วันศุกร์ที่ 26 สิงหาคม 2548  เด็กหญิงเพียงออ ห่อนาค อายุครบสี่ขวบ  พัฒนาการทางด้านร่างกายเป็นปกติ แต่พัฒนาการทางด้านสติปัญญาค่อนข้างจะหัวหมอและกวนอวัยวะหลายส่วนของพ่อแม่

   ปัจจุบันศึกษาอยู่ในชั้นเตรียมอนุบาล (pre-kindergarten) ในโรงเรียนนานาชาติกรุงเทพฯ (International School Bangkok หรือ ISB) ซึ่งอยู่ในบริเวณหมู่บ้านเดียวกันกับบ้านของหล่อน ทำให้สะดวกต่อการเดินทางไปเรียนอย่างยิ่ง

   ในห้องเรียนมีนักเรียน 17 คน เป็นคนไทยหนึ่งคนคือหล่อน ทำให้หล่อนกลายเป็นนักเรียนนานาชาติไปโดยปริยาย  ซึ่งจุดมุ่งหมายของพ่อแม่มิได้อยากให้เป็นหล่อนเป็นฝรั่งหรือนิโกร แต่รู้สึกสบายใจที่ลูกได้เรียนหนังสือใกล้บ้านมาก (จะมองว่าขี้เกียจไปส่งก็ไม่ผิด)  

   ตังเมเริ่มชี้แนะพ่อแม่ให้รู้ว่าสิ่งใดผิด สิ่งใดถูก  ถ้าเห็นว่าพ่อเปิดวิทยุเสียงดังเกินไปก็จะเตือน  หรือเห็นว่าแม่พูดสิ่งใดซ้ำ แล้วตนเองเข้าใจแล้วก็จะเตือนแม่ว่าแม่พูดซ้ำ ตังเมรู้แล้ว  แม่น่ะพูดอยู่นั่นแหละ

    ไปเรียนหนังสือ  ที่โรงเรียนก็จะมีนโยบายให้เด็กเลือกหนังสือจากห้องสมุดกลับไปอ่านที่บ้าน โดยแนะนำให้ผู้ปกครองอ่านให้เด็กฟังก่อนนอน
    ตังเมก็จะเลือกหนังสือมา  แล้วแม่หรือป้า ก็จะอ่าน (ภาษาอังกฤษ) ให้หล่อนฟังก่อนนอน
    พอเวลาผ่านไปได้เพียงสี่ห้าวัน  หล่อนก็เริ่มเลือกหนังสือภาษาจีน ภาษาเกาหลี ญี่ปุ่น (มีรูปประกอบสวยมาก) กลับมาบ้าน  ซึ่งพ่อแม่หรือป้า ก็ไม่อาจจะอ่านให้หล่อนฟังได้ ทำให้หล่อนมีเวลาดูการ์ตูนก่อนนอนได้มากขึ้น

   พ่อแม่รู้ว่าถูกลูกหลอก ก็หาหนังสืออื่นมาอ่านให้แทน หล่อนก็จะบ่นว่า พ่อแม่อ้ะ ป้าอ้ะ  ดีแต่อ่านหนังสืออยู่นั่นแหละ   แม่ก็บอกว่า อ่านหนังสือแล้วฉลาดนะ  หนูอยากฉลาดหรืออยากโง่ล่ะ  หล่อนก็ตอบทันทีว่าหนูอยากโง่ค่ะ  อยากโง่แต่สวย

    อยู่ในชั้นเรียนก็มักจะเถลไถล  จนครูฝรั่งเหนื่อยใจฟ้องแม่ว่าหล่อนทำอะไรตามใจ  เข้าห้องน้ำแล้ว เพื่อนคนอื่นสิบหกคนออกมาเข้าแถวแล้ว หล่อนยังนั่งอยู่บนโถส้วม จนครูต้องไปจูงออกมาด้วยตัวเอง

