วันนี้มาถึงที่ทำงานแต่เช้าตรู่....เครื่องคอมคือจุดมุ่งหมายแรก..ที่จะเข้ามาหารอยยิ้มจาก เฉลียง.คอม ได้รอยยิ้มจากกระทู้แต่งนิทานไปเยอะเลย.........วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะทำงานที่นี่ ธนาคาร ธกส. ที่ที่เคยทำงานมา 9 เดือน ไม่นานนัก แต่ก็นานพอที่ความผูกพันจะก่อเกิด.....วันจันทร์หน้า จะไปเริ่มงานที่ทำงานแห่งใหม่ที่ดีกว่า(ในบางอย่าง) ตอนที่ได้งานรู้สึกดีมาก แต่เมื่อถึงวันสุดท้ายของที่เดิมเข้าจริง ๆ ความรู้สึกมันเศร้าจังเลย อาลัยอาวรณ์เหลือเกิน .........เลยทำให้นั่งนึกถึงคำว่า "สุดท้าย" วันสุดท้าย ครั้งสุดท้าย อะไรก็ตามที่เป็นครั้งสุดท้ายมักจะเศร้าเสมอ..(เหมือนคอนเสิร์ตเฉลียงครั้งสุดท้ายไงคะ)............... ตุ๋มยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้ค่ะ แต่ในระยะแรกก็ต้องทนเจ็บปวดเอาหน่อย...............เพื่อน ๆ ล่ะคะ รู้สึกยังไงบ้าง กับคำว่า "สุดท้าย" (แต่ในกรณีของ "ความรัก" คำว่า คนสุดท้าย ไม่น่าจะเศร้านะ )

ผมมีคำว่า "สุดท้าย" ที่ยังจำได้แม่นยำอยู่ 2 ครั้งครับ
ครั้งแรกเป็นวันสุดท้ายที่เรียนที่มหาวิทยาลัย เดินออกมาสองข้างทางมีต้นชมพูพันทิพย์บานสะพรั่ง ร่วงเกลื่อนกลาดอยู่เต็มถนน ผมยืนมองอยู่นานก่อนเดินออกไป

ครั้งที่สอง ผมเป็นคนสุดท้ายที่ปิดกุญแจประตูบริษัทแรกที่ผมและเพื่อนๆทำงานร่วมกัน ก่อนทุกคนจะเดินจากไปตามวิถีของตนครับ

ทุกอย่างยังไม่สุดท้ายจริงๆหรอกคะ แต่สุดท้ายของเราน่ะมีทั้งดีและไม่ดี เช่นวันนี้ทำงานเป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์ มีความสุขจัง.... เรื่องเศร้าก็มีนะ ก็ได้พบใครบางคนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากกันไปไกล ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ :(.......

ในความคิดของเราเอง เราคิดว่า เมื่อสิ่งอะไรมาถึงที่สุดท้ายแล้วก้อจะมีอีกสิ่งหนึ่งเริ่มต้นขึ้นมาในเวลาเดียวกันค่ะ เราก้อควรจะหันมาทุ่มเทให้กับสิ่งที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้น แล้วเก็บสิ่งที่ดีของสิ่งสุดท้านนั้นไว้ในใจค่ะ ^_*

หากว่าวันนี้เหลือเพียงวัน สุดท้าย
รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยัง
หากว่าพรุ่งนี้ สายเกินไปทุกอย่าง
เรารักเราดีต่อกันพอไหม

ได้ยินคำนี้แล้วคิดถึงความรู้สึกของคนข้างค่ะ

สุดท้าย..เพื่อจะเริ่มสิ่งใหม่เสมอ
เป็นความสุขปนเศร้าเช่นนี้แล

เป็นความจริงที่ต้องยอมรับครับ
ที่เหลือก็คือความทรงจำ
@^o^@

อยากเป็นคนสุดท้ายง่ะ เกี่ยวมั๊ยเนี่ย อิอิ..

ดูมันเศร้าจัง แต่อ้อมว่าทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว......ใครจะว่าไงก็ไม่รู้นะ แต่อ้อมเชื่องั้น แหะๆ

ฟังแล้วมันเศร้านะ แต่ก็ดูมีค่า น่าจดจำตลอดไป ที่สำคัญถึงแม้เฉลียงจะไม่ได้มีโอกาสมายืนร้องเพลงให้เราฟังอีก แต่เฉลียงก็จะอยู่ในในเราตลอดไป เราจะถ่ายทอดเลือดของเฉลียงให้ลูกหลานได้รับรู้แน่นอน เพราะฉะนั้นไม่มีคำว่าสุดท้ายสำหรับเฉลียงในใจเราแน่(รับรองได้)