พ่อสอนลูกว่าด้วยเรื่องตะปู

มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่สีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยดีนักพ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และว่า
" ทุกครั้งที่รู้สึกโมโห หรือโกรธใครสักคนให้ตอกตะปู 1 ตัว เข้าไปที่รั่วหลังบ้าน"
วันแรกผ่านไป พร้อมตะปู 37 ตัวที่รั้วหลังบ้าน
แต่มันค่อยๆลดจำนวนลดเรื่อยๆในวันถัดมา
ในที่สุด
เด็กน้อยรู้ว่าพ่อกำลังพยายามให้รู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ซึ่งมันง่ายกว่าตอกตะปูตั้งเยอะ และแล้วหลังจากที่ควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาจึงไปพบพ่อ เพื่อบอกว่า
" พ่อครับผมไม่มุทะลุเหมือนเมื่อก่อนแล้วครับ "
พ่อยิ้ม และบอกว่า
" ถ้าอย่างนั้นลองพิสูจน์ให้พ่อดูหน่อย โดยทุกๆครั้งที่ลูกควบคุมอารมณ์ ความฉุนเฉียวของตัวเองได้ให้ถอนตะปูออก 1 ตัว "
วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยค่อยๆถอนตะปูออกทีละตัว จาก 1 เป็น 2....จาก 2 เป็น 3...จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออกมาจนหมด
เด็กน้อยดีใจมาก วิ่งไปบอกพ่อ
พ่อยิ้ม และพาเด็กน้อยมาที่รั่ว
" ลูกทำได้ดีมากนะ แต่ลูกลองมองกลับไปที่รั่วเหล่านั้นสิ เห็นไหมว่ามันไม่เหมือนเดิม....จำไว้นะลูกเมื่อใดที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้พูดคำขอโทษสักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด หรือรอยแผลได้ ฉันใดก็ฉันนั้น กับเพื่อน...เพื่อนเปรียบเสมือนอัญมณีที่มีค่า เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนคอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนคอยปลอบใจเรา ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา แสดงให้เขาเห็นว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไปไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจำไว้เสมอว่า คำขอโทษไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือรอยร้าวที่เขา คงไม่อาจลืมมันได้...ตลอดไป "

อ่ะนะ ฮือๆๆๆ

ซึ้งง่ะ...ซึ้ง



.^-^.

ดีค่ะ...ชอบๆ

ขอบคุณค่ะ : )

เคยอ่านแล้วล่ะ ชอบมาก อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ เอาไว้เตือนใจตัวเองด้วย