+ + + + ส วั ส ดี ช ะ อำ + + + +
...............................................
วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน (สองทุ่มโดยประมาณ)
จริงๆ เวลาอย่างนี้ เราควรจะได้นั่งริมหาด มองไปยังท้องทะเลกว้าง ๆ ฟังเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง และมีเสียงเพลงที่แว่วมากับลม
แต่ในขณะนี้ เวลานี้ เบื้องหน้าดุกดุ๋ย มีเพียงกะทะทองเหลือง 1 ใบ พร้อมอุปกรณ์การกินครบชุด ทั้งถ้วย ชาม ตะเกียบ ช้อน และอาหารสารพัด โดยมีอดีตผู้ร่วมเดินทางอีก 3 ชีวิต ประกอบด้วย sunflower ปลายฟ้า และทีหัว นั่งล้อมโต๊ะกันอยู่
จากเส้นทางกรุงเทพฯ ชะอำ กลายมาเป็นเส้นทาง กรุงเทพฯ งามวงศ์วานได้อย่างไม่น่าเชื่ออีกแล้ว
....ย้อนเหตุการณ์กลับไปก่อนหน้า....
ประมาณบ่ายวันศุกร์ ม่อนฝ้ายโทรมาเสียงหวานอีกแล้วบอกว่า ไปชะอำไม่ได้แล้ว เพราะจะไปดูงานดนตรีแถว ๆ ถนนพระอาทิตย์
มีพี่ป๊อดอ่ะ พี่ดุ๋ย แอนว่าจะไปดูซะหน่อย
โห...แอนอ่ะ ดุกดุ๋ยโวยวายใหญ่ แต่พอได้ยินเสียงหวาน ๆ ของม่อนฝ้าย ก็ปล่อยให้เลยตามเลย คิดแต่ว่า..ทำไมถึงเห็นพี่ป๊อดดีกว่าดุกดุ๋ยไปได้นะ
ราวสามทุ่ม sunflower โทรมาหา
พี่ดุ๋ย อาทิตย์นี้มีงานนะ ไปไม่ได้แล้ว
ดุกดุ๋ยเริ่มตีอกชกหัว ตอนนี้สมาชิกเริ่มร่อยหรอลงไปอีกแล้ว อะไรไม่หนักใจเท่าได้ป่าวประกาศไปทั่วแล้ว ทำเป็นไม่นัดใคร (หยิ่ง หยิ่ง) บอกว่าจะไปทะเล ลัน ลัน ลา
ดุกดุ๋ยโทรหาทีหัว และปลายฟ้า เราสามคนคุยกันอย่างเคร่งเครียด เหมือนประชุมระดับภูมิภาคเลยเชียว
เราก็ไม่ต้องบอกใครละกันว่าอดไป ไปหาอะไรกินแทน แล้วถ่ายรูปมาก็ได้ บอกว่านี่แหละ ร้านอาหารแถวชะอำ
กลัวไม่เนียน ดุกดุ๋ยวิตก
เอาร้านที่มีคำว่า อำ อำ ละกัน จะได้เหมือนชะอำหน่อย ทีหัวชะโงกหน้ามากระซิบ ดุกดุ๋ยแอบสังเกตุเห็นความภูมิใจน้อยๆ ในน้ำเสียงนั้น
งั้นต้องไปนี่เลย ปลายฟ้าทุบโต๊ะเปรี้ยง
ร้านแถวบ้านหนูสิพี่ มีหลายอำมาก มีอำนวลโภชนา อำภาข้าวหน้าไก่ พอไหวไหมพี่
ข้อสรุปสุดท้าย เราเลยตกลงกันว่าจะไปกินที่ร้านหมูกะทะชื่อดังแถวเกษตรฯ แทน
สี่สาวต่างวัยแต่หัวใจเดียวกัน เลยเปลี่ยนเส้นทางกันอย่างง่ายดาย ย้ายจุดหมายปลายทาง มานั่งกินหมูกะทะกันอย่างสบายอารมณ์ ในคืนวันเสาร์นั้นเอง
ปลายฟ้า กินแต่ปลาหมึก เหมือนจะทำตัวให้อยู่ริมทะเลไงไม่รู้
ทีหัวก็ลงทุนใส่กางเกงเล และเสื้อยืดลายชายหาด สีสันเจ็บปวดใจมาก ดูแล้วเข้ากับบรรยากาศอย่างไม่น่าเชื่อ
sunflower นั่งหาวเป็นระยะ ๆ แต่ระหว่างนั้นก็เห็นกินไม่หยุดเหมือนกัน
หลังจากเรากินกันจนอิ่มและตัวพองกันถ้วนหน้า ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
...ดึก ๆ ของคืนนั้น...
