.................................

ลมพัด...ใบระบัดพลิ้วไหว
เอนกิ่งตามแรงไกว...ไปช้าช้า
หนึ่งดอก...ร่วงหล่นลงมา
หนึ่งคนไขว่คว้า...อยากทักทาย

ลมล่อง...ลอยลิ่วปลิวกลาดเกลื่อน
กิ่งเคลื่อน...เลื่อนไกล...ใช่ห่างหาย
หนึ่งใบ...ปล่อยไว้ให้โปรยปราย
หนึ่งคน...เชื่อความหมาย...ที่ปะปน

ลมพา...ให้สิ่งใดมาถึงกัน
เก็บสิ่งนั้น...ผ่านคืนวันสักกี่หน
ในสัมพันธ์...ระหว่างกัน...อันเวียนวน
หนึ่งไม้....ยืนต้น
หนึ่งคน...ยืนใจ

............................

อ่านแล้วอบอุ่นดีครับพี่ชมพูฯ ^^

อีกคนหนึ่งมายืนยัน ยังรักมั่นในเฉลียง & กลอนของชมพูฯ ..
@^-^@

(^-^)

ชอบอ่านกลอนของชมพูฯจัง
อ่านจบหลับตาพริ้ม + ยิ้มมุมปากทุกทีเลย
มีความสุขจังเลย
^-^

หนึ่งไม้ ยืนต้น
หลายคน เอมใจ

:)

อ่านแล้วก็ซึ้ง อย่างร้องไห้ แต่อายคนในเว็ปเฉลียงจัง

ขอบคุณที่มีไม้ยืนต้น ไว้ให้พวกเราได้พักพิง ^_^

( ^o^ )

อบอุ่น .. อิ่มเอม ค่ะ

ดอกหนึ่ง บานใส
หนึ่งใบ ผลิเขียว
^_^

...( ^^ )...

มาร่วมยืนหยัดด้วยคนค่ะ ... *O*

ปล. อาจจะห่างหายไปนาน แต่คิดถึงทุกคนเสมอจ้า

หนึ่งคน.. นั้นใครเอ่ย ช่างโชคดีจัง : )

ขอเป็นหนึ่งคนคนนั้นของพี่ชมพูบ้างได้มั้ยเจ้าคะ

สายลมแห่งสัมพันธภาพนี้อบอุ่นยิ่งนักครับ

แวะมารดน้ำ แล้วเอนหลัง นั่งพิง ลำต้น แล้ว สนทนากับหมู่เพื่อนครับ

อยากมีใครมาเป็น ไม้ยืนต้น
เป็น คนยืนใจ
กับเราจริงๆจัง

คิดถึงเธอเสมอนะจ้ะ ชมพูฯ

ชอบจังเลย....

อ่านแล้วรู้สึกดีครับ...ถ้ามีอีกก็เอามาให้อ่านอีกนะครับ...ช๊อบบบ....ชอบบบ