ได้อ่านหนังสือเล่มนึง ชื่อว่า "ัรักเขา...เท่าเพลงไหน" แล้วชอบมากค่ะ เอามาฝากพี่ ๆ ในเวปเฉลียง ลองได้อ่านดู แล้วจะติดใจจนแกะไม่ออกเหมือนตัวเองตอนนี้

“ไม่สำคัญ ว่าเธอมีใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน
ไม่สนใจเมื่อเธอสุขสันต์ ขอรู้เพียงวันที่เธอไม่มีใคร
ยังไม่ประคองถ้าเธอล้ม ถ้าเธอลุกขึ้นยืนได้เองไหว
ขอรู้ ขอเห็น ว่าเธอเดินเองได้ จะขอมองดูไกล ๆ อย่างชื่มชม”
ที่จริงแล้ว
ความสัมพันธ์ของคนมันไม่จำเป็นต้องเย็นชาแข็งทื่อย่างนี้ก็ได้
มันอาจจะต้องเติมเปรี้ยวนิด น้ำตาลหน่อย
เพื่อให้ความรักไม่จืดชืดจนเกินไป
แต่ที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมาคิดมาเขียน
เพราะว่าเป็นแนวทางจัดการกับหัวใจง่าย ๆ
เพียงแค่ต้องการให้รู้ว่า การคาดหวัง
มันทำร้ายความรักได้ และถ้าไม่ยอมที่จะเรียนรู้ และเข้าใจ
มันจะทำให้หัวใจหงายหลังได้บ่อย ๆ
เขียนโดย "กูก้อย"

“ดอกไม้จะบานและหันไปตาม
แต่แสงแห่งดวงอาทิตย์
จุดตัวเองก็ยอมทันใด
ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนาให้มีลำแสงสีทอง”
เริ่มเห็นความใจกล้าของไม้ขีดไฟทีละน้อย…
..ความพยายามในการชนะใจ เป็นความพยายามที่เหนื่อยยาก และสูญเสียความเป็นตัวเองที่สุด
..วันที่อ่อนแอของฉัน ฉันควรโทรหาเธอไหม..
..ฉันอ่อนแอเกินไปที่เธอจะรักหรือเปล่า..
..วันที่เธอหมดแรงบ้าง ฉันควรดูแลเธอขนาดไหน ฉันอบอุ่น และเป็นคนดีเกินไปหรือเปล่า..
เป็นดอกทานตะวันบ้าง เธอจะลำบากใจหรือเปล่า การได้รับความรักมากมายขนาดนี้จากใครสักคน จะขอบคุณซักพันหนจะพอไหม เกรงใจจริง ๆ …จะให้รักเธอบ้างก็จนใจ ใช่ว่าเธอไม่ดี แต่เป็นคนดีที่ฉันไม่ได้รักต่างหาก
เขียนโดย "นภาพร ไตรวิทย์วารีกุล"

“อยากเปิดใจเธอจะเจอใจใครซ่อนในรักอยู่
หัวใจหดหู่ รักเคยชื่นชูกลับห่างง
ใยเธอทำใจฝืน รักเคยชื่นเพียงคืนจืดจาง
รักเลือนลางเธอวางท่ากลับเย็นเฉยเลยเปลี่ยนแปลง…