   ครูฝรั่งลงโทษหล่อน ให้นั่งบนเก้าอี้มุมห้องคนเดียว เพราะไม่ฟังคำสั่ง

   กลับมาบ้าน ถามหล่อนว่าทำไมถึงโดนดุ หล่อนก็ตอบว่า
"ก็ตังเมปุปุ๊ (ปุปุ๊แปลว่าขี้) เสร็จแล้ว  ตังเมไม่ยอมออกจากห้องน้ำค่ะ"
  อ้าวก็รู้นี่หว่า  แล้วทำไมตังเมปุปุ๊เสร็จแล้วไม่ออกจากห้องน้ำล่ะ
"ก็..เพราะคุณครูเขารอนี่คะ ตังเมเลยช้า"

ดูมันคิด  ตรรกะดีมั่กมั่ก

โดยคุณ :

สิ่งที่ชอบมากก็คือ มาเล่นคอมพิวเตอร์ของพ่อ  มาเล่นเกม  พ่อก็รำคาญเสียง ก็เลยให้ลูกใช้หูฟัง แล้วเอ็งก็เล่นไปละกัน

แถมหล่อนยังกินเหล้าสำมะเลเทเมา เห็นขวดโซดาข้างหลังมะ  เพียบเลย

โดยคุณ :

หล่อนชอบชุดเจ้าหญิงต่าง ๆ นานามาก  บางทีก็ใส่มงกุฎโน่นนี่ เหมือนคนที่ชอบรำลิเกกลางสี่แยก

ชุดนี้เป็นชุดสโนไวท์  แม่ซื้อให้  หล่อนชอบใส่มาก แต่ทำตัวไม่เข้ากับชุดเอาเสียเลย ก็ดูสิ

โดยคุณ :

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นวันนี้ (26สิงหาคม2548)  หล่อนก็เป่าเค้ก เพื่อน ๆ ก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้  แต่ไม่ได้เพราะรักหล่อนหรอก  แต่เห็นอยากกินเค้ก

หล่อนก็ทำหน้ากระดี๊กระด๊ามั่กมั่ก

โดยคุณ :

นี่รูปเค้ก  เขาทำมาเสียจนไม่น่ากิน กินไม่ลง  อุตส่าห์ทำขนาดนี้ จะกินได้ยังไงลงคอ   แต่พวกเด็ก ๆ นั่นไม่สน  กินกันเละ

โดยคุณ :

ขอบคุณมาก ๆ สำหรับญาติโกโหติกาที่ยังนึกถึงยัยตังเม   ตังเมเป็นเด็กน่ารัก เจ้าเล่ห์   คอยดูกันต่อไปละกัน  พ่อแม่ก็คอยดูมันอยู่  

ดูหน้ามันสิ  นี่เป็นรูปล่าสุดตอนเลี้ยงวันเกิด  ดูหน้ามัน ดูมัน

โดยคุณ :

น่ารักดี  เหมือนคุณพ่อ + คุณแม่
ลูกไม้หล่นใกล้ต้นจังเลย (สีผิว) นะคะ

โดยคุณ :

สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะน้องตังเม
ขอให้มีความสุขมากๆ
และเป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ

ดีใจที่ได้เห็นหลานค่ะพี่ดี้
น่ารักอ่ะจ่ะ ตังเม

โดยคุณ :

วัน เวลาผ่านไปเหมือนโกหก จากที่ยังต้องอุ้ม กลายเป็นขี่จักรยานได้แล้ว
ก็ขอให้น้องตังเมมีความสุข อายุมั่นขวัญยืนนะจ๊ะ

โดยคุณ :

ขอให้น่ารักและสดใสแบบนี้ตลอดไปนะคะน้องตังเม

ชอบรูปสุดท้ายจัง โพสต์หน้ายังกะซุปเปอร์โมเดล อิ...อิ...

