วว่ามีพระพุทธรูปทองคำที่ใหญ่ที่สุดในโลก(ใหญ่จริงๆ)
แต่ผมกลับพึ่งเคยได้ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เองทั้งๆที่เกิดและอยู่กรุงเทพมายี่สิบกว่าปี
ได้เห็นพระที่สูงประมาณสามเมตรแล้วทำด้วยทองคำทั้งองค์แล้ว
นึกถึงความศรัทธาและความเจริญของคนรุ่นก่อนเรา
แล้วถ้าคนรุ่นนี้มีทองคำมากขนาดนี้ไม่รู้ว่าจะสร้างกันหรือเปล่า

     ในวันที่ผมไปมีคนแน่นวัดเลยครับไม่น่าจะต่ำกว่าร้อยคน
และที่น่าภาคภูมใจคือมีแต่ชาวต่างชาติ ทั้งตะวันออกและตะวันตก
น่าภูมิใจจริงๆ

.........................................................................................

โดยคุณ :

สามวันมานี้ ทีฯสิงอยู่ในวัดบ้านนอกๆสุดติ่งกิ่งอำเภอเล็กๆ จังหวัดอยุธยา

วันนี้เป็นวันพระใหญ่
แต่พระที่นี่ไม่ใหญ่
ไม่มีศาสนวัตถุจะให้จดสถิติ

แต่ที่นี่ ชาวบ้านห่มขาว เดินหิ้วปิ่นโต ยิ้มแต้เข้าวัดแต่หัวรุ่ง
หมอกเจือน้ำฝนเกาะอยู่ทุกใบหญ้าใบระกา
ได้ยินว่า ป้ากะปู่หลายบ้านถือศีลมาทั้งสัปดาห์
ไม่จับปลา ไม่กินเนื้อ ไม่กลับบ้าน(นอนวัดค่ะ ไม่ได้ไปร้องคาราโอเกะที่ไหน)

จริงใจซะอย่าง.. วัตถุไว้ทีหลัง
ไม่ต้องทองคำทั้งองค์ ฉันก็บูชาของฉัน

..เอิ้ว

โดยคุณ :

สาธุ...สาธุ...ด้วยจ๊ะ

โดยคุณ :

สวัสดีค่ะ ติดดิน เราก็เพิ่งได้ไปไหว้พระที่วัดนี้เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนหน้าติดดินไปเองค่ะ  ว่าจะเขียนตอบกระทู้ แต่คิดว่าต้องเขียนยาว เลยรอวันว่าง ๆมาเขียนตอบค่ะ

แล้วเราก็เหมือนติดดินตรงที่...ที่บ้านขับผ่านเยาวราชประจำ แต่เหมือนคุณ เลย....ไม่เคยแวะเข้าไป จนคุณป้าทนไม่ไหว จะไปให้ได้ ใฝ่ฝันมาแต่สาว ๆ อยากเห็นเป็นบุญตา

เอ้า ไป ก็ไป ไปกัน....

คนขับรถอายุ 70   คนนั่งหน้า แม่หนูเอง อายุ 58  ส่วนหนู ยี่สิบฟ่า ๆ 555 นั่งหลังคอยลุ้นเพราะขับรถไม่เป็น....

ถามทางเค้าบอกว่า หลงสะพานตรงหัวลำโพงแล้วเลี้ยวซ้ายป๊าดเดียวก็ถึง

พอถึงไฟแดงปุ๊บ สามสาว ก็เตรียมจ้องเลี้ยวทันที...

ไฟเขียวแล้ว....อุแม่เจ้า แยกแรกเค้าวันเวย์ห้ามเลี้ยว...อ้าวแล้วมันเส้นไหน เลยไปอีกเส้นหนึ่ง ไม่มีใครบอกว่าห้ามเลี้ยว เราก็เลี้ยวทันที แล้วมันก็ป๊าดเดียวเหมือนเค้าบอก ป๊าดเดียวจริง ๆ

"เฮ้ย เลย ๆๆๆ " สามสาวตะโกนพร้อมกันลั่นรถหลังจากเห็นป้ายวัดไตรมิตร

อ้าว ขับเลย  ทั้งป้า ทั้ง แม่ ละเลิก ละลัก  

หนูรีบบอก จอดก่อน ๆ  แม่ตะโกนใส่ "จอดได้ไงมันทางโค้ง หน้าซอยทางเค้า เดี๋ยวปิดทางเค้า...."