ดุกดุ๋ย และทีหัวคง online เป็นปกติ
แต่โชคไม่เข้าข้าง เจอคน online กันเพียบ
หลายคำถามประดังกันเข้ามาเหมือนนัดกัน
อ้าว นี่อยู่ไหนเนี่ย ชะอำหรือที่ไหน แล้วเล่น net ได้ไง หรือไม่ได้ไป หรืออยู่กรุงเทพฯ ว้า เสียใจด้วยนะ ฮิ ฮิ ฮ่า ฮ่า เอ๊ย
ไม่ใช่ แหม เสียฟอร์มแย่เลย คิก คิก อุ่ย โทษที
.
ดุกดุ๋ยปรึกษากับทีหัวทาง msn ว่าเราจะต้องทำให้สมบทบาท ไหน ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ท้อ ไม่ถอย
ใครบอกว่าไม่ได้ไป ไปสิ
ทำไมจะไม่ได้ไป ก็ตอนนี้อยู่ชะอำไง แต่แบบว่าเอา notebook มาด้วย เลยได้เล่น
หลายคนทำเหมือนไม่เชื่อ ยิงคำถามมาเป็นชุด แต่ไม่ว่าใครถามอะไรมา ก็แถกตอบกันไปเรื่อย (ตอนนี้สีข้างถลอกหมดแล้ว)
เนี่ย ตอนนี้ไอ้ปลายออกไปจับปูลมอยู่ ส่วนรินก็ร้องเพลง หมดไปเกือบพันเพลงแล้ว...วุ้ย... ชะอำนี่คลื่นมันแรงจริงๆ
เราคุยกันเรื่องชะอำอะไรนี่ จนเกือบตีสี่
พี่ดุ๋ยจะแปะกระทู้ต่อป่าว ทีหัวถาม
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก่อน จะแปะว่ากลับมาจากชะอำแล้ว แล้วค่อยไปสารภาพตอนหลัง ว่าอำกันละกัน
แต่ไม่ทันไร
แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไร
ก็มีบุรุษนายหนึ่ง นามว่า คณะกรรมการไอดอนฯ ชิงตัดหน้าตั้งกระทู้ซ้ำเติมได้อย่างทันท่วงที ในตอนบ่ายวันนี้นี่เอง
ฮือ ฮือ
ดุกดุ๋ยได้แต่ซึม เศร้า หาว หายใจกระฟัดกระเฟียด และหิวขึ้นมาในทันใด (จริง ๆ คือหิวอยู่ก่อนแล้วแหละ ทำเป็น
)
ผิดแผนที่วางไว้ตั้งแต่แรกหมดเลย
.
ฮือ ฮือ
หรือเป็นเพราะเราใจง่ายเกินไป
ทุกอย่างจึงลาไปอย่างง่าย ๆ อย่างนี้
หากครั้งหน้า
ยังมีใครใจง่ายมาชวนอีกที
ก็ยังจะยืนยันคำนี้
..ว่าไปกัน
..
..สวัสดี
ชะอำ
โดยคุณ :
ดุกดุ๋ยและคณะ - [18:50:57 22 มิ.ย. 2546] |