ช่วยหน่อยค่ะ เมื่อคนที่เรารักกำลังจะเแต่งงาน เราควรจะไปในงานแต่งนั้นใช่ไหม? แล้วจะทำหน้าอย่างไง ถ้าถามว่าได้รับเชิญไหม? บอกเลยว่าได้รับเชิญ

ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย

เห็นคนที่เรารักมีความสุขดีกว่าเห็นเค้าร้องไห้นะค่ะอาจจะดู ideal ไปหน่อยแต่ให้ระยะห่างและเวลาเป็นตัวช่วยละกันนะค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

กรณีผม ไม่ไปนะครับ นี่ก็ไปซื้อของขวัญมาแล้วจะไปให้ก่อนวันแต่งงานที่ทำงานเธอ ลาพักร้อนไว้อาทิตย์หนึ่งช่วงเธอแต่งงาน ว่าจะไปไหนไกลๆให้สบายใจซักพัก

เป็นกำลังใจให้นะคะ คิดซะว่าเค้าไม่ใช่คู่เรา วันนึงเราจะได้เจอคนสำหรับเราจริงๆค่ะ

อืม..จงเข้มแข็งนะคะ

เข้มแข็งนะคะ เพราะขนาดไม่ได้ไปงานแต่งงานคนอื่นด้วยกัน เพราะเค้าพาคนอื่นไป คือเราไปตอนเช้า แต่เค้าพาอีกคนไปตอนเย็น (สุดยอดเลยเนอะ) ยังรู้สีกแย่มากมาย แต่อยู่กับเพื่อนไว้ค่ะ ดีกว่า แต่สำหรับงานนี้ คงไม่ไปเหมือนกันค่ะ แต่อาจจะเตรียมของขวัญไว้ให้ แล้วก็ไปอยู่ที่อื่นพักนึงเหมือนคนที่เป็นได้แค่เพื่อน แล้วก็กลับมาทำชีวิตเราให้ดีกว่าเดิม รู้ว่ามันทำยาก แต่ก็ต้องพยายามค่ะ เพราะตอนนี้ก็พยายามอยู่เหมือนกัน ถ้าเหงาๆ ก็เข้ามาที่นี่นะคะ มีเพื่อนๆ มากมายพร้อมที่จะให้กำลังใจอยู่คะ

ไปแล้วทำตัวตามปกติ ทำได้มั๊ย? ถ้าแต่ไม่อยากเป็นเพื่อนกันแล้วก้อไม่ต้องไป
ความรักดีดีมีได้หลายแบบ กับคนหลายคน กับสิ่งหลายสิ่ง ในโลกนี้ยังต้องการความรักอีกมาก อย่ามองแคบแคบแค่ใกล้ตัวเรา บางทีมันก้อไม่ใช่ปัญหาเลยด้วยซ้ำไป

หากเป็นเราคิดว่าคงไปนะคะ อย่างน้อยได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขไปด้วย หากมันทำร้ายความรู้สึกเรามาก ก็อย่าไปเลยค่ะ เอาความสบายใจของเราเป็นหลัก เข้มแข็งไว้นะคะ ^_^

ไม่ไปค่ะ เพราะเราคงทำใจไม่ได้ คงจะหาของขวัญดีๆ และการ์ดเขียนอวยพรให้จากใจ เขาคงเข้าใจค่ะ

เป็น picmee นะ

ถ้าเรา "เคย" เป็นเพื่อนกันมาก่อน เราจะไปในฐานะเพื่อน แต่ต้องมีเพื่อนในกลุ่มไปด้วยนะ ไม่ไปคนเดียวดอก

แต่ถ้าเริ่มต้นคบกันในฐานะ "แฟน" เลยแต่แรก อย่าไปเลยค่ะ จบกันเลยดีกว่า

เพลง "เข้าใจ" กับ เพลง "ไม่เข้าใจ" ผมว่าให้ความหมายได้ดีนะครับ....ฟังเสร็จก็เอกเขนกต่อซะเลย...