"ไม่เป็นไรจอด ๆ ก่อน ..... ป้า ถอยหลังเข้าซอย แล้วย้อนศร นิดหนึ่งเข้าวัดไปเลย....."

"เฮ้ย !!!!  "   แม่กับป้า ร้องพร้อมกันลั่นรถ ...." เดี๋ยวตำรวจจับ"

โอ้ยไม่มีตำรวจหรอก หนูดูแล้ว.....ถ้ามาจับ ก็บอกไปสิ ว่ายายจะมาไหว้พระ จะจับให้มันรู้ไป

"เฮ้ย!!! "  แม่กับป้าตะโกนพร้อมกันอีกแล้ว คนเป็นพี่น้องเค้าต้องตะโกนพร้อมกันหรอ

"ไม่รู้ว่าในวัดเค้าให้จอดรถหรือเปล่า...."  แม่กับป้ายังลังเล

ขณะที่กำลังเถียงกัน ชี้โบ้ชี้เบ้ อยู่ หนูบอกว่า

"เดี่ยวทำไฟกระพริบไว้นะ เดี่ยวหนูวิ่งไปดูว่าในวัดเข้าจอดรถได้หรือเปล่า "

แล้วคนไทยใจดีแถวนั้นที่เดินผ่านมา เค้าใจดีมาเลย คงสงสาร สามสาว หน้าตาเลิกลั๊ก ตะโกนบอกว่า "ในวัดจอดรถได้ เอารถเข้ามาเลย"

หนูตะโกนขอบคุณคนไทยใจดี พร้อมยิ้มหวานให้สามที นึกดีใจ..คนไทยใจดีจริง ๆ

หนูบอกป้า..."ป้า เดี่ยวถอยหลังเอาตูดเข้าซอยไว้นะ พอหนูโบกปุ๊บป้าพุ่งย้อนศร เข้าวัดไปเลยนะ...."

"เฮ้ย !!! "    

แม่กับป้า ร้องพร้อมกันอีกแล้ว..."ทางวันเวย์ รถมาเร็ว จะไปได้ยังไง"   แล้วก็โวยวาย ๆๆ

"เอาน่า...ก็พอโบกให้ไป ก็ต้องรีบไปนะ ต้องเชื่อหนูนะ"

หนูกระโดดลงจากรถ เตรียมดูจังหวะรถว่าง....พอรถว่างปุ๊บ หนู ก็รีบกระโดดเอาตัวยืนขวางถนน

"ป้า เร็ว  เร็ว ป้า เร็ว เร็ว ไปเลย ไปเลย..."

ป้าเลี้ยวรถแว๊บบบบบบ   ย้อนศร นิดหน่อย เข้าวัดได้สำเร็จ



อนุโมทนา...สาธุ

สิ่งที่หนูได้จากการไปวันครั้งนั้นคือ...ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรให้สำเร็จ มันก็ต้องสำเร็จได้...ตำรวจก็ไม่มาจับด้วย....เอ้ย  ไม่ใช่ ๆๆ




ตอนที่หนูกราบและมองท่าน หนูนึกย้อนกับไปหลาย ๆ ร้อย ๆ ปี วันที่ผู้คนสมัยก่อนโน้น หล่อพระท่านขึ้นมา....คงเป็นวันมงคล ที่น่าปรีติยินดี....ทองคำ...สมบัติล้ำค่าอันเป็นที่ยอมรับมานาน...ผู้คนนำสิ่งล้ำค่ามาล่อเป็นสิ่งที่เค้าศรัทธา....สิ่งล้ำค่า วัตถุที่ผู้คนคิดว่าดีที่สุด.....ยอมสละสิ่งเหล่านี้....เพื่อสิ่งที่เค้าศรัทธา....หากเก็บไว้กับตัวอาจจะเป็นสมบัติให้อุ่นใจ...อาจคิดว่าเก็บไว้เพื่อลูกหลาน...อาจนำไปแลกได้กับสิ่งที่เค้าพึงประสงค์...แต่พวกเค้าเหล่านั้น...สละไว้ เพื่อนำพาเป็นสิ่งที่เค้าศรัทธา

