จดหมายถึงเฉลียง (1)
คอนเสริ์ตที่เชียงใหม่เป็นอย่างไรบ้างคะ..
ส่วนคนที่กรุงเทพฯ
ยังคงมีอาการของขึ้นบ้างเป็นระยะระยะ
ฟังเพลงทีก็นั่งซึมไปสองที
นึกถึงเรื่องราวดีดีในวันนั้น
ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม แต่ประสงค์จะออกอาการ ยืนยันว่าไม่น่าเป็นไปได้
นั่นสิ...
เรื่องบางเรื่อง ความรู้สึกบางอย่าง
บางทีมันก็อธิบายยากนะ
รู้แต่ว่า... รัก
ไม่ใช่ความรู้สึกชั่ววูบแต่อย่างใด
เพราะอายุอานามตอนนี้ก็มากแล้ว
เรียนจบ ทำงานมาหลายปี
สติสัมปชัญญะก็ยังอยู่ครบถ้วน
เพียงแต่ได้มีโอกาสมาฟังพี่ร้องเพลงอีกครั้ง
มันเลยเกิดความรู้สึกที่เหมือนกลับไปสู่
วันเวลาเก่า ๆ...
เพื่อนที่คบกันสมัยเรียน ฟังเพลงเฉลียงมาด้วยกัน หลายเพลงของพี่คือความทรงจำที่ดีในช่วงหนึ่งชองชีวิต ก็มานั่งน้ำตาซึมตอนดูคอนเสริ์ตเหมือนเหมือนกัน...
ถึงเวลามันจะผ่านไป ความรู้สึกคิดถึงอาจมากบ้างน้อยบ้างไปตามระยะเวลา
แต่อยากให้พี่ทุก ๆ คนรู้ว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ในใจของพวกเรา จะมีภาพอันสวยงามของพี่ทุกคน...ตลอดไป....
โดยคุณ :
ชมพูพันธ์ทิพย์ - [22:50:12 9 ธ.ค. 2543] |