สวัสดีค่ะ
เข้ามาเวบนี้ก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยโพสอะไร ได้แต่อ่านน่ะค่ะ
รู้จักวงเฉลียงเพราะชอบพี่จิกมาก หลายเพลงของเฉลียงทำให้หนูมีกำลังใจและคิดอะไรหลายๆอย่างได้

วันนี้หนูไปงานหนังสือมาค่ะ
ดีใจมากที่เห็น "แมงกะพรุนถนัดซ้าย" ออกมา
แต่ที่ดีใจยิ่งกว่านั้นคือ ..พี่จิกกำลังนั่งแจกลายเซ็นอยู่ค่ะ!
ความรู้สึกเหมือนได้เจอฮีโร่ ได้เจอคนที่เราปลื้ม
พี่เค้าก็ถามว่าเรียนอะไร ,อ่านมาตั้งแต่เล่มแรกเลยหรือ
หนูอยากคุยกับพี่เขามาก แต่ก็เกรงใจคนที่ต่อคิวอยู่ข้างหลังน่ะค่ะ

[[เป็นครั้งแรกที่หนูได้เจอพี่จิก หลังจากที่อ่านหนังสือของพี่เขาตั้งแต่ยังใส่คอซองไปโรงเรียน
การได้เจอพี่เขาครั้งนี้ มันตอกย้ำทำให้หนูอยากจะทำให้ได้เหมือนพี่เขา อยากผลิตสื่อดีๆอย่างนั้นได้บ้าง]]

--------------------------------------------------

เพื่อนๆพี่ๆในห้องนี้ ยังจำช่วงเวลาที่เราได้เจอคนที่เราปลื้มมากๆได้ไหมคะว่าเป็นอย่างไร
แล้วพอเจอแล้ว คุยอะไรกับเขาบ้างคะ?

มาร่วมแบ่งปันเรื่องราวที่ทำให้หัวใจพองโตกันหน่อยค่ะ

ปล.ขอเป็นคนรักเฉลียงด้วยคนนะคะ ^_^

โดยคุณ :

ผมก็เจอมาเหมือนกันครับ พูดไม่ออกเลย ปกตินี่หน้าด้านมากๆไม่เคยเงียบมาก่อนในชีวิต วันนั้นเหมือนใครเอาแท่งอะไรดำๆสูงประมาณ 180 ไปยืนอยู่ตรงหน้าพี่จิกเลยอะครับ พอนั่งลงแล้วก็ยังไม่วาย หน้าพี่เค้ายังไม่กล้ามองเลยครับ ทั้งที่รอมาทั้งวัน พี่เค้าถามว่าผมถนัดอะไร เกือบจะตลกกะพี่เค้าไปว่า ถนัดเงียบ 555 แต่ก็ปากหนักมากจนบอกได้แค่ว่า ขวาครับ บ้าจริงๆผม เจอฮีโร่ตัวจริงแบบหน้าปะหน้ากันเลยนะครับ ไม่เกิน1.50 เมตรแน่ๆ (ละเอียดไปมั้ยเนี่ย) ยิ่งไปเจอพี่จิกมายิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าพี่เค้าโคตรจะธรรมดา ไม่มีมาดแอ็กแบบว่าข้าคือ ประภาส ชลศรานนท์ แม้แต่นิด อาจจะเหมือนหนังสือของพี่เค้าเล่มนึงมั้งครับ ที่พี่เค้าบอกว่า คนทุกคนเป็นยอดมนุษย์ได้ แต่เราอาจจะไม่ได้ใส่เครื่องแบบอยู่ก็เท่านั้น ยอดมนุษย์ลำลองจิก ของผมก็คงเป็นแบบนั้นเหมือนกัน หวังว่าพี่คงจะอยู่สร้างผลงานดีๆต่อไปเรื่อยๆนะครับพี่ ฮีโร่ของผม

โดยคุณ :

เมื่อวานก็แวะไปงานสัปดาห์หนังสือ ตั้งใจจะไปเจอพี่จิกโดยเฉพาะไปถึงก็เอาหนังสือออกมาซัก 5-6 เล่มซื้อไว้อ่านมานานแล้วบอกพี่จิกว่าเยอะหน่อยนะครับพี่ พี่จิกตอบว่าไม่เป็นไร นิ่งเหมือนกันเตรียมคำถามจะถามไปเยอะเหมือนกันพูดไม่ออกขนาดพี่จิกเป็นกันเองมากๆเลยถามไปคำถามเดียวว่าจะกลับมาเขียนลงในมติชนเมื่อไร คำตอบคือมกราคม ดีจังปีหน้าทุกๆอาทิตย์จะได้พบกับตัวหนังสืองามๆของพี่เค้า

พี่จิกบอกว่า..




พี่ดี้ยังไม่ส่งงาน

โดยคุณ :

นั่นน่ะสิคะคุณ ทะมึน เราก็ปากหนักเหมือนกัน
ทั้งๆที่อยากจะคุยอะไรด้วยเยอะแยะ แต่พอเอาเข้าจริงก็ลืมหมด พูดอะไรไม่ออก

โดยคุณ :

คุนฉัตราภรณ์ครับ ผมว่าเรา 2 คนอย่าได้เจอกันเลยนะครับ ไม่งั้นจะเดินปากห้อยกันอยู่ 2 คนเลยทีเดียว 555 แซวเล่นนะครับ ยินดีที่มีคนชื่นชมในสิ่งสิ่งเดียวกัน คนคนเดียวกัน

โดยคุณ :

เจอพี่จิกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้  แต่ก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เหมือนเดิม ถ่ายรูปมือไม้สั่นไปหมด   เดินวนไปวนมาทั้งที่บูทเวิร์กพ้อยท์ก็แสนจะแออัด... ตัดใจจากพี่จิกไปไหนไม่ได้จริงจริ๊ง  

โดยคุณ :