หนูกล่าวคำแผ่เมตตา ถึงบรรพบุรุษไทย ยุคสุโขทัยนั้น ที่สร้างพระท่านไว้ ให้หนูได้มานั่งกราบ และได้รำลึกถึงพระธรรม ในวันนี้  ขอบคุณท่าน ๆ มากค่ะ



อ่อ.....พระทองคำองค์นี้....หากใครได้ไปกราบไหว้ จะเห็น ปูนหนาหลายนิ้ว อยู่ในกล่องใส ตั้งโชว์อยู่ใกล้ ๆ

สมัยที่บ้านเรายังรบรา กับเพื่อนบ้านอยู่ ด้วยกลัวว่า พระท่านจะถูกเผาเอาทองคำ กลับไปบ้านเมืองของผู้มารบด้วย.....ชาวบ้านจึงพากันนำปูนมาพอกไว้....เพื่อให้เค้าเห็นว่าเป็นพระปูน จะได้ไม่ถูกเผาเอาไป.....

คนที่นำปูนมาช่วยกันโบก ไม่ทราบว่าหลังช่วงสงคราม...อาจล้มหายตายจาก หรือแตกกระเซ็นไปหนได้  เมื่อสงครามสงบ พระท่านองค์นี้คงสภาพเป็นพระปูนต่อมาอีกหลายร้อยปี.....ไม่มีใครรู้ว่าเนื้อในท่านคือทองคำ




จนเมื่อเค้าจะยกเปลี่ยนที่ตั้ง...ปูนนั้นได้กระเทาะออกมา....ถึงได้ทราบกันว่า มีพระทองคำอยู่ด้านในพระปูนนั้น


ใช่ค่ะ.......ขอยกคำพูดของความคิดเห็นที่ 1 มาใช้ เพราะคำนี้โดนใจหนูมาก



"จริงใจซะอย่าง.. วัตถุไว้ทีหลัง
ไม่ต้องทองคำทั้งองค์ ฉันก็บูชาของฉัน"




สาธุ....

โดนจริง ๆ ค่ะ

ว่าง ๆ อย่าลืมแวะไปไหว้กันนะค่ะ อยู่แถว ๆ หัวลำโพงกับเยาวราช

เลี้ยวรถป๊าดเดี่ยว....ป๊าดเดียวจริง ๆ นะคะ ระวังจะเลย

โดยคุณ :

เด็กน้อยฯ

ตอนแรกจะบอกให้แกหัดขับรถ
เวลาผู้ใหญ่จะไปไหน จะได้คอยขับให้

แต่มาดูวิธีการตัดสินใจของแกแล้ว
อย่าขับรถเลย ....
สงสารคนอื่นเขา

..........................................................................................

สวัสดีครับคุณเด็กน้อยไม่ยอมเรียน

ผมมีเพิ่ม

"นอกจากปูนจะกระเทาะออกตอนย้ายที่จนเห็นเนื้อทองแล้ว

แต่ด้วยความใหญ่ขององค์พระจึงทำให้ขนย้ายลำบากมาก

...จนกระทั่ง

มีคนไปพบกุญแจกลใต้ฐานพระ

ซึ่งสามารถแยกองค์พระออกเป็นแปดชิ้นได้

ทุกอย่างจึงราบรื่นไปด้วยดีด้วยเทคโนโลยีสมัยสุโขทัย"


สุดท้ายนี้ผมได้ข้อคิดเพิ่มจากกรณีของคุณครับ

ว่า "ชีวิตเราแขวนอยู่บนเส้นด้าย"   จริงๆ

.......................................................................................

โดยคุณ :

เฮ้ย!!!

ถึงหนูจะขับรถไม่เป็น แต่หนูโบกรถเก่งนะ.....เดี่ยววันหลังไปนั่งรถพี่ปิ๊ก เดี่ยวหนูโบกรถให้พี่ย้อนศรก็ได้...(แต่วันนั้นพี่ปิ๊กต้ององค์ลงไว้ก่อนนะ เผื่อไว้ก่อน ^---^)

ขอบคุณ ติดดิน มาก สำหรับข้อมูลค่ะ เอ๋...วันนั้นอ่านไม่เจอ เดี๋ยวถ้าวันหลังไปไหว้พระใหม่จะไปแอบดูปุ่มกลค่ะ

โดยคุณ :

ขออนุญาติ ฝากข่าวฝาก link ด้วยค่ะ
ไหว้พระ ๙ วัด มหามงคล
www.dmmtour.com