เพิ่งจะได้อ่านหนังสือ หลังไมค์มีไออุ่น ของดีเจนภาพรค่ะ  อ่านจบ  รู้สึกดีมากๆ

พออ่านถึงบทสุดท้ายปุ๊บ..  ก็ยิ้มเเก้มปริ...

เพิ่งจะรู้ว่าพี่จุ้ยเป็นคนตั้งชื่อหนังสือ หลังไมค์มีไออุ่น ของดีเจนภาพร...

เเบ่งเอามาให้อ่านกันค่ะ..


กว่าจะเป็น “หลังไมค์มีไออุ่น” โดย ดีเจ นภาพร

ชื่อไทยเกือบไม่มีค่ะ...ใช่ว่าตั้งใจจะโกอินเตอร์ด้วยชื่อฝรั่งแต่อย่างใด  เพียงแต่คิดไม่ออกว่าควรมีชื่อไทยว่าอะไรดี  หลังจากชื่อ good words good feeling ได้มาตั้งนานแล้ว...ตั้งแต่เป็นชื่อช่วงเล็กๆในกรีนเวฟ  เป็นชื่อคอลัมน์ในเว็บ  ก็เลยยกมาเป็นชื่อหนังสือซะเลย  แล้ววันหนึ่งเขาก็มาค่ะ

เที่ยงวันหนึ่ง  กิจกรรมที่ทำประจำก็คือซื้อข้าวกลางวันค่ะ  วันนี้ไม่ต่างจากทุกวัน  เมนูคล้ายๆเดิม  ขี้เกียจคิดค่ะ  ขณะกำลังเดินขึ้นตึกซีมิค  พลันสายตาก็พาไปให้เห็นชายหนุ่ม  คุ้นตาคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ร้านอาหารคนเดียว
สองขาไวเท่าความคิด  ฉับพลันนภาพรเธอก็เดินมาอยู่เบื้องหน้าชายหนุ่มคุ้นตาผู้นั้น
“สวัสดีค่ะ  พี่จุ้ย  มาทำอะไรแถวนี้”  (ถ้าจำไม่ผิด...พี่จุ้ยตกใจเล็กน้อยหรือมากนะ)
“เฮ้ย...เป็นยังไง  ได้ยินแต่เสียง  พี่มาธุระแถวนี้”  ถามสารทุกข์สุขดิบกันไปมา
“พี่...อ้อยจะเขียนหนังสือนะ  อ้อยจะส่งไปให้อ่าน”
“เอาดิ  ชื่ออะไรล่ะ”
“ good words good feeling”
“ไม่มีชื่อไทยเหรอ  ตั้งให้เอาเปล่า”
“ได้เลย...ดีๆ”
จากวันนั้นไม่รู้พี่จุ้ยจะพูดเล่นหรือเปล่า  แต่นภาพรเอาจริง
หายไปสองอาทิตย์โดยที่ไม่รู้จะโทรไปถามอย่างไร  ต้นฉบับก็ไม่ส่งไปให้อ่าน  เพราะเกรงใจ  จะให้พี่จุ้ยตั้งชื่อตามลักษณะทางกายภาพหรืออย่างไรก็ไม่รู้  จนวันหนึ่งพี่สาวใจดีเอาเบอร์ ICQ พี่จุ้ยมาให้  หลังจากนั้น  เช้าวันหนึ่งก็มีข้อความส่งเข้ามา
“ใครเอ่ย”  เห็นแล้วว่าเจ้าของเมสเสจเป็นพี่จุ้ย  เอาไงดีล่ะ  จะบอกว่าอะไร  พี่จะรำคาญเรามั้ยน้า  ว่าแล้วก็พิมพ์ข้อความตัวงอด้วยความถ่อมตัว
“อ้อยเอง  พี่จุ้ยตั้งชื่อได้รึยังจ๊ะ”
“ไม่เห็นส่งมาให้อ่านเลยอ่ะ  ส่งมาดิ”  ได้ยินดังนั้นก็เลยรีบกุลีกุจอส่งไปให้
พี่จุ้ยหายไปไม่ถึงชั่วโมง  แล้วกลับมาอีกรอบ
“อ่านแล้วอุ่นๆดี  สั้นๆ ง่ายๆ ความหมายดี”
(โห...พี่จุ้ยพูดคล้องจองจัง)
“เหรอ  พี่จะเรียกมันว่าอะไรดีล่ะ” (รีบเข้าประเด็น)
“หลังไมค์มีไออุ่น (คล้องจองอีกแล้ว)  ความรู้สึกแรกที่พี่อ่านจบเลยนะ”
“ดีใจที่สุดเลยค่ะ  ชอบชื่อนั้นมาก”
“หรือจะให้พี่คิดอีกที  คิดนานกว่านี้อาจกลมกล่อมขึ้น  แต่พี่ว่าความรู้สึกแรกนี่ดีที่สุดเลยนะ”
เชื่ออย่างนั้นค่ะ  เอาความรู้สึกแรกนี่เลยแหละ  แล้ววันนั้นหนังสือในมือคุณเล่มนี้จึงมีทั้งชื่อภาษาอังกฤษและภาษาไทย  เหมือนลูกครึ่งไม่มีผิด
ขอบคุณพี่จุ้ย – ศุ บุญเลี้ยง  อีกครั้งค่ะ  กับชื่อที่ไม่มีวันคิดออก  ถ้าไม่เจอพี่ในวันนั้น

หมายเหตุ
พี่จุ้ยเคยเป็นกรรมการตัดสินโต้วาทีที่โรงเรียนศึกษานารี  ตอนนั้นทีมนภาพรชนะค่ะ  แล้วมาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันที่คณะนิเทศศาสตร์  จุฬาฯ...วันนี้มาเป็นคนตั้งชื่อไทยให้หนังสือเล่มนี้โดยไม่ได้นัดหมาย
(เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  โลกกลมค่ะ)

โดยคุณ :

ปล. ชอบที่คำว่า. .." แต่พี่ว่าความรู้สึกแรกนี่ดีที่สุดเลยนะ”


จริงจ๊ะพี่จุ้ย

โดยคุณ :

น่ารักที่สุดเลย

โดยคุณ :

“แต่พี่ว่าความรู้สึกแรกนี่ดีที่สุดเลยนะ”
อีกประโยคธรรมดาที่น่ารักดี.. (เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  โลกกลมค่ะ)

..ดูอบอุ่นทั้งพี่ทั้งน้องทีเดียวเชียว

โดยคุณ :

ใช่จ๊ะ ลุงจุ้ยแต่ง