ถ้าทําใจได้ก็ไปเถอะ ให้เขารู้ว่าเรายังเป็นเรา
และยังอยู่ได้โดยไม่มีเขา
ถ้าทําใจไม่ได้ก็หลีกหนีไปให้ไกล
ทําใจสักพักเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างปกติดี

แล้วคุณอยากไปหรือเปล่าล่ะครับ ถ้าไม่อยากก็ไม่ต้องไป ผมว่าเรื่องของความรักเนี่ย มันเป็นเรื่องของความรู้สึก ก็ต้องใช้ความรู้สึกตัดสิน ไม่ใช่เหตุผล ถ้าอยากไป ก็ไปเถอะครับ

โธ่ ไม่เห็นแปลกเพราะเราเองก้อเจอเรื่องอย่างงี้อยู่ประจำ ก้อต้องไปสิคะ เผื่อจะเจอคนที่รู้สึกอย่างเราไง จะได้รวมหัวกันก่อกวนให้งานล้มไปซะเลย ถ้าต้องการอุปกรณ์ช่วยก้อบอกได้นะคะ น้ำกรดเอย หรือจะเอาเครื่องมือสำหรับปล้นเครื่องบินก้อได้นะคะ เพราะอิชั้นใช้เป็นประจำเลยค่ะ เร็วๆนี้ก้อมีคนเพิ่งจะมายืมไปนะคะ เอ อิชั้นก้อจำชื่อเค้าไม่ค่อยจะได้แล้วนะคะ อะไร "บิลลาเดน" เนี่ยแหละค่ะ

เห็นด้วยกับคุณPuiman.
...ใช้หัวใจนำทางค่ะ...

กำลังคิดอยู่ว่าจะไปหรือเปล่าเพราะว่ามันทำใจลำบากนะแต่ว่าเขาก็เชิญไป คือเรากับเขาไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ด้วยหลาย ๆ สาเหตุค่ะมันเศร้ามาก ๆ

ถ้าได้การ์ดเชิญแล้วกล้าพอที่จะไป ก็ไปเถอะค่ะ แต่ถ้าถามตัวเองแล้วได้คำตอบว่าไม่ไหวทำใจไม่ได้ก็อย่าไปเลย ให้เหลือไว้แต่ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กันดีกว่าค่ะ

ถ้าเป็นเรา คงจะมีแค่คำอวยพรผ่านสื่ออะไรสักอย่าง  และไม่ไปไม่ว่ากรณีใดๆ
แล้วก็หลบหลีกไปใช้เวลาพักใจ  และตัดใจให้เหลือเฉพาะความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน และคงจะไม่ติดต่อกลับไปอีก  เพราะเขาเจอคนที่รักและร่วมทางชีวิตและดูแลเขาได้แล้ว  

โดยคุณ :

ควรถามตัวเองค่ะว่าถ้าไปแล้ว เราจะทนรับสภาพที่เห็นวันแห่งความสุขของเค้าได้มากแค่ไหน ถ้าทำร้ายความรู้สึกตัวเองเกินไปให้ของขวัญก่อนวันงานก็พอค่ะ แค่บอกว่าเราติดธุระพอดี เป็นเรื่องปกติของการที่คนเราจะไม่ว่างด้วยเหตุต่างๆ

เราก็เป็นเหมือนกัน  รู้สึกแย่มากเลยแต่ก็ต้องทำใจน่ะ

โดยคุณ :

กำลังเจอเรื่องนี้เลยครับ .....มันรู้สึกเหงา เหนื่อย ท้อ อย่างบอกไม่ถูก
แต่เขาเชิญเราแล้ว  ผมว่าจะไป จะพยายามเข้มแข็งไว้ครับ
อย่างน้อยก็ถือว่า เป็นสิ่งสุดท้ายที่เราทำเพื่อเขาได้ แม้จะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม ....ผมจะยิ้ม....

โดยคุณ :

  โคตรแย่เลย ทําไม่ใจมันแว๊บ 2ครั้งแล้ว  เหมือนตัวเองมันไม่มีค่าเลย

โดยคุณ :