ใจหายเหมือนกันที่ไม่มีเฉลียงอีก คิดถึงครูสารภี ไม่รู้ว่าชายชราตาบอดที่กินแต่ไข่เจียวไปเที่ยวละไมอยู่ที่ไหน ไม่รักนะแต่คิดถึง และขอบคุณในความเป็นเฉลียงที่ช่วยเป็นแรงบันดาลใจให้ผมทำเฉลียงได้สำเร็จ ขอบคุณจริง ๆ หลับให้สบายนะดึกแล้วอย่ายืนคนเดียวอีกเด้อ เป็นห่วง

มีอีกก็ไม่อมตะนิรันดร์กาลสิคะ

เฉลียงยังอยู่ในใจเราเสมอค่ะ ^_^

เหมือนกันน้องเฌอค่ะ
(ยังตื้นต้นกับ concert เมื่อคืน
เลยนึกอะไรไม่ออก ขอลอกละกันนะจ๊ะ)

เหมือนกับพี่เฌอกะน้องระเบียงค่ะ
( ลอกกันเห็นๆค่ะ )

จ. ถูกทุกข้อ

ลอกคุณเฌอด้วยค่ะ