วันที่ 3 ธันวา ได้มีโอกาสไปดูเฉลียงที่ธรรมศาสตร์มา นั่งบัตร 500 บาท ถ้าใครที่นั่งแถวนั้นคงจำได้ว่ามีคนอยู่กลุ่มนึ่ง ( 4 คน ) ที่เข้ามาดูconcert ช้ากว่าปกติ ตอนที่เข้ามาก็เป็นเพลงต้นชบากัยคนตาบอดแล้ว ตอนนั้นรู้สึกว่าเอ๊ะ...ทำไมหอประชุมมันหอมประหลาดๆๆ แต่ก็ไหนๆเราก็เข้ามาช้าแล้วก็เลยรีบเดินไปนั่ง ( ถ้าบังใครไปบ้างช่วงนั้นก็ต้องขออภัยด้วยแล้วกัน..... ก็นั่งดู coecert จนจบ แล้วก็รอขอลายเซ้นต์พวกพี่ๆต่อกว่าจะได้ลายเซ็นต์ก็...โน๊น.........เกือบๆตีหนึ่ง เพราะอยู่เกือบท้ายๆแถวแล้ว วันนั้นเป็นวันที่กลับบ้านไปด้วยความสนุก อิ่มเอม ปนกับความเศร้า ก็เลยบอกกับตัวเองว่าฉันจะต้องไปดูเฉลียงที่เชียงใหม่ให้ได้...เช้าอีกวันก็เลยโทรไปหาเพื่อนที่เชียงใหม่ให้จอดตั๋วให้ ราคาเท่าไหร่ก็เอา แล้วก็เริ่มหาทางว่าเอาละซิแล้วข้าพเจ้าจะเดินทางอย่างไรก็หล่ะ เนี่ย ตัวก็เป็นผู้หญิงร่างบอบบาง ( รึเปล่า ) เครื่องบินก็เต็ม รถทัวร์ก็เต็ม รถไฟก็ยังเต็มอีก เหลือแค่ ตั๋วชั้น 2 ธรรมดา ก็...เอาก็เอา.....ก็เลยซื้อมาและเดินทางไปเชียงใหม่ด้วยรถไฟชั้น 2 ธรรมดา ( รถเร็ว ) ประมาณ 15 ชั่วโมงจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ ....เป็นการเดินทางที่ยาวนานมาก เพื่อนๆคนอื่นถึงกับว่า ....เฮ้ยแกบ้าไปรึเปล่า...... แต่พอได้ดู concert ออกมาแล้วก็รู้สึกว่าความเหนื่อยจากการเดินทางที่แสนยาวนานนั้นหายไปหมดแล้ว concert รู้สึกว่าจะเล่นนานกว่าที่กรุงเทพน่ะ.....ประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าๆเห็นจะได้ รู้สึกว่าตัวเองนั่งยิ้มและหัวเราะไปตลอดจนปวดแก้มไปหมด พี่ดีบอกว่าเป็น concert ปลอบใจเฉลี่ยง แต่หนูนาว่า มันเป็นconcert ที่ปล่อบใจทั้งเฉลี่ยงแล้วก็คนดูด้วยค่ะ เพราะว่า concert ที่เชียงใหม่นั้นจบด้วยความรู้สึกที่มีแต่เสียงหัวเราะ ถึงแม้ว่าจะเสียใจที่เฉลียงจะไม่มี concert อีกแล้ว แกต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยก็ได้ติดตามและก็ได้ดูทั้งรอบสุดท้ายที่กรุงเทพ และรอบสุดท้ายจริงๆที่เชียงใหม่..........ประทับใจมากจริงๆๆ

เดินทาง ๑๕ ชั่วโมง!!!!
อนิจจา...รถไฟไทย

รถทัวร์ไทยก็ไม่น้อยหน้านะคะพี่เจี๊ยบ :)