ใจเจ็บ เก็บเป็นครูสอนเรา
จะมีใจให้เขา ควรรักเขาเพียงครึ่งใจ
เศร้านะเพลงนี้ ฟังแล้วมันปวดไปหมด
ปวดจนน้ำตาไหล..
แต่เมื่อผมฟังเพลงนี้จบทุกครั้งเป็นต้องถามตัวเองว่า
แล้ว “ครึ่งใจ” นี่มันแค่ไหน เอาอะไรมาตวงวัด
อีกคำถามนึงคือ
ตกลงเพลงนี้สอนให้รู้ว่า รักแบบเผื่อใจ คือรักอย่างฉลาดและถูกต้องแล้วใช่ไหม….
คำถามแรกยากมาก นึกไม่ออก ..ไม่เคยนึก เอาเป็นว่าช่างหัวมัน
แต่กับคำถามที่ 2 ผมลองตอบตัวเองเล่น ๆ ว่า
“ถูกต้อง..อย่างน้อยก็ดีสำหรับคนกลัวเจ็บล่ะวะ….”
ถ้าสามารถลองรักเต็มที่ได้โดยไม่ต้องกลัวผิดหวัง ใครล่ะจะไม่อยากลอง
คนเราเกิดมาในโลกใบนี้ไม่มีใครเลี่ยงความเจ็บช้ำได้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งอยู่แล้ว งั้นถ้าจะเจ็บทั้งที ก็ให้มันเจ็บเพราะรัก…
เขียนโดย "ภูมิชาย บุญสินสุข"

ยกเอาเนื้อหาบางส่วนในเล่มมาให้อ่านกัน 3 ตอนนะคะ เชื่อว่าคงจะโดนใจใครหลาย ๆ คนในเวปนี้บ้าง อย่างน้อยก็คนที่เอามาให้อ่านเนี่ย 1 คนค่ะ ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรักกันทุกคนเลยนะคะ

ขอบคุณค่ะ สงสัยต้องหามาอ่านบ้างซะแล้ว

ขอบคุณมากจ้ะ เนฌา ที่เอาหนังสือดีๆ มาฝากกัน
จะรีบไปตามหามาอ่านบ้าง = )

รอช้าไม่ได้ ต้องตามไปซื้อซะแล้ว หนังสือดีๆ เดี๋ยวนี้หายาก

ดีจัง น่าสน

: )
ขอบคุณค่ะ คงต้องเป็นหามาอ่านบ้างแล้ว

@^_____^@

ชอบจังเลย

จ้องไว้แล้วเหมือนกันค่ะว่าต้องซื้อแน่นอน แต่สงสัยต้องรอให้สอบเสร็จก่อนนะ แต่แหมเอามาให้อ่านแค่นี้ที่เคยอดใจไว้เป็นอาทิตย์แล้ว สงสัยจะไม่รอด แย่จังทำไมต้องมาช่วงสอบเนี่ย

ซื้อมาอ่านแล้วเหมือนกันค่ะ
ชอบมาก แต่พี่อ้อยเขียนน้อยจัง
แต่3 คนก้อ 3 อารมณ์ 3 มุมมอง นะค่ะ

ในเล่มพี่ ๆ ทั้ง 3 คนเค้าคัดเพลงรักมาเขียนกันคนละ 5 เพลงค่ะ ดีใจจังค่ะที่มีคนได้อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน แล้วชอบเหมือนกัน

ขอโทดนะ ไม่ได้ตั้งใจ อ่านแล้ว อย่าหยุด ***ณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว…. อ่านต่อเลย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ. พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ”เปลวเทียน”เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!! กลัวจริงน่ะ ก็เลยส่ง ไม่น่าอ่านเลย ถ้าจะให้ดีลบกระทู้ทุกอันเลยมันจะได้ไม่มีข้อความแบบนี้ น่ากลัวจังไปล่ะน่ะ คราวน่าจะไม่อ่านเลยข้อความแบบนี้

ขอโทดนะ ไม่ได้ตั้งใจ อ่านแล้ว อย่าหยุด ***ณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว…. อ่านต่อเลย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ. พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ”เปลวเทียน”เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!! กลัวจริงน่ะ ก็เลยส่ง ไม่น่าอ่านเลย ถ้าจะให้ดีลบกระทู้ทุกอันเลยมันจะได้ไม่มีข้อความแบบนี้ น่ากลัวจังไปล่ะน่ะ คราวน่าจะไม่อ่านเลยข้อความแบบนี้