โดยคุณ :

เห็นแล้วอยากมีปาร์ตี้เด็ก ๆ มั่งแฮะ
เคยนัดกินข้าว(ที่จริงแล้ว"เหล้า") กับพวกพ่อ ๆ มาแล้ว
นัดกินขนมกับพวกหลาน ๆ ท่าจะมันดี

โดยคุณ :

...เค้กน่ากินๆ
พี่ดี้คะ... ว่างๆพาน้องตังเมมาจัดวันเกิดกันอีกรอบดีไหมคะ?
พวกเราจะช่วยร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ดังๆเลยคะ   อิอิ

โดยคุณ :

โง่แต่สวยเหรอลูก..
ไม่จริงมั้ง
ไอ้การเลือกหนังสือภาษาจีน ภาษาเกาหลี ญี่ปุ่นกลับบ้าน พี่ว่ามันเกินความฉลาดที่ได้จากการอ่านหนังสือไปขั้นนึงแล้วนะลูก..

เจ้าเล่ห์อย่างนี้ได้มาจากโครโมโซมแหงๆ

โดยคุณ :

ฮ่าๆ ไงล่ะคะคุณพ่อ... เจอเซียนปราบเซียนซะแล้วซิ ฮ่าๆ
(แอบสะใจเล็กๆ...ฮี่..)  ..น่ารักจังเลยลูก ..หนูตังเม ขยัน ตั้งใจเรียนนะคะ

โดยคุณ :

ฮ่าๆ ไงล่ะคะ คุณพ่อ ..เจอเซียนปราบเซียนซะแล้ว ..ฮ่าๆ
(แอบสะใจเล็กๆ...ฮี่...)  หนูตังเมคะ ตั้งใจเรียนนะลูก  ทุกคนรอดูหนูเติบโตอยู่นะคะ..แม่หนูน้อย..

โดยคุณ :

ตังเม ได้ไหวพริบ  และความฉลาดมาจาก DNA จริงๆค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่  เตรียมรับมือต่อไปดีๆนะค่ะ  ^^__^^

โดยคุณ :

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะจ๊ะ
โตวันโตคืน มีความสุขมากๆ จ้า
แอบขำในความเฮี้ยวของน้องหนูตังเม เอิ้กๆ

Haaaaappy Birth Dayyyy toooo Youuuuuuuu ด้วยคนจ้า..


แอบเปิดดูจากเครื่องที่ทำงานไปแล้ว เสียแต่หน้าจอมืดไปนิด
มองหนูตังเมไม่เห็นเลย
ต้องกลับมาดูที่บ้านอีกที


ถ้าอา picmee กะ"พี่?"ทีหัว ถ้าไม่ปากเสียจนตายก่อน ..จะเฝ้าดูหนูโตนะจ๊ะ

โดยคุณ :

น้องตังเมน่ารักมากๆค่ะ   :)

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะจ๊ะหนูตังเม

โดยคุณ :

ข้อความ 18  หน้าจอไม่มืดหรอกค่ะ
แต่ Super Model  เขามืด ๆ  กันแบบนี้ล่ะ

เด็กซนคือเด็กฉลาดนี่นา...น่ารักค่ะ
ยิ่งเด็กรู้มากนี่น่ะ...ยิ่งฉลาดเลย('',)

โดยคุณ :

สุขสันต์วันเกิด ย้อนหลังน๊า ตังเม d[+.+]b

อ่อ รู้ล่ะ ทำไมหมู่นี่พี่รุ่ง ยุ่งมากก สู้ๆ ค่า

โดยคุณ :

ดำแต่แก้มแดง...จะหาได้ที่ไหนอีก หุหุ

โดยคุณ :

ร่วมสุขสันต์วันเกิดด้วยคนค่ะ ไม่เห็นแพล็บเดียว ป้าๆ คงตามพัฒนาการไม่ทันแล้วมังเนี่ย รีบบอกคุณพ่อคนดี คุณแม่คนสวย ปั้นน้องไวๆ มาเป็นเพื่อนเล่นได้แล้ว พ่อแม่จะได้ไม่ว่างมากวนใจตังเมงัย อิ อิ

โดยคุณ :

ชอบเด็กก็ตรงที่ความซื่อ ไร้เดียงสา นี่แหละ มีเรื่องเล่าสั้นๆให้ฟังสองเรื่องซึ่งตัวเองเจอแล้วอดยิ้มไม่ได้ คนอื่นฟังแล้วอาจเฉยๆก็ได้ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงวัยซัก 2-3 ขวบ เรื่องแรกไปตลาดนัดพบแม่ลูกคู่หนึ่ง แม่ซื้อถั่วต้มให้ลูก พอเดินไปซักพัก ถั่วก็หกในตระกร้าที่ลูกถืออยู่ ลูกก็ไหว้แม่แล้วบอกว่า แม่คะหนูต้องขอโทษด้วยค่ะ หนูทำถั่วหกแล้ว (คุณต้องเห็นใบหน้าที่แสดงความรู้สึกของเด็กด้วยถึงจะได้อารมณ์แบบผม) อีกเรื่องเจอตอนนั่งรถตู้ เจอแม่ลูกอีกคู่หนึ่งคุยกันเสียงดังในรถ ถามนั่นถามนี่น่ารำคาญตลอดทาง มีประโยคหนึ่งที่เด็กพูดออกมาแล้วทำให้การสนทนาหยุดลงโดยปริยาย คือ แม่คะ แม่รักหนูหรือเปล่า แม่นั่งยิ้มตลอดจนกระทั่งลง ผมเข้าใจเลยว่าแม่เค้าคิดอะไรอยู่  ตอนนี้เห็นลูกคนอื่นๆน่ารักทุกคนเลย คิดไปแล้วใจหายเลย ไปไหนมีแต่คนเรียกลุง อย่างน้อยที่สุดก็เรียก อา ไอ้ที่จะเรียกว่า พี่ แทบจะไม่มีแล้ว แต่ตัวเองยังเข้าข้างตัวเองว่าไม่แก่ ทั้งที่ผ่านวัดเสมือนนารีมาแล้ว (เสมียนนารี) อีกนิดเดียวหลักสี่แล้ว

HAPPY BIRTHDAY ช้าไปไม่ว่ากันนะคะ  

ขอให้ตังเมแข็งแรงๆ และทำให้พ่อแม่ฮาได้ตลอดนะจ๊ะ

เป็นบันทึกการเติบโตของสาวน้อยที่น่าอ่านมาก ขอแนะนำให้พ่อดี้กะแม่รุ่งพิมพ์จำหน่าย...แจกฟรีเฉพาะญาติโยมเช่น เพื่อนจุฬาฯ อ่านแล้วอิจฉามั่กๆเห็นแล้วอยากมีลูกแล้วหล่ะ โตเร็วๆนะตังเมจะได้รวบอำนาจในบ้านอย่างเบ็ดเสร็จ...รักมากค่ะ

เด็กๆนี่โตไวเนอะ

แอบมานั่งอ่าน...แล้วก็เหลือบไปดูเจ้าตัวแสบของผมบนเตียงนอน...
การเป็นพ่อคนนี่...ชีวิตมันช่างเบิกบาน...เปลี่ยนแปลงไปได้ทุกวันนะครับ..
อดจะนึกถึงเมื่อครั้งวันแรก...ที่ได้ประกาศตัวเองเป็น "พ่อ" ณ ที่แห่งนี้ไม่ได้...

http://www.chaliang.com/Board-Detail.asp?ID=02486

ตอนนั้น...ได้รับพรจากท่านอดีตหัวหน้าฯ..ให้กอดเตะ..กอดเตะ...เจ้าลูกชาย..ซึ่งก็ได้นำมาปฏิบัติใช้เกือบกระทั่งทุกวันนี้...ผิดแต่ในระยะหลัง..ที่ไอ้คนสวมบทกอดเตะ..กอดเตะ..กลับกลายเป็นไอ้ตัวแสบที่นอนหลับสนิทกอดแม่ของมัน...ในตอนนี้ซะแทน..

ผมและครอบครัว...ขอให้เจ้าหญิงแสนสวย..พระราชา..และราชินี..ในอมตะนิยายชีวิตของท่านพี่..จงมีความสุขตลอดทั้งเรื่องราวที่ได้บันทึกไว้ในทุกความทรงจำนะครับ...

โดยคุณ :

พี่ดี้แกล้งลูกเรื่อยเลยนะ

โดยคุณ :